Με λένε Δημήτρη. Γεννήθηκα πριν από 22 χρόνια αρτιμελής. Είδα το φως και τα χρώματα. Άκουσα τα πουλιά να κελαηδούν και τις φωνές μικρών και μεγάλων. Πήγα σχολείο. Έτρεξα, έπαιξα, κολύμπησα, χάρηκα και έκλαψα και κάπου στην εφηβεία, ύστερα από ένα “ατύχημα” -δεν...

-Μαμά, γιατί εγώ δεν πάω σχολείο σαν όλα τα παιδιά; -Σε ποιο σχολείο; -Να, εδώ που είμαστε τώρα. Βλέπω κάθε μέρα τα παιδιά με τις τσάντες τους που πάνε και θα ήθελα να πάω κι εγώ. -Δεν σε καταλαβαίνω... Άσε τις κουβέντες να δούμε πώς θα περάσει κι η σημερινή μέρα....

Διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής της. Κάθεται σε μια γωνιά, στην κυριολεξία, για να μην ενοχλεί. Σέβεται τα «θέλω» και τις ανάγκες των άλλων κι όμως… Πού πήγε η «ικανότητά» της να μπορεί να επικοινωνεί με όλους; Τι έγινε; Γέρασε κι έχασε αυτό το χάρισμα; Μέχρι...

Κοντεύουν οι τέσσερις το πρωί. Η Αγγελική, μια λεπτοκαμωμένη γιατρός γύρω στα τριάντα, έχει σωριαστεί σε μια πολυθρόνα στο δωμάτιο των γιατρών. «Τι μέρα κι η σημερινή...» λέει ο Ηλίας, ένας ψηλόλιγνος τριαντάρης, μπαίνοντας κι εκείνος να ξαποστάσει. «Άλλες τέσσερις...

Δεκέμβρης μήνας. Το κρύο τσουχτερό. Ο αττικός ουρανός κατάμαυρος και δεν αφήνει τον ήλιο να σκάσει ένα χαμόγελο, να ζεστάνει, όχι τόσο τα σώματα, μα τις ψυχές των ανθρώπων. Η Αρετή, καιρό τώρα, τριγυρνά από δω κι από κει. Κάθε μέρα αγωνιά ποια φίλη ή ποιος φίλος θα...

Τον τελευταίο καιρό ευγνωμονώ τον καλό μου σύντροφο που με ταξιδεύει άθελά του στο μακρινό παρελθόν μου, τότε, που ήμουν παιδάκι ακόμα... Βραδάκι, στην μακρινή Ντίρε Ντάουα της Αιθιοπίας. Μία μικρή πόλη στην οποία, τα χρόνια εκείνα, υπήρχε πολύς Ελληνισμός που...

Πώς να κοιτάξεις στα μάτια ένα παιδί που έχει έρθει από πόλεμο κι έχει ζήσει τον τρόμο, τη φωτιά, την απώλεια; Πώς να φερθείς σε ένα αγόρι, αμούστακο σχεδόν, που από την παιδική του ηλικία, αντί για σάκα με βιβλία και τετράδια, του έδωσαν στο χέρι ένα όπλο και του...

Είχε ξεχάσει, καταπώς φάνηκε, πώς είναι να βρίσκεσαι σε μια αίθουσα αναμονής. Και όχι μια οποιαδήποτε αίθουσα· έξω από μια τεράστια γυάλινη πόρτα, χωρίς ορατότητα στα ενδότερα εννοείται, η οποία οδηγεί στα χειρουργεία. Γνωρίζει, γιατί το έχει βιώσει όταν το σπλάχνο...

Κυρίες και κύριοι κι αγαπημένα μου παιδιά. Βρίσκομαι σήμερα μπροστά σας για να σας συστηθώ και για να επανορθώσω, όσο μπορώ, μια αταξία... ή περισσότερες. Όπως όλοι βλέπετε αυτήν τη στιγμή, γιατί διάλεξα την ώρα που όλοι βρίσκεστε μπροστά σε μιαν οθόνη, μικρή ή...

Πόσο είχα ανάγκη είχα αυτόν τον κύριο Ύπνο... Είχα περάσει μια πολύ δύσκολη μέρα και η ανάγκη μου να βρεθώ στην αγκαλιά του Μορφέα ήταν επιβεβλημένη και αδιαπραγμάτευτη. Ήθελα να γαληνέψω, όχι τόσο σωματικά, μα ψυχικά. Και ο καλός μου το κατάλαβε και με πήρε από το...

Η Άννα στέκεται στην κουπαστή και παρακολουθεί τους τελευταίους επιβάτες-συνταξιδιώτες της που επιβιβάζονται στο καράβι. “Οι αιώνιοι καθυστερημένοι…” σκέφτεται. “Και στην καθημερινότητά τους, πάντα καθυστερημένοι. Οι άνθρωποι της τελευταίας στιγμής… ΚΙ εγώ τι...