Δημοσιεύσεις
Άδεια βαγόνια, άδειες πόλεις, άδεια καράβια και άδειες καρδιές της νιότης. Έρημοι δρόμοι, έρημοι τόποι, κλεισμένοι είμαστε όλοι σε ένα δωμάτιο σκοτεινό. Μην με αφήσεις, θα χαθώ. Γίνηκαν οι μέρες νύχτες και το σκοτάδι φως. Γίνηκε ο Άγιος αμαρτωλός και ο διάβολος...
Ίσως έρθει πάλι να σε βρει σαν τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου που κάνουν την εμφάνισή τους δειλά δειλά ένα πρωινό του Σαββάτου. Έτσι νωχελικά, καθώς γλιστρούν από την οροφή και αμέσως έπειτα στον φρεσκοβαμμένο τοίχο, ακολουθώντας μια βεβιασμένη καθοδική πορεία προς...
Κάθε ανθρώπινη σκέψη είναι ένας μοναχικός μονόλογος. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο μονόλογος στην πραγματικότητα μετουσιώνεται σε διάλογο εσωτερικό που ενίοτε μπορεί να γίνει πολύ έντονος. Το μυαλό γίνεται ταυτόχρονα ακροατής κι ομιλητής, συμφωνεί και διαφωνεί...
Σε μια χώρα ρημαγμένη σου δώσανε ζωή. Με ένα όνειρο μεγάλο και δυο χέρια ταλαιπωρημένα, χίλιους αγώνες έδωσες στου κόσμου τη σαπίλα νικητής να βγεις... Στο βάθρο επάνω όμως δεν έκατσες ποτέ σου. Την άδικη την τύχη καταριόσουν, αχ μάνα γιατί με γέννησες φτωχό...
Νύχτα, απόψε νύχτωσες λιγάκι πιο νωρίς. Λες και ο ουρανός κατέβηκε λιγάκι πιο κοντά μου, με μια δρασκελιά θαρρείς πως θα τον φτάσεις… Είναι ο Θεός που μέρες τώρα προσπαθεί σαν κάτι να μου πει. «Μην σε γελάσει ο κόσμος τούτος, Πρόσεχε μικρή... Μη μαγευτείς από τα...
Προσφυγική ζωή, μια άνιση υποταγή στα σύνορα ενός σάπιου κόσμου. Ξεριζωμός, διωγμός, λέξεις γεμάτες πόνο αβάσταχτο, ασήκωτο. Να τον αντέξεις δεν μπορείς εσύ, που δυτικά έτυχε να ζεις... Και ένας θάνατος αργός, μαρτυρικός σε θάλασσες, απέραντα κοιμητήρια...
Σε ένα σαπιοκάραβο επάνω μπάρκαρες την άδεια σου ζωή. Γίναν λιμάνια ξένα και πολιτείες άγνωστες, η νέα σου πατρίδα. Στοιβάζοντας τα όνειρά σου σε μια παλιά βαλίτσα, ξημεροβραδιαζόσουν σε πανδοχεία φθηνά μεθώντας με αλκοόλ έψαχνες για ελπίδα. Μα όλα χάθηκαν μια κρύα...
Βράδιασε απόψε από νωρίς πένθιμες πέφτουν οι σταγόνες της βροχής πάνω στα απομεινάρια της ρημαγμένης μου ζωής. Κι οι σάλπιγγες που άλλοτε ηχούσαν δυνατά τώρα βουβά και αυτές μοιρολογούν πως έφυγες έτσι ξαφνικά. Μια νύχτα σαν και αυτή δίχως άστρα, παγερή. Και εγώ...
Άδεια βαγόνια παρατημένα εδώ κι εκεί. Αποβάθρες κενές που άλλοτε έσφιζαν από ζωή, καθώς ανάβλυζαν το μεθυστικό άρωμα κάθε ανθρώπινης σάρκας ερχόμενης εκεί. Τώρα είχαν όλα ερειπωθεί. Στοιχειωμένο τοπίο από κάθε κηλίδα ζωής. Παρέπεμπε σε σκηνικό πολέμου εν ώρα...
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/54mxkU8Q23AΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
γράφει ο Πάνος Τουρλής Μια κίτρινη ομπρέλα θα ενώσει αναπάντεχα τρεις γενιές ανθρώπων και θα προφυλάξει από το νερό της βροχής τον μικρό πρωταγωνιστή της ιστορίας σε διάφορες φάσεις της ζωής του. Θα είναι πάντα εκεί, να τον σκεπάζει και να τον βοηθάει να μη γίνει...
Μια αγάπη είχε ανθίσει στου καλοκαιριού την αίγλη Μα ξεθώριασε σα φύλλο κάποια μέρα του Σεπτέμβρη Όνειρα κάτω απ’ τον ήλιο και φιλιά στην παραλία Χάθηκαν στου φθινοπώρου τη γλυκιά μελαγχολία Ήρθανε τα πρωτοβρόχια η καρδιά σε αταξία Τόσες υποσχέσεις λάγνες...
- γράφει η Κατερίνα Σιδέρη - Η κυρία Στρατηγού, έχει όνομα και κύρος. Είναι η Περσεφόνη Φιδά, θεία της Νανάς που η τελευταία θα μονοπωλήσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον μας καθ’ όλη την ανάγνωση του βιβλίου. Η Περσεφόνη είναι αυστηρή, απότομη και οι διασυνδέσεις της...
Ο Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου ανακοινώνει τα αποτελέσματα του 12ου Διαγωνισμού Ποίησης και Πεζόμορφου Στοχασμού με τίτλο “Παιδί… δικό μας… γράφουμε για τα παιδιά του πολέμου“, που έλαβε χώρα 21/6/2024 – 30/8/2024, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Stelios...
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Φέτος είναι η δέκατη χρονιά του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών του Κύκλου Ποιητών. Από τις 23 έως τις 26 Σεπτεμβρίου 2024, θα φιλοξενήσει πενήντα έναν ποιητές από δώδεκα χώρες (Αλβανία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Ιταλία, Κούβα, Κύπρος, Νιγηρία, Ολλανδία, Ουκρανία, Παλαιστίνη,...
Θαλάσσιες σπηλιές, τη Γοργώ γέννησαν, βραχώδης μήτρα. Να γιατί τη λέμε Ευτυχία. Γιατί μας θρέφει. Μήνες μετά και το παιδί της να γεννά, την Ευτυχία, της θάλασσας. Να γιατί τη λέμε μητέρα θάλασσα: Γιατί ποιεί τον κόσμο....
