Βλέπω τα τρένα να περνούν απ’ το σταθμό τρέχει το πλήθος για να μπει, να τα προφτάσει κι αυτά σφυρίζουν δυνατά και βιαστικά φεύγουν για κάμπους μακρινούς βουνά και δάση.   Κι όποιος τα χάσει και στην ώρα του δεν μπει μονάχος μέσα στο σταθμό θα...

Νοιώθω σαν τρένο, να κυλάω πάνω στις ράγες. Πολλά τα χρόνια, γέρασε η μηχανή, σκούριασαν τα γρανάζια. Έχω σταθμεύσει, σε μια ερημιά, προσμένω να με κάνουν παλιοσίδερα. Μα κάθε νύχτα, ανάβω τα φανάρια, βάζω μπροστά τη μηχανή και δραπετεύω.   _ γράφει ο Θεοχάρης...