Τα χέρια του τρεμάμενα άφησαν την επιστολή. Έβγαλε τα γυαλιά του κι έτριψε τα μάτια του που έτσουζαν από την κούραση. Προσπάθησε να κουνηθεί αλλά δεν τα κατάφερε. Το προχωρημένο της ηλικίας και η αδυναμία κίνησης που του επέβαλε η αναπηρία των κάτω άκρων, τον...

Το είχε αποφασίσει, θα έφευγε! Έβαλε τα ρούχα της σε μία βαλίτσα, λίγα και απαραίτητα. Το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει. Δεν την ένοιαζε τι θα έπαιρνε ή τι θα άφηνε απλά μόνο να έφευγε μακριά, όσο πιο μακριά μπορούσε!  Είχε ολόκληρη ζωή πίσω της. Οικογένεια, παιδί,...

Το μονοπάτι ήταν κατηφορικό και δύσβατο. Περπατούσα όσο πιο αργά μπορούσα, αφήνοντας πνιχτές ανάσες συντροφιά για κάθε βήμα που θα με έφερνε κοντά του. Ήταν αρκετά χρόνια πριν, τότε που περπάτησα για τελευταία φορά αυτό το μονοπάτι έχοντας στόχο μακρινό και...

«Ναι, όντως… υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που η αθλιότητα της ύπαρξής τους μοιάζει με την πόρνη που κοιμάται δίπλα τους!». Η φράση της μητέρας του, ερχόταν και ξαναερχόταν στη σκέψη του όπως ο δολοφόνος που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Ήταν εκείνη τη νύχτα...