Ετικέτα: Κώστας Θερμογιάννης

Δώδεκα έξυπνες και πρωτότυπες ιστορίες είναι συγκεντρωμένες στο βιβλίο «Ηχολόγια», του Βασίλη Μπαρούτη, κι όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο, ‘ηχολόγια’ είναι όλα όσα φτάνουν στ’ αυτιά μας με όχημα τη νόηση, την καρδιά και όχι το στόμα, είναι οι μέσα μας φωνές που κυοφορούν το λόγο! Οι ιστορίες, άλλες πιο μικρές κι άλλες πιο μεγάλες, πραγματεύονται διάφορες εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε δεικτικά, όλες όμως έχουν την ίδια επίγευση για τον αναγνώστη, πικρή κυρίως μα και γλυκιά συνάμα. Θα μπορούσε να πει κανείς μελετώντας τις ιστορίες του Βασίλη Μπαρούτη, πως πρόκειται για συμβάντα, για σκέψεις μα...

Ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος έχει αποδείξει τη μεγάλη του αγάπη στη λογοτεχνία με την μακρόχρονη παρουσία του στις τέχνες και τα γράμματα. Εραστής της τέχνης του γράφειν αλλά και πολυβραβευμένος σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αυτό που έλλειπε από τις δημιουργίες του ήταν ένα μυθιστόρημα, το οποίο όμως δεν άργησε να έρθει! Το αγκάθινο στέμμα, από τις εκδόσεις ΕΞΗ, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που συνδυάζει ιστορικά γεγονότα και μυστήριο σε μια ιστορία με ασταμάτητη δράση. Δυο φίλοι από το παρελθόν, ο ένας συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που αναζητεί έμπνευση κι ο άλλος βυζαντινολόγος προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι μιας περίεργης υπόθεσης, η...

Πώς ένας λαϊκός ήρωας που κυκλοφορεί με μάσκα και άλογο μπορεί να συνδεθεί με ένα διαστημόπλοιο; Την απάντηση θα τη βρει (ή δε θα τη βρει) κανείς μέσα από την εξαιρετική και πανέξυπνη γραφή του Γιάννη Πανουτσόπουλου, ο οποίος μέσα σε 83 σελίδες και 18 μικρά αφηγήματα καταφέρνει να περιγράψει μια σειρά καθημερινών ιστοριών με τρόπο μοναδικά… μοναδικό! Λιτός μα εξόχως περιγραφικός, χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη γράφει με λόγο πεζό κάτι που μοιάζει με ποίηση. Είναι ίσως υπερβολή αυτή μας η τοποθέτηση, αλλά αν κάποιος πιάσει στα χέρια του το βιβλίο με το κόκκινο εξώφυλλο και την εικόνα...

Ο ήλιος δύει Τεράστιες οι σκιές των μικρών ανθρώπων. (Το πρωτότυπο έχει γραφτεί με πολυτονικό σύστημα αλλά για λόγους συμβατότητας έχει μεταφερθεί εδώ με χρήση του μονοτονικού) Ένας από τους σκοπούς της ποίησης είναι να δημιουργεί εικόνες, ο ποιητής άλλωστε, σαν άλλος ζωγράφος, με λίγες λέξεις – πινελιές μπορεί να αναπαραστήσει ολόκληρες σκηνές στα μάτια του αναγνώστη του. Ο Γιώργος Γάββαρης το πετυχαίνει αυτό με τρόπο εξαιρετικό στην ποιητική του συλλογή «ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ» (ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ – ΑΘΗΝΑ 2016). Η γραφή του είναι ώριμη, λιτή και κρυστάλλινα νοηματοφόρα. Οι στίχοι του είναι σαφείς ως προς...

απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων “τοβιβλίο“. Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα...

Είχα τη μεγάλη χαρά να μελετήσω τρεις ποιητικές συλλογές ενός εξαιρετικού ποιητή από τη Λειβαδιά, «Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής», «Τα Λυρικά» και «Ο Χρόνος κι οι Πληγές» και οφείλω να ομολογήσω πως αν και είναι η πρώτη μου επαφή με τον Γιώργο Μπίμη, η γεύση που μου άφησε η ποίησή του είναι πάρα πολύ καλή! Η θεματολογία ποικίλει και κινείται από έντονα υπαρξιακά ζητήματα μέχρι τον καυτηριασμό της πολιτικής, κι από το συνολικό στο ατομικό, πάντα με ύφος στοχαστικό, αποφεύγοντας όμως παντού ψευδεπίγραφες ρητορικές αναλύσεις ή βαρύγδουπες εκφράσεις κενές νοημάτων. Με λόγο απλό αλλά βαθιά κοινωνικό, δημιουργεί...

Το μικρό κοκοράκι νιώθει να “πνίγεται” μέσα στο οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον κι αναζητά μια διέξοδο, το όνειρό του είναι πολύ διαφορετικό από όσα νομίζει πως οι οικείοι του θέλουν να του επιβάλουν. Ψάχνοντας τη λύση στο διαδίκτυο κάνει μια νέα γνωριμία. Χωρίς να γνωρίζει στην πραγματικότητα το ποιος πραγματικά είναι ο νέος φίλος, αφήνει την οικογένειά του για να τον αναζητήσει. Κι ο κίνδυνος παραμονεύει στη γωνία! Το παραμύθι μιλάει για μια σύγχρονη πληγή, αυτή των κινδύνων που προκύπτουν από τη χρήση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι γραμμένο με λόγο έμμετρο κι έτσι η...

Μελετήσαμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την ποιητική συλλογή Ανίν Ιξελά της Νίνας Αλέξη. Με την απολύτως σχεδόν ανρθωποκεντική της γραφή, η ποιήτρια καταφέρνει να συγκινήσει τον αναγνώστη της αλλά κυρίως να τον προβληματίσει. Μέσα στα ποιήματά της θα συναντήσει κανείς έντονες εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής κι έντονα συναισθήματα, δοσμένα με τρόπο εξαιρετικό. Η αγάπη, ο έρωτας, η αξιοπρέπεια, ζητήματα υπαρξιακά και άλλα, συγκινούν και δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο. Δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστούμε πως οι λέξεις που έχει επιλέξει η Νίνα Αλέξη δημιουργούν εικόνες. Εικόνες για τον άνθρωπο, την κοινωνία, τους θεσμούς. Εικόνες που δεν είναι...

Της είχα προσφέρει τον ήλιο και τ’ αστέρια και τον ουρανό ολόκληρο, εκείνη όμως έμεινε βράχος ακλόνητος, αδιαφορούσε παντελώς ακόμα και για την ύπαρξή μου. Χρόνια ολόκληρα την κοίταζα στα μάτια, εκείνα τα μαύρα μεγάλα μάτια που έκρυβαν μέσα τους φωτιά κανονική! Ύστερα έφυγε, ξαφνικά όπως είχε έρθει, μετακόμισε σε άλλο σπίτι, σε άλλη πόλη. Όχι για πολύ όμως, την ακολούθησα όπως ο πιστός σκύλος ακολουθεί τ’ αφεντικό του. Έφυγα κι εγώ, άλλαξα σπίτι, άλλαξα πόλη, τα άλλαξα όλα για τα δυο της τα μαύρα μάτια. Μια επιταγή χωρίς αντίκρισμα, μόνος στο κρεβάτι τα βράδια με μόνη συντροφιά μου...

Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως κάτι το πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο, ίσως και διαφορετικό, καθόσον πρόκειται για έναν εξαιρετικό διάλογο ανάμεσα σε δύο ξεχωριστές γυναίκες. Η Γεωργία Τσούμπα, μητέρα δύο παιδιών διαγνωσμένα στο φάσμα του αυτισμού και η Κατερίνα Τζωρτζακάκη, ψυχολόγος συνομιλούν απλά και κατανοητά για όλα εκείνα που έχουν βιώσει. Στην πορεία, η Γεωργία θα γίνει ψυχολόγος και η Κατερίνα μητέρα, κάνοντας τα πράγματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα! Αντιγράφουμε κι επισημαίνουμε ένα -από τα πάρα πολλά- ενδιαφέροντα σημεία αυτού του βιβλίου: «Θεωρώ πολύ δυνατή την προσευχή που έχουν οι ομάδες αυτοβοήθειας ανθρώπων με εθισμούς....

Ένα διαφορετικό βιβλίο, σε σχέση με αυτά που έχουμε παρουσιάσει στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net, έφτασε στα χέρια μας, αυτό του Δημήτρη Κομποχόλη με τον ευφάνταστο τίτλο «Λίθοι συνειδήσεων». Πρόκειται για μια συλλογή χρονογραφημάτων – άρθρων τα οποία δημοσιεύτηκαν σε μια περίοδο τεσσάρων ετών στον τοπικό τύπο της Πάτρας με θεματολογία που ποικίλει. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θα διαβάσει κανείς για ζητήματα της πολικής, της κοινωνίας, της λογοτεχνίας, για το σύγχρονο ελληνικό κράτος αλλά δε λείπουν οι αναφορές στο Βυζάντιο και την Αρχαία Ελλάδα, θα έλεγε μάλιστα κανείς, πως ο συγγραφέας εδράζει τη βάση των σκέψεών του σε...

Η κρύα βραδιά της πρώιμης άνοιξης διαπερνούσε την ανάσα μου κι έφτανε μέχρι τα παγωμένα ακροδάχτυλά μου. Το σακάκι, απαραίτητο για την περίσταση, αδυνατούσε να με ζεστάνει. Επιτάχυνα το βήμα μου για να φτάσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην εκδήλωση χωρίς να δίνω σημασία σε τίποτα, ούτε καν στο αχνοκίτρινο φως της λάμπας που φώτιζε τα βήματά μου. Ο κόσμος είχε μαζευτεί, η μικρή αίθουσα ήταν κατάμεστη. Χαιρέτησα τυπικά κάποιους γνωστούς κι αποσύρθηκα στην πίσω σειρά, πάντα η τελευταία σειρά των καθισμάτων με μαγεύει, ακόμα δεν ξέρω το γιατί όσο κι αν προσπαθώ να το εξηγήσω! Στις οχτώ και...

Η Δανάη της μυθολογίας κλείστηκε στη φυλακή για να μην επαληθευτεί ο χρησμός και ο απόγονός της φονεύσει τον πατέρα της. Ο Δίας όμως, ο οποίος μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή, τη γονιμοποίησε κι από εκεί και πέρα η ιστορία πήρε το δρόμο της. Η Δανάη του μυθιστορήματος της Νάνσυς Δανέλη, φυλακίστηκε επίσης σε ένα ανήλιαγο υπόγειο για να μη σκοτώσει τον πατέρα της το τέκνο της. Εδώ όμως σταματάνε οι ομοιότητες με τον αρχείο μύθο κι η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας ενίοτε βαθμό υπερθετικό, ξεδιπλώνει χαρακτήρες από όλο το ανθρώπινο φάσμα. Από την αγάπη μέχρι την απόλυτη βαρβαρότητα κι από το...

Πριν λίγο καιρό έλαβα ένα δώρο, πολύτιμο για μένα, από έναν φίλο που τον γνωρίζω ελάχιστα προσωπικά, αλλά πολύ καλά μέσω των γραπτών του και ως συνεργάτη. Το δώρο αυτό ήταν το βιβλίο “Ο δάσκαλος και ο καθρέφτης” υπογεγραμμένο απ’ τον ίδιο τον Κώστα Θερμογιάννη. Με όλη την υποκειμενικότητα που διακρίνει την παρούσα κριτική, θέλω να πω δυο πράγματα δόκιμα γι’ αυτό το υπέροχο μικρό διαμάντι. “Ο δάσκαλος και ο καθρέφτης” είναι μια συλλογή διηγημάτων ανθρωποκεντρική. Δεν είναι ότι θίγει κοινωνικά ζητήματα, είναι ότι έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και κάθε έκφραση και έκφανση που τον διακρίνει. Ο συγγραφέας...

Θύμιος Καρακατσάνης. Για να μπορέσει κάποιος να μιλήσει γι’ αυτό το μεγάλο κεφάλαιο του θεάτρου θα πρέπει αφενός να έχει συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που αναλαμβάνει κι αφετέρου να γνωρίζει τον άνθρωπο Καρακατσάνη. Οι δυο πολύ σημαντικές αυτές προϋποθέσεις απαντώνται στο πρόσωπο της συζύγου του, της Ρούλας Καρακατσάνη, η οποία όμως στο βιβλίο της «Μάθημα σιωπής» προχωράει ένα βήμα πιο πέρα. Γράφει για τον μεγάλο Έλληνα ηθοποιό, γράφει για την ίδια και τη ζωή της μαζί του, γράφει για το θέατρο, για πρόσωπα και πράγματα που συμβαίνουν αφού η αυλαία έχει πέσει. Με μια πορεία στο χρόνο, από τη...

Το να μιλήσει κανείς για τον μεγάλο αυτό συγγραφέα ενέχει τον κίνδυνο να επαναλάβει αυτά που ήδη έχουν λεχθεί κι απλώς να κουράσει τους αναγνώστες του. Ο Ζιλμπέρ Σινουέ, τούτη τη φορά, επιχειρεί να σκιαγραφήσει τη βιογραφία μιας ιστορικής προσωπικότητας, του Προφήτη Μωάμεθ, μέσα από την οποία ο αναγνώστης θα μπορέσει να αντλήσει πληροφορίες όχι μόνο για τον ίδιο τον Μωάμεθ αλλά κυρίως να αντιληφθεί το  κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι του 7ου αιώνα στην περιοχή της Αραβίας. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως το μυθιστόρημα αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρο, μιας και τα τελευταία χρόνια σε καθημερινή σχεδόν βάση γίνεται...

Ήταν Μάης μήνας όταν σε γνώρισα, μια μέρα σαν κι ετούτη. Μάης κι όταν έφυγες από κοντά μου και πήγες να ομορφύνεις τ’ αστέρια στο μαύρο τ’ ουρανού. Κι όλο το ενδιάμεσο μια ζωή στα σύννεφα! Πριν –αθώα η ψυχή μου- δεν ήξερα τι είναι η ζωή, τώρα –δάγκωσα λίγο απ’ το μήλο του Αδάμ- ξέρω πως δε ζω. Τι κι αν ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή, στα μάτια σου ποτέ πια δε θα λάμψει. Κι εγώ θα αναζητώ σε τούτο το λουλούδι λίγο απ’ το άρωμά σου, εκείνο που με μεθούσε σαν σε αγκάλιαζα. Χανόμουν στις εσχατιές...

Είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη όταν καλούμαστε να παραθέσουμε την ταπεινή μας γνώμη για το έργο μεγάλων δημιουργών. Ειδικά όταν για την ποίηση τολμούμε να εκφέρουμε τη γνώμη μας σπανίως. Τούτη τη φορά αισθανθήκαμε την ευθύνη ακόμα μεγαλύτερη πιάνοντας στα χέρια μας καινούριο ποιητικό βιβλίο του Αντώνη Τσόκου, Ώρες πληθυντικής αϋπνίας, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Από τον πρόλογο του βιβλίου: «Μια αμύθητα αισιόδοξη κοπέλα έπεσε απ’ τον ουρανό στο μαξιλάρι μου. Φορούσε λευκό ψάθινο καπέλο και μπλε σατέν φόρεμα. Μου φά­νηκε μυστήρια στο βλέμμα. Τη ρώτησα, από ­τόσους έμπειρους ονειροβάτες πώς ξέπεσε στο ­εμπριμέ μου μαξιλάρι. Έμεινε βουβή να...

Το βιβλίο της Δέσποινας Μάντζαρη, Μία – Το αόρατο κορίτσι, αν κι απευθύνεται σε παιδιά της ηλικιακής ομάδας των δέκα ετών, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως ένα μυθιστόρημα που μπορεί να μελετηθεί κι από μεγαλύτερα παιδιά αλλά κι ενήλικες! Αλληγορικό, μεστό και γεμάτο νοήματα που θα προβληματίσουν, ταξιδεύει τον αναγνώστη του σε έναν φανταστικό και μακρινό πλανήτη που οι κάτοικοί του είναι χωρισμένοι ανάλογα με το χρώμα τους. Μπλε και κόκκινοι και κίτρινοι και μαύροι και άσπροι κι ασημί, κατάφεραν να καταστρέψουν τους πλανήτες τους με τον πόλεμο κι αναγκάστηκαν να συμβιώσουν στον πολύχρωμο πλανήτη. Η πρωταγωνίστρια...

Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Τούτη η διαπίστωση μπορεί να βρίσκει εφαρμογή σε πολλά πράγματα στη ζωή, όχι όμως στο πραγματικά πληθωρικό βιβλίο της Αγγελικής Μπούλιαρη «Δραπέτες του ονείρου» από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ. Πληθωρικό όχι μόνο σε όγκο, αλλά σε νοήματα, σε λογοτεχνική αξία, στη γραφή και την πλοκή της υπόθεσης αλλά και σε συναισθήματα. Η ηρωίδα της ιστορίας, η Ευρυδίκη, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής της, στην κυριολεξία, βίωσε την απόρριψη και την καταπίεση, ταυτόχρονα όμως έχτισε έναν γενναίο χαρακτήρα και προσπαθούσε διαρκώς να βρει διέξοδο στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Η απόρριψη του πατέρα, που καρτερικά...

Το βιβλίο της Αργυρώς Αγγελίνας Ζωγράφου πραγματεύεται το δύσκολο ζήτημα της δυσλεξίας που και η ίδια βίωσε στη νεανική της ηλικία. Μέσα από μια πληθώρα ενενήντα τεσσάρων μικρών ιστοριών από τις οποίες αναδεικνύεται ανάγλυφα ολόκληρος ο ψυχικός κόσμος, οι δυσκολίες αλλά και οι σκέψεις των ανθρώπων με δυσλεξία και η προσπάθεια που αυτοί καταβάλουν προκειμένου να ανταπεξέλθουν στον κοινωνικό τους περίγυρο και στις απαιτήσεις κυρίως του σχολικού περιβάλλοντος, ο αναγνώστης μπορεί να μπει στον ψυχισμό τους και να κατανοήσει τις δυσκολίες που συναντούν στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι μια απλή προσωπική εξομολόγηση, είναι η σύνθεση ενός ψηφιδωτού που μπορεί...

Η Μαρία στα δεκαοχτώ της χρόνια έχει ήδη αποφασίσει να γίνει μοναχή. Η αγάπη της για τα Θεία είναι τόσο μεγάλη που τίποτα δεν είναι ικανό να τη σταματήσει, ούτε καν η διαφωνία της μητέρας της. Η δόκιμη μοναχή, η μάνα της, ο νεαρός βοσκός και ο πατέρας του, αλλά και οι καλόγριες και οι κάτοικοι του χωριού που δεν κατονομάζεται, με φόντο μια παλιά κατάρα συνθέτουν ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα με πάρα πολύ καλή πλοκή η οποία ξεδιπλώνεται σταδιακά κι αριστοτεχνικά στα μάτια του αναγνώστη. Ένα χωριό που διχάζεται και φοβάται, ρίχνει την ευθύνη των δεινών στη Μαρία ενώ...

Ο Μπαντού πηγαίνει στην πρώτη τάξη του Δημοτικού, κάτι που περίμενε με αγωνία, αλλά διαπιστώνει πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα νόμιζε! Γόνος οικογένειας μεταναστών, φοβάται τα λάθη και την απόρριψη και κλείνεται στον εαυτό του. Προσπαθεί διαρκώς για να τα καταφέρει αλλά δεν τολμά να ανοιχτεί. Όμως, η προσπάθεια θα αποδώσει καρπούς και θα ενσωματωθεί στην τάξη και τον κοινωνικό περίγυρο του σχολείου. Η Άννα Μιχίδη με το παραμύθι της μιλάει για το σχολικό άγχος και τη διαφορετικότητα. Οι εικόνες, δια χειρός Φωτεινής Τίκκου, ζωντανεύουν την ιστορία και δένουν αρμονικά με αυτή. Συνολικά, πρόκειται για ένα πάρα...

Ο μικρός λυποπόταμος δεν είναι ευχαριστημένος με την εμφάνισή του κι έτσι αναζητά την πραγματική ομορφιά που θα τον γεμίσει χαρά. Στο ταξίδι του συναντά έναν ελέφαντα κι έναν ρινόκερο που έχουν τους ίδιους προβληματισμούς με αυτόν. Ό,τι κι αν δοκιμάζουν όμως, η χαρά που παίρνουν είναι πρόσκαιρη και χάνεται μαζί με τις αλλαγές που προσπαθούν να κάνουν. Η συγγραφέας καταφέρνει με πολύ απλό τρόπο να περάσει το μήνυμα της περιπέτειας των τριών φίλων και σ’ αυτό συμβάλει καθοριστικά και η εικονογράφηση της Βανέσσας Ιωάννου, η οποία έχει αποδώσει με εξαιρετικό τρόπο το παραμύθι. Μια πολύ καλή και αξιόλογη...

Πλατεία Τζαβελλαίων 2, της Ζωής Κωταντούλα. Άλλο ένα βιβλίο των εκδόσεων Γαβριηλίδη στη μικρή διάσταση των 12Χ16,5 ήρθε να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη μας! Η συγγραφέας, με επίκεντρο τη γειτονιά των παιδικών της χρόνων στη Ναύπακτο, αφηγείται πολύ μικρές ή λίγο μεγαλύτερες ιστορίες των δεκαετιών του ’70, του ’80 αλλά και του ’90. Δύσκολα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τη μυθοπλασία από τα πραγματικά γεγονότα που ξεπηδούν μέσα από τη μνήμη της συγγραφέως, ενώ οι αυτοτελείς ιστορίες παρασέρνουν τον αναγνώστη στο πρόσφατο μεν αλλά νοσταλγικό παρελθόν της Ελλάδας. Η πένα της Ζωής Κωταντούλα μέσα στην απλότητά της, άλλοτε κάνει πειραματισμούς με...