Μυθοπλασίες ζωής
ακούρσευτη η θάλασσα του Νότου ανοίγεται
μαβιά βαθιά νερά του Λιβυκού
στη μνήμη της νιότης, ακριβό το ταξίδι.
Με τη φαντασία στην υδρόγειο
επινοώντας καινούρια τερτίπια
φτερουγίσματα αδέξια,
μαθητεύεις να πετάς ακόμη στο όνειρο.
Η πέννα στο κόκκινο μελάνι
τα χέρια τρέμουν παγωμένα
με πολεμούν οι λέξεις,
αυτές που έρχονται ακάλεστες,
απροειδοποίητα,
όταν μιλούν οι ανάσες και οι ματιές
όταν εγκλωβισμένη η θύμηση
τρέχει τις ίδιες διαδρομές απ’ την αρχή
και σωπαίνει στο ασημένιο ρόπτρο,
πριν το άγγιγμα
θαρρείς για να υψώνεται η μορφή σου στη νύχτα
αφήνοντας στο χώμα τις ξενιτεμένες σκιές
και το περιττό πέπλο του ανεκπλήρωτου Έρωτα
σκισμένη δαντέλα στο φεγγαρόφωτο.
Δώσε μου ένα δάκρυ
στην έρημο ανάβουν φωτιές τα καραβάνια
η άγνωστη όαση καλωσορίζει τους χάρτινους πόθους
αφήνοντας την απουσία να περνά λαθραία,
με τις φλόγες
και με τον άνεμο στα κλαδιά της φοινικιάς.
Σαν κλειδωμένο από καιρό
παμπάλαιο το άρωμα της άρνησης
στην καρδιά μου
για να αντιστέκομαι στο χρόνο
μέχρι να ζηλέψει ο άγγελος τις αντοχές
μέχρι να ξεγελάσουν οι παπαρούνες τον ορίζοντα,
Αύριο… στην αληθινή παράσταση
ανάσα μοναχική
αυτή που ελπίζει στη φθινοπωρινή βροχή
και στην αντανάκλαση των άστρων
πάνω στο ραγισμένο φινιστρίνι.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω πόσο με αγγίζει η γραφή σας!!!
Ομορφο το συναισθηματικό σας ξεδιπλωμα…
Μαριάνθη Παπάδη
Πολύχρωμος καμβάς οι στίχοι σας ομόρφυναν το αποψινό μου βράδυ!!!!
Είναι θαυμάσιο Ζωή!!
Είναι η τρίτη φορά που το διαβάζω.
Με άγγιξε βαθύτατα!!!
Να είσαι καλά!!
Έτσι αισθάνομαι την εντολή που μου υπαγορεύει μια σπίθα του παλιού καιρού που ακόμη καίει πότε μέσα μου και πότε τα μέσα μου. ΄Ετσι προτρέπω και εσένα, ναι, πήγαινε κόντρα σε ότι μπορείς και πίστεψε στην εντός κρυμμένη δύναμη και στις αόρατες δυνάμεις του σύμπαντος εκείνες που φωτίζουν και ενεργοποιούνται όχι όταν φτάσεις στο γκρεμό αλλά όταν αποφασίσεις να πέσεις. Σου έχω κρεμάσει τα φτερά. Θα τα βρεις στο κλαδί μιας μηλιάς στη μέση στο φαράγγι και τα μήλα δικά σου είναι. Μήλα της εμπειρίας, της αμαρτίας, της γνώσης, της Αγάπης, Του Έρωτα, της περηφάνιας, της τιμής. Έχω και μια γιρλάντα ουρανό κι ένα σύννεφο για να σου δείξουν άλλη μια φορά αυτά που μπορείς να αγγίξεις. Πέταξε έχεις χρέος, ταξίδευε από ουρανό σε ουρανό κι αν πέσεις πάλι σε ουρανό θα πέσεις, μη φοβάσαι, είναι εντολή της ψυχής. Με την αγάπη μου και την ευχή των αγγέλων, Αύριο… στο αξόδευτο φως.
Γλυκό αγγιγμα στα βάθη
Μου
Μου χαιδεψες την ψυχή…
Εξαίρετη γραφή!!!!