4.08.2015

Αύριο… θα φύγω

Αύριο… θα φύγω

νιώθω αυγή, έρχεσαι να προλάβεις,

μα θα ‘ ναι νύχτα σκοτεινή

η νύχτα η τελευταία

σε ποιό Άγιο Δισκοπότηρο, ψυχή θα μεταλάβεις

τόσο γυμνή, τόσο φτωχή

τόσο γλυκιά κι ωραία.

Μοιάζει με πράξη αφαίρεσης

του Έρωτα η πορεία

καθρέφτης βενετσιάνικος που ράγισε στα δύο

τρέχουμε άλλη διαδρομή

πάνω στην ίδια ευθεία

αναζητώντας στ’ όνειρο

ένα κοινό σημείο.

Εικόνα μου άγια,

προσευχή, τ’ άσπρα μαλλιά μου λύνω,

στη σκέψη μου η Σκέψη Σου,

αμόλυντη πηγή,

της νιότης μου μια θύμηση,

Εσένα μόνο αφήνω,

Του Αυγούστου…

σ’ αφανέρωτο βυθό, μαρμαρυγή.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

14 σχόλια

14 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Θαυμάσιο!!!!!!!!!!!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Στην υπέροχη καρδιά σου, δεν θα μπορούσε να φτάσει με άλλον τρόπο. Ευχαριστώ Μάχη.

      Απάντηση
  2. drmakspy

    Όμορφο και με ωραίο ρυθμό, γεμάτο από εκείνο το συναίσθημα της χωρίς επιστροφή πορεία προς ένα επικείμενο χωρισμό, απλά γιατί η ζωή μας πάει αλλού….

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Στο ίδιο καραβάνι για το φως, αυτό που πορεύεται χωρίς επιστροφή…

      Απάντηση
  3. Σοφία Ντούπη

    Υπέροχο το ποίημά σας Ζωή τρυφερό… συναισθηματικό… υπέροχο!!!

    Απάντηση
  4. Ζωή Δικταίου

    Ειλικρινά σας ευχαριστώ για την αποδοχή, τη διακριτικότητα, τον ανοιχτό ορίζοντα της καρδιάς σας. Ας είναι να ανθούν οι ευχές σας από καλοσύνη και να θυμάστε, μια καλή ζωή είναι αυτή που εμπνέεται από την αγάπη και καθοδηγείται από τη γνώση. Την αγάπη μου καταθέτω.

    Απάντηση
  5. Ανώνυμος

    Γνώρισα την ποιήτρια μέσα από το fb και ενθουσιαστηκα, από εκείνη την στιγμή ρουφω την γραφή της,είναι ιδιαίτερη!!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Εύχομαι από καρδιάς ανεμπόδιστο δρόμο στο φως και στην Αγάπη. Καλοσύνη σας που με κατεδέχεστε.

      Απάντηση
  6. Ανώνυμος

    Υπέροχοοοοοο…?

    Απάντηση
  7. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    Μοιάζει με πράξη αφαίρεσης

    του Έρωτα η πορεία

    καθρέφτης βενετσιάνικος που ράγισε στα δύο

    τρέχουμε άλλη διαδρομή

    πάνω στην ίδια ευθεία

    αναζητώντας στ’ όνειρο

    ένα κοινό σημείο.

    Λυρικό, πανέμορφο, αληθινό….
    Μπράβο σας!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *