Αύριο… θα φύγω

14 Σχόλια

1. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 04/08/2015 σε 11:25 πμ

   Θαυμάσιο!!!!!!!!!!!

   Απάντηση
   • 

     Ζωή Δικταίου στο 19/02/2016 σε 11:04 πμ

     Ευχαριστώ, μια σπίθα της ψυχής δεν θέλω να σβήσει.

     Απάντηση
2. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 04/08/2015 σε 11:29 πμ

   […]Μοιάζει με πράξη αφαίρεσης
   του Έρωτα η πορεία […]

   υπέροχα λόγια…

   Απάντηση
   • 

     Ζωή Δικταίου στο 19/02/2016 σε 11:09 πμ

     Στην υπέροχη καρδιά σου, δεν θα μπορούσε να φτάσει με άλλον τρόπο. Ευχαριστώ Μάχη.

     Απάντηση
3. 

   drmakspy στο 04/08/2015 σε 11:42 πμ

   Όμορφο και με ωραίο ρυθμό, γεμάτο από εκείνο το συναίσθημα της χωρίς επιστροφή πορεία προς ένα επικείμενο χωρισμό, απλά γιατί η ζωή μας πάει αλλού….

   Απάντηση
   • 

     Ζωή Δικταίου στο 19/02/2016 σε 11:14 πμ

     Στο ίδιο καραβάνι για το φως, αυτό που πορεύεται χωρίς επιστροφή…

     Απάντηση
4. 

   Σοφία Ντούπη στο 05/08/2015 σε 7:45 μμ

   Υπέροχο το ποίημά σας Ζωή τρυφερό… συναισθηματικό… υπέροχο!!!

   Απάντηση
5. 

   Ζωή Δικταίου στο 06/08/2015 σε 12:43 μμ

   Ειλικρινά σας ευχαριστώ για την αποδοχή, τη διακριτικότητα, τον ανοιχτό ορίζοντα της καρδιάς σας. Ας είναι να ανθούν οι ευχές σας από καλοσύνη και να θυμάστε, μια καλή ζωή είναι αυτή που εμπνέεται από την αγάπη και καθοδηγείται από τη γνώση. Την αγάπη μου καταθέτω.

   Απάντηση
   • 

     Ale Ros στο 08/08/2015 σε 12:52 πμ

     Εύγε!

     Απάντηση
     • 

       Ζωή Δικταίου στο 19/02/2016 σε 10:53 πμ

       Ας φτάσει το ευχαριστώ μου, στην αγάπη σας έστω και πολύ καθυστερημένα..

       Απάντηση
6. 

   Ανώνυμος στο 21/10/2015 σε 5:20 μμ

   Γνώρισα την ποιήτρια μέσα από το fb και ενθουσιαστηκα, από εκείνη την στιγμή ρουφω την γραφή της,είναι ιδιαίτερη!!

   Απάντηση
   • 

     Ζωή Δικταίου στο 19/02/2016 σε 10:56 πμ

     Εύχομαι από καρδιάς ανεμπόδιστο δρόμο στο φως και στην Αγάπη. Καλοσύνη σας που με κατεδέχεστε.

     Απάντηση
7. 

   Ανώνυμος στο 08/04/2017 σε 10:47 μμ

   Υπέροχοοοοοο…💝

   Απάντηση
8. 

   ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 25/06/2017 σε 8:16 πμ

   Μοιάζει με πράξη αφαίρεσης

   του Έρωτα η πορεία

   καθρέφτης βενετσιάνικος που ράγισε στα δύο

   τρέχουμε άλλη διαδρομή

   πάνω στην ίδια ευθεία

   αναζητώντας στ’ όνειρο

   ένα κοινό σημείο.

   Λυρικό, πανέμορφο, αληθινό….
   Μπράβο σας!

   Απάντηση