Βάλε τη μάσκα κρύψε τον πόνο
Κάνε γκριμάτσες του γέλιου μόνο
Τι κι αν το είναι σου όλο πονάει
στο παλκοσένικο λάμψη σκορπάει
Μυτούλα κόκκινη μάτια βαμμένα
χειλάκια όμορφα ρούχα σχισμένα
Λόγια ανάκατα βήμα που τρέμει
παραμυθάκι για την ανέμη
Μάτια ορθάνοιχτα μικρά χεράκια
Άκου πως παίζουνε τα παλαμάκια
Πάλι τα έκανες να ξεχαστούνε
ίσως και αύριο να ξαναρθούνε
Ίσως το μέλλον τους με σένα μοιάζει
Τόσο αβέβαιο κρύο κι αγιάζι
Όμως στα σίγουρα θα προσπαθήσουν
κάστρα και όνειρα κι αυτά να χτίσουν
Γέλα παλιάτσο μην τα τρομάξεις
Λίμνη και βότσαλο να συνταιριάξεις
Λίμνη ο κόσμος τους με τέλμα μοιάζει
Κανένα βότσαλο δεν την ταράζει
Καράβι ξέμπαρκο πού να σαλπάρει;
Ο καπετάνιος του καπνό φουμάρει
Είναι στον κόσμο του φράγκο δε δίνει
Δεν τον αγγίζει κλάμα κι ωδίνη
Μα εσύ παλιάτσο μου ξέρεις τον τρόπο
γέφυρα γίνεσαι άγνωστων τόπων
Γέλα μα αύριο θα ναι το τέλος
σε μια παράσταση ευθύνης βέλος
Βάλε σημάδι μην αστοχήσεις
Γέλα παλιάτσο και μη λυγίσεις!
_
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Στους δημιουργούς της σελίδας τοβιβλίο.net…
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία να εκφραστώ μέσα από την πραγματικά δημιουργική σελίδα σας….Πολυ σημαντικό για μένα να υπάρχει ένα ”βήμα”… Να είστε πάντα καλά….Πολλές ευχές για έμπνευση… υγεία και δημιουργικότητα….
Μετά τιμής,
Πλοκαμάκη Χρυσούλα
Αισιόδοξο το μήνυμά σας! Ευχαριστούμε!
Να είστε καλά Κα Ε.Σαλιγκάρα…Ευχαριστώ για το σχόλιό σας…. Τιμή μου!
Κα Πλοκαμάκη, μας συνεπαίρνετε κάθε φορά με την υπέροχη γραφή σας… κι ο παλιάτσος σας σήμερα είχε να μας πει τόσα πολλά!!! Μπράβο σας και πάλι… την καλημέρα μου και καλή βδομάδα.
Κα Σοφία Στούπη,
Σας ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σας…. Με τιμάτε με τα σχόλιά σας όλοι και όλες….’Οσο για τον ”Παλιάτσο μου” και για το μήνυμά του , λέω απλά ότι είναι βιωματική η γραφή μου! Πόσοι από μας δεν δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να μη στενοχωρήσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα παρ’ όλο το γεγονός ότι μέσα μας ακούγεται το πιο γοερό κλάμα για τις μύριες όσες αδικίες συμβαίνουν γύρω μας!!!!!!!!!!!!Καλή σας μέρα ….