Σε μια χώρα ρημαγμένη
σου δώσανε ζωή.
Με ένα όνειρο μεγάλο και δυο χέρια ταλαιπωρημένα, χίλιους αγώνες έδωσες στου κόσμου τη σαπίλα νικητής να βγεις…
Στο βάθρο επάνω όμως δεν έκατσες ποτέ σου.
Την άδικη την τύχη καταριόσουν,
αχ μάνα γιατί με γέννησες φτωχό σκεφτόσουν…
Το σύστημα τα φταίει το σαθρό.
Μπούχτισε ο κόσμος
γίνηκε σαν οχετός..
Πλούτος χρήμα και ηθική
Ποιο άραγε αναζητάς εσύ…
_
γράφει η Ελευθερία Σταματοπούλου
Πολύ επίκαιρο, με έναν πολύ δυνατό τελευταίο στίχο, που ενεργοποιεί έναν εσωτερικό μονόλογο στον αναγνώστη!
Ευχαριστώ πολύ!!