Αλλεπάλληλες οι μεταμφιέσεις
πόσα προσωπεία φοράς
επιστρατεύοντας
μια ακτίνα από χρωματιστό φως
ζωγραφίζεις
στην πάνω όψη της ψυχής
για να με ξεγελάσεις,
άλλη μια φορά ζωή,
ζωή… παντού και πουθενά.
Στο μακρινό παρελθόν
παλιά γράμματα ξεθωριασμένα
στο ξύλινο μπαούλο
σκαλιστά ρόδια και περιστέρια
χίλιες δυνατότητες συμβιώνουν
περιμένοντας να εκφραστούν
κι ύστερα, όταν η ψυχή ξεμασκαρεύεται
έχει τις καλύτερες προθέσεις
εξομολόγησης, συγνώμης…
σημάδι και αυτό των καιρών
μιας εποχής που την στενεύουν όλα
θαρρείς για να μη βρει
χαραμάδες ο άνεμος
να μη φυσήξει τις ελπίδες μας.
Με μελαγχολεί αφόρητα
το άσπιλο λευκό
αυτό, το χρώμα της αδιόρατης θλίψης
και τα αμόλυντα τοπία της αθωότητας.
Η ζωή δεν ξέρει από δικαιοσύνη
δεν έχει σφραγίδα αιώνιας πίστης,
όμως τα δημιουργήματα της μετρούν,
περισσότερο εκείνα
που αντέχουν στο χρόνο.
Ναυάγια ονείρων στο ξύπνημα, θρηνείς,
χαμένος σε λαβύρινθους λογικής
και στην άβυσσο της τρέλας
περιμένεις μια κίνηση
ψάχνεις βιαστικά στα μάτια,
στα χέρια, στις ανείπωτες σκέψεις
την ίδια ώρα ξεδιπλώνεται
σκοτεινό βελούδο το φόντο του ορίζοντα
δεν υπάρχουν διαδρομές διαφυγής,
αδυνατείς ν’ ακολουθήσεις
ότι πίστεψες πεπρωμένο
κι ο έρωτας,
εκείνο το αγκάλιασμα
και ξάφνιασμα της νιότης
μόνο μια ανάμνηση πια,
μια ανάμνηση και μια ήττα
ένα σβηστό είδωλο σε καθρέπτη θολό.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
[..]μιας εποχής που την στενεύουν όλα
θαρρείς για να μη βρει
χαραμάδες ο άνεμος[…]
Ταπεινά προσκυνά η καρδιά στις χρυσές σας λέξεις…
Σας ευχαριστούμε για τα μαργαριτάρια που αφήνετε κάθε φορά να λαμπυρίζουν στο βυθό των σκέψεών μας…
Aύριο… Μάχη, μέχρι εκείνο το αύριο κι ώσπου οι αιώνες να επιστρέψουν στην ουσία της ζωής και στην απαρχή της αθωότητας ας μοιραζόμαστε λόγια, εικόνες, σκέψεις, προσευχές, όνειρα, καρδιοχτύπια και τη μοναξιά στη μέση, γιατί είναι πλούτος να μοιράζεσαι και να ξοδεύεις από τους ταμιευτήρες της ψυχής το πιο αγνό ροδόσταμο, για έναν άνθρωπο έτσι απλά, γιατί σου … έκανε κλικ η συγκίνηση. Την καλημέρα μου και σ’ ευχαριστώ πολύ, από την ψίχα της ψυχής μου.
Δεν υπάρχουν λόγια…απλά υπέροχο!
Τελικά, ακόμη κι αν αυτό που μας ενώνει συμβαίνει μόνο στη σκέψη, πιστεύω πως τίποτε δεν μας προφυλάσσει καλύτερα απ’ ότι ο εσωτερικός πλούτος και στη δική μου καρδιά χορηγοί είστε όλοι εσείς και η αγάπη σας. Ευχαριστώ Σοφία.
Ζώη απλά υπέροχο!!!
Εικόνες αισθητικές, μελωδικές!!!
Ένα ταξίδι αέρινο κάθε σας ποίημα!
Σας ευχαριστούμε γι’ αυτό!!!
Ας έχεις γεμάτο το κανίσκι της χαράς και της ζωής με όλα τα αγαθά δώρα, αυτά που φέρνει η Ανατολή και ευλογεί η Δύση. Αναμφισβήτητα η δική σας συμπεριφορά αγάπης και η εκφρασμένη σας καλοσύνη, είναι σίγουρα το καλύτερο παράδειγμα και για την ταπεινότητα μου. Καλή σου ώρα Ελένη.
Υπέροχο!!!Μπράβο…
Έμαθα πως, παντού η ψυχή όταν θέλει λευτερώνεται από τον πηλό, ακόμη και σε ένα φύλλο χαρτί, η ίδια η ψυχή απλώνει τα φτερά της και απλώνεται με το μελάνι, δίχως φόβο και τότε ο Έρωτας αποδεικνύεται μέγας και μάγος και πάντα παρών… τότε το μήλο μοιράζεται σε δυο κομμάτια για να μείνει πάντα ακέραιο και αδιαίρετο. Ας είναι το φως το μόνο εμπόδιο στο δρόμο σας.