Μέρες λιγοστές
Την Ευτυχία μου είχα
Κρεμασμένη στο στήθος
Λάφυρο ή φυλαχτό
Δεν ξέρω αν ήταν
Μια μέρα αρπακτική
Από κακούς καιρούς
Γύμνωσε ο λαιμός μου
Άδειασε κι η ψυχή
Απορυθμισμένος εαυτός
Τα βήματα σέρνω στο χώμα
Στα καλντερίμια του νου
Οχτάρια κάνω βραδινά
Μιλούν συχνά για Εκείνη
Ναι, όλο και πιο συχνά μιλούν
Τη βρίσκω μέσα στις λέξεις
Με μια Ποίηση να τη φυλακίζει
Παρελθοντικά μιλούν όλοι πια
Με όμορφα λόγια αναμνηστικά
Σπαράζει εντός μου ένας ήρωας
Και τολμηρά μου ζητά
Σχεδόν με προκαλεί
Να πάω να τη σώσω…
MΆΧΗ σχεδόν πλησίασες εκείνο που σου έλεγα προχθές, ίσως ακόμη και να το έφτασες . Μπράβο…..
Τι όμορφο ποίημα! Μια εσωτερική αναζήτηση, μια αγωνία , μια απόφαση λυτρωτική. Μπράβο Μάχη!
Την Ευτυχία που ζητάς… την είδα καθισμένη…
στ’ ακρόκλαδα της μοναξιάς…πικρά βαλαντωμένη…
Άμε και πιάστη απ’ το φτερό…μη σου αχνοπετάξει…
και βάλτει όνειρα να δει …σε κούνια από μετάξι…
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΧΗ ΜΟΥ!!!!!!
Τον θαυμασμο μου φιλη μου!!Με εκφραζει απολυτα το ποιημα σου!!Να εισαι καλα!!
Τώρα εγώ τι να πω;
“Την Ευτυχία μου είχα
Κρεμασμένη στο στήθος!” Και ξαφνικά…
“Γύμνωσε ο λαιμός μου!!!”
Σπαρακτική που είναι η αλήθεια και η αναζήτηση της ευτυχίας!!!
“Μπορώ να τη σώσω;;;;”
Υπέροχο Μάχη μου!!!Μπράβο σου!!!
Λένα μου, λες ε; ίσως να θέλω λίγο ακόμα…. Σε ευχαριστώ πολύ! Καλό σου βράδυ!
Σε ευχαριστώ Χριστίνα μου. Καλό ξημέρωμα…
Κυρία Χρυσούλα, τι να πω πάλι…κεντήσατε πάλι… !!
Συγχαρητήρια και πάλι για τη βράβευσή σας!
Αννα μου συναντιόμαστε συχνά…το ξέρεις! Σε ευχαριστώ. Καλό μας βράδυ
κομμάτια της Σοφία…μικρά αληθινά κομμάτια κάθε φορά…μπορούμε…
Την αγάπη μου
Εξαιρετικό… Συμπυκνωμένο συναίσθημα που βγαίνει ασταμάτητο τσουνάμι…
Πολύ όμορφο…. όπως όλα που γράφεις. Λυπάμαι μόνο που δεν προλαβαίνω να τα διαβάζω όλα. Καλό βράδυ!
Σε ευχαριστώ Σπύρο. Χαίρομαι που σου άρεσε… Καλό σου ξημέρωμα
Πόπη μου σε ευχαριστώ…πού να με προλάβεις..εδώ δεν προλαβαίνω εγώ εμένα.. Πίσω από την ουρά μου τρέχω! Καλό βράδυ!
Απλό, λιτό, απέριττο… και υπέροχο! 🙂
Σε ευχαριστώ Ελενά μου! Καλό σου βράδυ