Κατέβηκα τα σκαλιά αργά
στις μύτες των ποδιών
Με ένα φανάρι φώτιζα δειλά
τα περασμένα λόγια
τους παιδικούς μου ήχους
και τις ζωγραφιές
Στα κλεφτά μαρτυρούσα
την πραγματικότητά μου
Σε τούτο το κελάρι
υπομονετικά ζυμώνονται
σε δρύινα βαρέλια χυμοί
από περασμένα όνειρα
Ομορφοπατημένα ιερά
τα σταφύλια της ψυχής
στον τρύγο της ζωής
από το αμπέλι της καρδιάς
Όρκο σου δίνω εαυτέ
πως θα ‘ρθει η καλή χρονιά
ποτήρια γυάλινα
ηχηρά θα τσουγκρίσουμε
γευόμενοι αριστοκρατικά
τις αρωματικές μας επιθυμίες
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/wCTThyM7GYIΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Δέντρο έγινα με θηλιάκαι νερό μου η σκιά σου.Πότισέ με με φιλιάκι απ' τον κορμό μου πιάσου. Πρόσμενα, πρόσμενα, περίμενα να με βρέξεις…Μα είμαι ένα δέντρο που δεν ξέρει από λέξεις.Εμένα, εμένα να προσέχεις, παρακαλώ, το 'χω ανάγκηκαι πρόσεξε το χώμα μου, μην πατήσεις...
Ι Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,τα κύματα έχουν γεύση από κρασί των 500 ευρώοι ομπρέλες δεν κρύβουν ήλιο,μόνο φτηνές δικαιολογίες.Η σιλικόνη επιπλέει καλύτερα απ’ τις ενοχές,τα μάτια χρυσωμένα κλουβιάκαι οι λέξεις μιλούν σε hashtags:#paradise #blessed #filter. Τα βράδια, τα...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Ι Στην Αθηναϊκή Ριβιέρα,τα κύματα έχουν γεύση από κρασί των 500 ευρώοι ομπρέλες δεν κρύβουν ήλιο,μόνο φτηνές δικαιολογίες.Η σιλικόνη επιπλέει καλύτερα απ’ τις ενοχές,τα μάτια χρυσωμένα κλουβιάκαι οι λέξεις μιλούν σε hashtags:#paradise #blessed #filter. Τα βράδια, τα...
Ακούω τις κινήσεις του αέρα,Καθώς συλλαβίζει με συρσίματα∙Στο πέρασμά του τα φύλλα ανακατεύοντας,Σαν πατέρας αμήχανος, τα μαλλιά νηπίων. Καθώς ξυπνούν οι αναμνήσεις,Κύματα σκάνε έξω, στην αμμουδιά.Εγώ, στην αιώρα Γυναίκα γίνομαιΜε τα μάτια ανοιχτά. Εκεί με βλέπω,Σε...
Βρέθηκα πεζοπόρος,να αναζητώ νέο κάλεσμα,που ήταν πάντα εκεί,κρυφό, μέσα μου, σαν φως ωραίο. Σαν σπινθήρας που σιγοκαίει,σε στάχτες ασθενικού παρελθόντος,μια φλόγα που ανασαίνει,στο βάθος του είναι μου. Ίσως οι δρόμοι γύρω,κάνουν τον βουνίσιο άνεμο να μην είναι...
Η πιο ωραία υπόσχεση που μπορεί να δώσει κάποιος στον εαυτό του! Αρκεί να την κρατήσει όλη τη χρονιά. Σου το εύχομαι Μάχη!
Χριστίνα μου πράγματι είναι δύσκολη υπόσχεση αλλά αξίζει να την τηρήσει… Καλή Κυριακή!
Και αν ΔΕΝ τσουγκρίσεις τα κρυστάλλινα ταγιέ ποτήρια με τρόπο αριστοκρατικό αλλά παρά ταύτα με τρόπο συνηθισμένα γιορτινό με ένα κρασί που να μοσχοβολά Ελληνικό αμπέλι και να λαμπυρίζει στα γιορτινά απλά σου γυάλινα ποτήρια ΆΣΧΗΜΑ θα’ ναι κοριτσάκι;;;Δεν θα την νιώσεις τη γιορτή;
Σε κάθε περίπτωση εσύ να κρατήσεις την υπόσχεσή σου είτε αριστοκρατική είτε αστική. και είναι αυτό που έχει σημασία τελικά και άσε με εμένα να λέω ”εξυπνάδες’…
Καλό απομεσήμερο!!!!
Γλυκιά μου Λένα…διόλου δε με απασχολεί το ποτήρι που θα κρατήσω…ούτε αναζητώ αμπελάκια ξένα… Εξάλλου βρήκες το άτομο που δεν ανταλλάζει έναν Ροδίτη, μία Βηλάνα, ένα Κοτσιφάλι, ένα Ξινόμαυρό, ένα Λιάτικο..ένα Ασύρτικο, ένα Αθήρι, ένα Μπεγλέρι, ένα Αγιωργίτικο και πολλά άλλα ελληνικά γευστικά σταφύλια που κρατούν ιστορίες και ιστορίες πάνω τους, με κανένα άλλο σταφύλι του κόσμου!! Η αριστοκρατία στην οποία αναφέρομαι και επιμένω, ανήκει στην επιθυμία που έχει ο δύσμοιρος εαυτός. Στα ονειρα που κρύβει και τους αξίζουν τα καλύτερα βαρέλια του κόσμου για να αναδείξουν τα αρώματά τους. Γιατί πρέπει. Γιαί μας το οφείλουμε. Γιατί αν δεν αγωνιστούμε για εκείνα δε θα αλλάξει ποτέ και τίποτα σε τούτον τον κόσμο. Και αν δεν φανταστούμε μια τέτοια αριστοκρατία…αλλά οτιδήποτε άλλο λιγότερο “πολυτελές’ ..μια ζωή θα συμβιβαζόμαστε με το καλούπωμα που τους κάνει ο καθείς…
την καλησπέρα μου!!
Η ωραιότερη ευχή και η κάθε μέρα μια νέα προσπάθεια για να την πραγματοποιήσεις για να είναι η κάθε χρονιά καλύτερη!!!Πολύ όμορφο Μάχη μου. Καλό μεσημέρι!!
Σε ευχαριστώ Άννα μου. Μακάρι όλοι μας να το καταφέρουμε!
Πολύ όμορφες οι παρομοιώσεις του ποιήματός σου Μάχη. Βγάζει δυναμισμό και ελπίδα 🙂
Σε ευχαριστώ Έλενα! Καλό μεσημέρι
Μερικές φορές τα ζούμε αυτά τα χρόνια και τσουγγρίζουμε αυτά τα ποτήρια. Τα γεμάτα από τα ομορφοπατημένα σταφύλια και όνειρα ψυχής … μα το αντιλαμβανόμαστε όταν τα χάνουμε!… Κι άλλες φορές, σ’ άλλες ζωές δεν έρχονται ποτέ τα χρόνια αυτά, όσες ευχές κι όσους όρκους κι αν δώσουμε. Όμορφο και πάλι το ποίημα σου Μάχη μου… γεμάτο όνειρο-αρώματα!!! Είθε να βγουν αληθινά!!!
Σε ευχαριστώ Σοφία μου.αμην για όλους μας!