Μέρα 2η, της Μάχης Τζουγανάκη
Η σκέψη μου δε με αφήνει να ηρεμήσω στο κρεβάτι
Η θέα της θάλασσας γυαλίζει στα κλειστά βλέφαρά μου
Εκεί έξω ένα κύμα με περιμένει για κάποιο λόγο
Όνειρο εφιάλτης το ξέρω πως σίγουρα ήταν, το αρνιέμαι
Τα βιβλία το γράφουν καθαρά πως κάπως έτσι γεννιούνται
οι ψευδαισθήσεις μιας όασης όταν σε καίει ο ήλιος
Γυρεύω εκείνον τον ήλιο που διέρρηξε την ησυχία μου
Οι αποστάσεις ασφαλείας μου φαίνεται δεν υπήρξαν ισχυρές
Το κρεβάτι μου μυρίζει ψαρίλα, ένοχος νιώθω πως είμαι
Ο ήχος από έναν άγνωστο παφλασμό με μπερδεύει
Μήπως είμαι εγώ που έφυγα από εδώ και το αρνιέμαι;
Μες στο σκοτάδι απλώνω τα δυο μου χέρια και ψηλαφώ
Τούτο που αρπάζει η σκέψη, κοραλλένιο είναι και υδάτινο
Πρόσωπο προσωπείο φορώ σαν μάσκα δύτη κι αγνοώ
Πως κάπου κάπως κατά λάθος σε στεριά βούτηξα…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Κοριτσάκι μου γυρεύεις τον ήλιο που δίέρρηξε λες την ησυχία σου. Για ψάξε λίγο πιο προσεκτικά. Είναί νομίζεις ανάγκη να τον δείς, δεν τον νιώθεις που ήδη σε καίει;
“Οι αποστάσεις ασφαλείας μου φαίνεται δεν υπήρξαν ισχυρές”
Κατά κανόνα δεν είναι, τουλάχιστον μέχρι να μας θωρακίσει η ζωή η ίδια – γι αυτό και πληγωνόμαστε τόσο συχνά και τόσο εύκολα, Μάχη μου…
[…] Πρόσωπο προσωπείο φορώ σαν μάσκα δύτη κι αγνοώ
Πως κάπου κάπως κατά λάθος σε στεριά βούτηξα… […]
Πόσο μου αρέσουν ετούτες οι μέρες…η μία δραματικοτερη από την άλλη…. και τόσο αυθεντικές!!
Γράφε Μάχη, εκεί έξω θα υπάρχει πάντα ένας λόγος και πολλά κίνητρα. Γράφε, σε πείσμα του μπαγιάτικου κόσμου, γράφεις στ’ αλάτι καμιά φορά, μα έχει αξία, πίστεψέ με, ό,τι σε πληγώνει, μπορεί και να σε λυτρώσει, αν μη τι άλλο, σε μαθαίνει να πετάς ελεύθερη.
Αχ αυτή η θάλασσα στην 1 και τη 2 μέρα που σ’ έχει τυλίξει ολόκληρη τόσο δραματικά!!! Χωρίς να αφήνει φυσικά κι εμάς απ’ έξω που έχουμε πλανευτεί από τη δύναμη των λέξεών σου!!!Καλό βράδυ!
Επίτρεψέ μου ένα δεύτερο σχόλιο για κάτι που μού άρεσε ιδιαίτερα : ”αγνοώ πως κάπως κάπου κατά λάθος σε στεριά βούτηξα” ΠΌΣΟ πολύ θα πρέπει να πονάει κανείς μετά από ένα τέτοιο μακροβούτι αν επιζήσει βέβαια,- και ΑΝ κατάλαβα καλά -..
Σας ευχαριστώ πολύ όλες για την παρέα. Λένα έχουμε μέρες ακόμα… Κ.Βάσω καμιά φορά οι αποστάσεις ασφαλείας μας μας κάνουν ζημιά, Αννα η αυθεντικότητα είναι μονόδρομος για μένα το ξέρεις, Ζωή με διαβάζεις τόσο καλά…με προβλέπεις..εξίσου…, Σοφία μου η θάλασσα τυλίγει καμιά φορά μα δε θα μας πνίξει αυτό στο υπόσχομαι…
Καλό ξημέρωμα…
“Γυρεύω εκείνον τον ήλιο που διέρρηξε την ησυχία μου” Ο ήλιος όπως και να τον δει κάποιος, φωτοδότη ή διαρρήκτη, πάντα τον έχουμε ανάγκη. Κι εκεί που λέμε πως βουτήξαμε σε στεριά, τσουπ, μας σηκώνει ψηλά! Εντυπωσιασμένη Μάχη!
Είναι από τα πολύ ωραία μπερδέματα του νου και της ψυχής… Με συνεπήρε Μάχη!
Πόπη και Χριστίνα σας ευχαριστώ πολύ! Την καλημέρα μου…!!
Κάθε φορά που ο πατέρας μου αρμάτωνε τα δίχτυα του, τα χέρια του γέμιζαν πληγές μα εκείνος καρτερούσε τη μέρα που θα ανοιχτεί στη θάλασσα, για να τις γιατρέψει στο αλάτι.Άλλες φορές πάλι τα δίχτυα ανέβαζαν κοράλλια από το βυθό και αυτά πάλι του πλήγωναν τα χέρια στην προσπάθεια του να τα ξεμπλέξει. Θυμάμαι όμως με πόση χαρά μας έδειχνε κομμάτια από αυτούς τους περίτεχνους θησαυρούς της θάλασσας.
Βάσω μου η θάλασσα φέρνει πάντα δώρα. Κι ο πατέρας σου το ήξερε το μυστικό της και το κληρονόμησες.
Αγαπώ αυτές τις μνήμες να ξέρεις. Ναι η θάλασσα δίνει δώρα. Και εδώ απο την πρώτη μέρα κιόλας μια άκρως ερωτεύσιμη θάλασσα καλεί…προσκαλεί και προκαλεί….
σε ευχαριστώ για το πολύτιμο μοίρασμα…
την καλησπέρα μου
Πολύ ωραία και η 2η μέρα, Μάχη.
Δυνατοί οι στίχοι σου κορίτσι!
Σε ευχαριστώ Ελενα! Καλή σου μέρα