Μέρα 4η, της Μάχης Τζουγανάκη
Με βήματα νωχελικά αντικρίζω τη νέα μου μέρα
Επιμένω βαθιά πως δε διαφέρει σε τίποτα μα πάλι αγνοώ
Μια κλέφτρα αλλαγή που έχει ήδη τρυπώσει στην ντουλάπα
Φορώ το καθημερινό μου κουστούμι και ρυθμίζω το ρολόι
Ένα χάπι αναισθησίας και λίγο νερό μεταλλικό
Ο δρόμος προς την επιτυχία με περιμένει
Τον στρώνω καθημερινά με μόχθο και ιδρώτα
Σαν ανοίγω την πόρτα εύχομαι και αντεύχομαι
Πως όλα σίγουρα είναι ένας κακός εφιάλτης
Πως θάλασσα και κοράλλια και αφρισμένα κύματα
Της εξορισμένης φαντασίας μου κυήματα είναι
Διωγμένα και εγκληματικά όνειρα και άπιαστα
Με ένα ατυχές πραξικόπημα που δε θα με πείσει
Έμαθα να μην κυνηγάω φαντάσματα και ουρλιαχτά
Τα βράδια έβαζα πάντα φίμωτρα και ωτασπίδες
Ανοίγω την πόρτα σα νικητής και σαν αθάνατος
Ανοίγω την πόρτα πλημμυρισμένος και ναυαγός...
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Έχω μια αγωνία για την επόμενη μέρα …. αλλά ήπια και φιλική….. ίσως γιατί περιμένω τη λύτρωση….. καλό βράδυ Μάχη μου!
Θυμήσου Μάχη, η θάλασσα τα παλιά ναυάγια τα ντύνει κοράλλια, κλείνοντας έτσι πληγές. Καμιά φορά εκεί, βρίσκει κρυψώνα και το ξεστρατισμένο όνειρο, παίζοντας ανάμεσα στις θαλάσσιες ανεμώνες και τους αστερίες, με τις σκιές και τα σημάδια της αφής, μέχρι να το φωτίσει μια μαγεμένη αχτίδα και να ορίσει το δρόμο του, για την επιτυχία σ’ εκείνη την καρδιά που ξέρει καλά πως η πρώτη ουσία της ζωής είναι η αλμύρα. Γράφε Μάχη, να σώσουμε τις λέξεις…
Εξίσου ενδιαφέρουσα και η συνέχεια… Πολύ δυνατά τα μηνύματά σου Μάχη!
Όσο πάει τόσο καταλαβαίνει κανείς ότι πλησιάζει η λύτρωση. Αυτός ο εφιάλτης που τον ήρωα τον εξουθενώνει μεν αλλά που ξέρει ότι δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας του και μόνο, είναι η αρχή.
Ξέροντας την ηλικία σου(παίζει και αυτή το ρόλο της) μα τω ΘΕΏ ΑΠΟΡΏ ΠΏΣ ΚΑΙ ΞΈΡΕΙΣ ακόμη και τις ενύπνιες μεταπτώσεις ενός εφιάλτη που μοιάζει και είναι τόσο ζωντανός σαν αποτέλεσμα βιωματων ενός συνήθως ηλικιωμένου ανθρώπου..Ζει ο άνθρωπος μια αληθινή στην ουσία δεύτερη ζωή στον ύπνο του.Δεν είναι αλλοπρόσαλλες οι εικόνες του ύπνου του όπως συνήθως συμβαίνει, μα κάθε μια έχει το νόημά της Ελπίζουμε το τέλος του δρόμου που αν και κοιμισμένος κατορθώνει να τον ”στρώνει” έτσι που να είναι όπως εύχεται και όπως ευχόμαστε, σαν έρθει η στιγμή που θα κόψει το νήμα. Αμην
Δοσμένο με τ’εχνη και στοχασμό.
Άννα, Ζωή, Ελενα και Λένα, σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλιά σας και τη βουτιά που κάνετε στους στίχους. Οι μέρες προχωράνε, ο ήρωάς μας κάτι ζητά απεγνωσμένα αλλά ακόμα δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Μια αλλαγή σα μικρόβιο έχει κολλήσει πάνω του αλλά δεν ξέρει να τη μεταφράσει….Δυο κόσμοι συγκρούονται…
Καλό ξημέρωμα!
Έχω την αίσθηση ότι πλησιάζει η μέρα της ανατροπής!!! Περιμένω να δω ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός!!! Την καλημέρα μου.
🙂 Καλή σου μέρα Σοφία μου!
“Ανοίγω την πόρτα σα νικητής και σαν αθάνατος
Ανοίγω την πόρτα πλημμυρισμένος και ναυαγός…”
Σαν νικητής και σαν αθάνατος – αλλά δεν είσαι, είσαι “σαν”… κι είσαι απλά ναυαγός, μόνο που δεν το ξέρεις ακόμη…
Μα τί δύναμη κι ομορφιά εκπέμπουν οι λέξεις όταν προέρχονται από το ταξίδι της ζωής. Μάχη όνομα και πράγμα. Ανυπομονώ για τις επόμενες ‘μέρες’.
🙂 Ναυαγός Κ. Βάσω…πράγματι…μέχρι να…
Κυρία Βασιλική Δ. σας ευχαριστώ θερμά για την παρέα.. Καλή σας μέρα… 🙂
«Μια κλέφτρα αλλαγή που έχει ήδη τρυπώσει στην ντουλάπα»….
first step…. 😉
Άλλη μια μέρα δίχως ψεγάδι … Μπράβο Μάχη… Το ημερολόγιό σου μας έγινε μια γλυκιά συνήθεια!
Σας ευχαριστώ πολύ Κα Χρυσούλα!