tree_sea

Με το χέρι στο πόμολο κρατιέμαι αδύναμα στον αέρα

Για λίγα μέτρα το θέαμα γελοίο θα πρέπει να ήταν

Στις ειδήσεις θα το είπαν στα νέα της ημέρας επαναληπτικά

Πως πάνω από μια θάλασσα κουστουμαρισμένο πετούμενο

Απειλούσε ολόκληρη την ανθρωπότητα

Ο δερμάτινος χαρτοφύλακάς μου πνίγεται σε μια ρουφήχτρα

Κι εγώ κρατιέμαι από ένα κλαδί ριζωμένο στον βράχο

Γίνομαι σχεδόν εμμονικός με την ύπαρξή του τόσο

Που ξεχνώ πως όλο ετούτο που συμβαίνει εμπρός μου

Ξεκινά από μια παραίσθηση του ανεξέλεγκτου μυαλού μου

Με χαλασμένη τη λογική το τραβώ μέχρι να βρω την άκρη του

Απελπισμένα γυρεύω να βρω ποια είναι ετούτη η ρίζα

Που σπέρνει τόσο νερό στη στεγνή μου καθημερινότητα

Ακούω ένα όνομα σαν ηχώ να φωνάζει τη δική μου ύπαρξη

Ένας ρασοφόρος στην απέναντι εκκλησιά στο βουνό

Με ένα καντήλι με θυμιάζει και εγώ προσκυνώ

Γύρω μου θάλασσα και εγώ παράλογα νομίζω βαφτίζομαι ξανά

Αλήθεια, με κολυμβήθρα του Σιλωάμ μοιάζει και τρομάζω

Με το φως που θα εισχωρήσει με βία στα ασυνήθιστα μάτια

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!