Μέρα 5η, της Μάχης Τζουγανάκη

8.04.2016 | Ποίηση | 9 |

Μάχη Τζουγανάκη

tree_sea

Με το χέρι στο πόμολο κρατιέμαι αδύναμα στον αέρα

Για λίγα μέτρα το θέαμα γελοίο θα πρέπει να ήταν

Στις ειδήσεις θα το είπαν στα νέα της ημέρας επαναληπτικά

Πως πάνω από μια θάλασσα κουστουμαρισμένο πετούμενο

Απειλούσε ολόκληρη την ανθρωπότητα

Ο δερμάτινος χαρτοφύλακάς μου πνίγεται σε μια ρουφήχτρα

Κι εγώ κρατιέμαι από ένα κλαδί ριζωμένο στον βράχο

Γίνομαι σχεδόν εμμονικός με την ύπαρξή του τόσο

Που ξεχνώ πως όλο ετούτο που συμβαίνει εμπρός μου

Ξεκινά από μια παραίσθηση του ανεξέλεγκτου μυαλού μου

Με χαλασμένη τη λογική το τραβώ μέχρι να βρω την άκρη του

Απελπισμένα γυρεύω να βρω ποια είναι ετούτη η ρίζα

Που σπέρνει τόσο νερό στη στεγνή μου καθημερινότητα

Ακούω ένα όνομα σαν ηχώ να φωνάζει τη δική μου ύπαρξη

Ένας ρασοφόρος στην απέναντι εκκλησιά στο βουνό

Με ένα καντήλι με θυμιάζει και εγώ προσκυνώ

Γύρω μου θάλασσα και εγώ παράλογα νομίζω βαφτίζομαι ξανά

Αλήθεια, με κολυμβήθρα του Σιλωάμ μοιάζει και τρομάζω

Με το φως που θα εισχωρήσει με βία στα ασυνήθιστα μάτια

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Σχετικά

Επιμέλεια κειμένου

Μάχη Τζουγανάκη

Δηλώνω τυπικά αρχισυντάκτρια της σελίδας. Άτυπα όμως και πιο γνήσια, δηλώνω μέλος μιας όμορφης ομάδας πολύ δεμένης που οι «τίτλοι» του καθενός είναι περιττοί. Δηλώνω επίσης συγγραφέας, ποιήτρια, ερασιτέχνης φωτογράφος, μουσικόφιλή, βιβλιόφιλη, θεατρόφιλη, σινεφίλ και ερωτευμένη με οτιδήποτε ξυπνά τη δημιουργικότητά μου. Τελικά όμως έμαθα… πως το να δηλώνει κανείς τι είναι και τι δεν είναι, είναι ένα μεγάλο παραμύθι, όχι από εκείνα που μου αρέσει να διαβάζω, αλλά από εκείνα που σου θέτουν όρια και σε στριμώχνουν σε καλούπια. Μα εγώ τις λέξεις «όρια» και «καλούπια» τις έχω αφαιρέσει από το λεξικό της ψυχής μου...

9 Σχόλια

Άννα Ρουμελιώτη στο 08/04/2016 σε 9:16 μμ

Έντονες εικόνες ……… με ένα σκοτάδι που μου αρέσει…..!!!!!
Απάντηση
Πόπη Κλειδαρά στο 08/04/2016 σε 10:23 μμ

Και η αγωνία κορυφώνεται…
Απάντηση
Λένα Μαυρουδή Μούλιου στο 08/04/2016 σε 10:25 μμ

κοίταξε τώρα τι ερμηνεία δίνω εγώ σ’΄αυτην τη ρίζα που ο ναυαγός κρατιέται και τον σώζει τελικά Ο.ΆΝΘΡΩΠΟΣ γυρίζει στις ρίζες του στην Ιστορία του και κει βρισκει την ουσία την πρα;γματική της ζωής του που τον σωζει από τον αφανισμό.
Μάχη προχώρα,
Απάντηση
Έλενα Σαλιγκάρα στο 08/04/2016 σε 10:59 μμ

Αναμένουμε να “βαπτιστεί” ξανά, να προχωρήσει, να παλέψει…
Καλό βράδυ σε όλους σας.
Απάντηση
Σοφία Ντούπη στο 09/04/2016 σε 8:03 πμ

Εγώ πάλι βλέπω μια αναζήτηση και μια εσωτερική ανάγκη για αλλαγή… ανάγκη ίσως και του ποιητή…
( της ποιήτριας… )για μια ανατροπή!!!
Η αλήθεια είναι πως όσο περνούν οι μέρες, τόσο πιο πολύ θέλω να δω το φινάλε!!!
Καλημέρα και καλό σαββατοκύριακο!!! Πολλά φιλιά στα δύο σου¨Ν¨
Απάντηση
Χριστίνα Σουλελέ στο 09/04/2016 σε 8:25 πμ

Η ιστορία συνεχίζεται και νιώθω πως η ποιήτρια βρίσκει το δρόμο προς την έξοδο. Το τοπίο δεν τη βοηθά αλλά αυτή πιάνεται από τις ρίζες της, που τη βοηθούν να βαπτιστεί ξανά και να αναγεννηθεί. Αναμένουμε…
Απάντηση
Μάχη Τζουγανάκη στο 09/04/2016 σε 9:49 πμ

Καλημερίζω όλη την παρέα. Ο ήρωάς μας προχωρά με δύναμη…! Μου αρέσουν όλα σας τα σχόλια..Καλό σας Σαββατοκύριακο!
Απάντηση
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 14/04/2016 σε 11:47 πμ

Όμορφογραμμένο -όπως όλα άλλωστε… – Ένα ημερολόγιο γεμάτο εικόνες…. Άλλωτε λυτρωτικές …άλλωτε γεμάτες ανεκπλήρωτες επιθυμίες…
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΧΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Απάντηση
Μάχη Τζουγανάκη στο 14/04/2016 σε 12:20 μμ

Να ‘στε καλά με τιμά το πέρασμά σας!
Απάντηση