Μέτρημα στα χέρια σου

7.12.2015

Βασίλης Μαντικός
Ποίηση | Ω

 

Κόμβος η μήτρα σου
στα σωθικά σου ταξιδευτής
πνοή πρώτη μου πρόσμενες
ολόκληρη του στερνού σου πόνου.

Σημάδι στο κορμί ο μίτος σου
κουβάλημα λάφυρο
φόβητρο της αθανασίας
χρονοδιαβάτης το κουσούρι σιωπηλό.

Μαζωγμένη αγάπη
στα δάκτυλά σου μοιρασμένη
τη στόχασή μου να μετράς
κι ας μη σου φτάνουν.

Αθόρυβες αγκαλιές
μουρμούρισμα το γέλιο σου
αγγέλων σιωπές
των χεριών σου φτερουγίσματα.

Ποτέ δε τη φοβήθηκα
στρίγγλα η μοίρα
χειρόγραφη η δική μου
με τον πόνο σου για 'μέ ταγμένη.

Ευλογία τα φιλιά σου
ξόρκισμα λύπης
αγιασμένη φροντίδα
άνευ όρων νοιάξιμο δοσμένο.

Κοίτα με μάνα πως γερνώ
ψηλά πετώ αφημένος
λεύτερο Ουρανό μου χάρισες
και λεύτερο θα τον παραδώσω.

 

_

γράφει ο Βασίλης Μαντικός

___

*Στα πλαίσια του 15ου Ετήσιου (2015) Διεθνή Διαγωνισμού Ποίησης με θέμα "ΜΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΑΠΑΝΕΜΙΑ" του  Λογοτεχνικού περιοδικού «Κελαινώ»

 

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας!

Οδηγός ιστοσελίδας

site map

Αρχείο

Διαβάστε κι αυτά

Αποτυχίαι

Αποτυχίαι

  Αποτυχίαι εισίν άπασαι αι προσπάθειαι ημών κι όλο το γυροφέρνουμε όλο παρακαλούμε την τύχην δια λίγη λύπησιν· κι απογοητευμένοι εκ της εκβάσεως την τύχη ποδοπατούμε αρπάζουμε λεηλατούμε κι ούτε ρωτούμε τους καλούς τρόπους κάπου παρατούμε κι ανθούμε.   _...

Η κλεψύδρα

Η κλεψύδρα

Κι έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Και συνειδητοποιείς δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοχές. Έζησες, προσπαθώντας όσο γινόταν να καταλαβαίνεις τους άλλους να ανέχεσαι συμπεριφορές λόγια, πράξεις κι όταν αντιλαμβάνεσαι πως η κλεψύδρα τελειώνει κοιτάζεις τον εαυτό σου....

H γνωριμία

H γνωριμία

Δειλό, ξεκίνημα δειλό μ’ ανώριμα στιχάκια στο διάβα σου πλανήθηκα, λαθραία μου πορεία να ξεκουράζομαι γυμνός στης μνήμης τα παγκάκια να καρτερώ την αύρα σου, ονείρων καπηλεία. Στα χέρια σου ανδρώθηκα, φωλιά ελπιδοφόρα στάχυ να ‘ναι η τέρψη σου, το πάθος η τροφή ρόζους...

13 σχόλια

13 Σχόλια

  1. Ανώνυμος
    Ανώνυμος στο 07/12/2015 σε 9:12 πμ

    Όμορφα λόγια,γραμμένα ποιητικά,για τη μάνα!!!

    Απάντηση
  2. drmakspy
    drmakspy στο 07/12/2015 σε 9:45 πμ

    Πόσο κοντά είναι η σκέψη μας…. Υπέροχος τρόπος για να την υμνήσεις…

    Απάντηση
    • Βασίλης
      Βασίλης στο 07/12/2015 σε 6:42 μμ

      … το σημείο αναφοράς είναι αυτό που δίνει τη δύναμη λόγια να βρίσκουν πάντοτε ακροατές που ταυτίζονται… !!!!

      Απάντηση
  3. Άννα Ρουμελιώτη
    Άννα Ρουμελιώτη στο 07/12/2015 σε 9:47 πμ

    […Κοίτα με μάνα πως γερνώ
    ψηλά πετώ αφημένος
    λεύτερο Ουρανό μου χάρισες
    και λεύτερο θα τον παραδώσω.]

    Λεύθερος λεύθερος άνθρωπος… τι καλύτερο για έναν παιδί να τον μεγάλώσει ο γονιός του ώστε να είναι ελεύθερος τι καλύτερο… Συγκλονιστικό το ποίημά σας Βασίλη!!!

    Απάντηση
    • Βασίλης
      Βασίλης στο 07/12/2015 σε 6:45 μμ

      … αγαπητή Άννα σε ευχαριστώ. Όσο μεγαλώνουμε αποζητώντας την απεξάρτηση από τη μάνα τόσο περισσότερο την επιζητούμε… κατά βάθος τούτη τη λευτεριά που χάρισμα να δίνεται… !!!!

      Απάντηση
  5. Μάχη Τζουγανάκη
    Μάχη Τζουγανάκη στο 07/12/2015 σε 3:55 μμ

    Πόσο περήφανη και συγκινημένη θα ήταν κάθε μάνα αν διάβαζε τούτους τους στίχους… Μπράβο Βασίλη…

    Απάντηση
    • Βασίλης
      Βασίλης στο 07/12/2015 σε 6:47 μμ

      … να ‘σαι πάντα καλά Μάχη, σε ευχαρσιτώ… όση αγάπη μας δίνεται τόση μετριέται σε λευτεριά… !!!

      Απάντηση
  6. Σοφία Ντούπη
    Σοφία Ντούπη στο 07/12/2015 σε 7:12 μμ

    Δυνατό… όμορφο… ποιητικό! Άξια η μάνα που σου το ενέπνευσε!… Μπράβο σου Βασίλη είμαι σίγουρη πως θα ήσουν αγαπημένος γιος για κάθε μάνα…

    Απάντηση
  7. ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΚΗ
    ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΚΗ στο 07/12/2015 σε 7:34 μμ

    Περήφανη η μάνα που πήρε ένα αληθινό σ’αγαπώ από την καρδιά του παιδιού της!…
    Μπράβο Βασίλη!

    Απάντηση
  8. maria
    maria στο 08/12/2015 σε 12:03 πμ

    Πλημμυρισμένο αγάπη..τύχερη η μάνα που εμπνέει τέτοια συναισθήματα στο παιδί της. Τυχερό το παιδί που είχε μια τέτοια μάνα…Συγχαρητηρια Βασίλη!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου