Σοφία 15 ετών
Με λένε Σοφία. Δεν ξέρω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Δεν έχω ιδέα τι θέλω. Τα βράδια ξενυχτάμε με την παρέα. Λέμε πως θα πάμε όλοι το γύρο του κόσμου. Χτυπάμε τα μπουκάλια με τη μπύρα δυνατά κάνοντας φασαρία. Στο τέλος, όλο και κάποιος ξερνά. Με λένε Σοφία. Τα βράδια μεθυσμένη λέω πως τα έχω κάνει όλα σκατά. Οι γονείς με περιμένουν με τα χέρια στη μέση. Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Τίποτα; Δεν ξέρω τι να τους πω.

Σοφία 15 ετών
Με λένε Σοφία. Αποφάσισα εδώ και καιρό ότι δεν ξέρω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Και ότι θα γίνω πολλά πράγματα που κάθε φορά θα αγαπώ και θα ερωτεύομαι. Με την παρέα δυνατά τσουγκρίσαμε τα ποτήρια στο όνειρο. Και στα σπουδαία του κατορθώματα. Και στην ελπίδα που το τραβά στη θάλασσα. Οι γονείς μου ο αέρας που το φυσά. Μου φωνάζουν πως μεγάλωσα. Κι εγώ τους λέω πως ίσως και να μη μεγαλώσω ποτέ. Και γελάμε.

Κωστής 85 ετών
Με λένε Κώστα. Και Κωστή. Και παππού. Και μπάρμπα. Τι πάει να πει μπάρμπας; Και πώς έγινα ο παππούς ολονών; Και στους παππούδες δείχνεις σεβασμό. Έτσι ξέρω εγώ. Μα εμένα με λένε παππού και με δουλεύουν. Προχώρα ρε παππού.. Κοίτα τον παππού… Μου θέλει και κινητά ο παππούς.. Με λένε Κώστα. Και Κωστή. Μα κάπου έχασα το όνομά μου.

Κωστής 85 ετών
Με λένε Κώστα. Αλλά προτιμώ το Κωστή. Μα πιο πολύ προτιμώ το παππούς. Χωρίς να το πολυκαταλάβω έγινα ο παππούς όλων. Δεν είναι κακό. Ξαφνικά έχω τόσα εγγόνια που δε χωράνε σπίτι. Μου αρέσει να με κανακεύουν. Και να γελάμε με τη νεολαία όταν τους ρωτώ ότι δεν ξέρω τι να κάνω με τούτο το μαραφέτι δείχνοντάς τους το κινητό μου. Είναι ωραίο να καλογερνάς λέω. Πονάω και ρυτιδιάζω μη νομίζεις. Μα έχω μια καρδιά φουλαρισμένη. Την καρδιά εκείνου του παππού…

Μαρία 5 ετών
Με λένε Μαρία. Η μαμά μου με βάζει να το γράψω στο χαρτί. Μα κάνω στραβό το Μ και μου φωνάζει.  Μα εγώ το θέλω στραβό. Και εκείνη μου λέει πως μόνο ίσιο γράφεται. Δε θα μου αρέσει το σχολείο. Της το είπα και μου είπε ότι απλά φοβάμαι. Μα δε φοβάμαι. Απλά δε μου αρέσει. Μου λέει ότι έτσι είναι ο κανόνας. Μα έχω μπερδευτεί τόσο με τους κανόνες. Κανόνας να μην κλαίω. Κανόνας να μη θυμώνω. Κανόνας να μη γράφω στραβό το Μ. Με λένε Μαρία. Καλύτερα να μην το γράφω. Απλά να το λέω…

Μαρία 5 ετών
Με λένε Μαρία. Η μαμά μου σπάνια με φωνάζει Μαρία. Είμαι το πιθηκάκι της, το τζιτζικάκι της, η αγάπη της και το αγγελάκι της. Και το διαβολάκι της μαζί. Καμιά φορά της κάνω μια μουντζούρα τεράστια και της λέω ότι έγραψα το όνομά μου. Και εκείνη το σηκώνει ψηλά και μου λέει ότι το έγραψα τέλεια. Ύστερα της ψιθυρίζω πως θέλω να πάω σχολείο. Γιατί με ρωτάει. Για να μάθω να σου γράφω πόσο πολύ σε αγαπώ. Και μετά κλαίει. Και μου λέει ότι είναι δάκρυα χαράς.  Κλαίει μαμά η χαρά; τη ρωτάω. Κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη μου λέει κι έτσι κρατάμε τις ισορροπίες μας.

Αργύρης  65 ετών
Με λένε Αργύρη. Αλλάζω επαγγέλματα σαν τα πουκάμισα. Μα τώρα ούτε πουκάμισα δεν έχω να αλλάξω. Κάποτε το έβρισκα πολύ διασκεδαστικό να μαθαίνω νέα πράγματα. Στοίβες από βιβλία στο σπίτι μου τώρα τις καίω στο τζάκι. Λεφτά να πληρώσω το οτιδήποτε δεν έχω. Το βιογραφικό μου ένας άχρηστος πάπυρος. Στη χώρα αυτή είμαι ο Αργύρης ο άνεργος, ο μπατίρης. Στο μυαλό μου ήμουν πάντα ο Αργύρης που του αρέσει να μαθαίνει. Διπολικότητα μου είπαν. Εγώ απλά τους είπα ότι φταίει το κρασί. Πίνω και τα βλέπω διπλά. Με λένε Αργύρη. Και κανείς δε γέλασε με αυτό το αστείο, παρά μόνο ο δεύτερός μου εαυτός…

Αργύρης 65 ετών
Με λένε Αργύρη. Στη ζωή έμαθα ότι μπορώ να γίνω πολλά. Και έγινα. Διάβασα ένα σπίτι βιβλία. Και έχω ένα σπίτι βιβλία. Βασικά πατάω πάνω σε βιβλία. Στη χώρα βέβαια που ζω με κάνουν να πιστεύω ότι δεν διάβασα ποτέ μου τίποτα και ότι κατάφερα μόνο να τριγυρνώ με τσέπες άδειες κρεμαστές. Καμιά φορά το πιστεύω μα είναι τόσα ετούτα τα χαρτιά που αποτυγχάνει οποιαδήποτε τέτοια θεωρία. Με λένε Αργύρη και κάνω χάζι όλους αυτούς που δε διαβάσανε τούτες τις σελίδες και τριγυρνούν με λευκές σελίδες. Εγώ τις σελίδες μου τις γέμισα κι ας έχω μείνει ταπί και ψύχραιμος. Ναι ψύχραιμος.

Γιάννα 35 ετών
Με λένε Γιάννα. Και δεν είμαι μοντέλο. Θα έπρεπε να είμαι. Μα δεν είμαι. Προσπάθησα πολλές φορές να γίνω. Γιατί αν γινόμουν όλα θα ήταν εντάξει. Θα μπορούσα να γνωρίσω τον απέναντι γείτονά μου και όχι να τον κοιτάζω πίσω από την κουρτίνα. Θα πήγαινα πισίνα. Θα γραφόμουν σε λάτιν χορούς. Θα έβγαινα τα βράδια να μεθύσω. Θα έκανα πλάκα στις παραλίες με την παρέα. Μα δεν είμαι μοντέλο. Προσπάθησα πολλές φορές μα δεν τα κατάφερα. Με λένε Γιάννα. Έχω ένα σπίτι να με κρατά φυλακισμένη. Μα το ξέρω κι ας μη μπορώ να το αλλάξω πως είμαι εγώ αυτή που κρατάει ετούτο το κλειδί.

Γιάννα 35 ετών
Με λένε Γιάννα. Και δεν είμαι μοντέλο. Κάποτε νόμιζα πως πρέπει να είμαι. Προσπάθησα κιόλας. Βλέπεις φίλες, περιοδικά τηλεόραση και ό,τι θες με κάνανε να πιστεύω πως αν δεν είμαι μοντέλο δεν είμαι τίποτα. Μέχρι που βρήκα τη λύση.  Κατέστρεψα φιλίες, έσκισα περιοδικά και δεν άναψα ποτέ ξανά τηλεόραση. Τώρα είμαι η Γιάννα που δεν είναι μοντέλο. Είμαι η Γιάννα που είναι όλα τα άλλα. Και περνάω καλά. Το σπίτι μου έχει όλους αυτούς που επιθυμώ να έχει, ο δρόμος έχει ταξίδια και το μυαλό όνειρα. Είναι ωραίο να μην είσαι μοντέλο σου λέω.

Νίκος 12 ετών
Με λένε Νίκο. Μου αρέσει η μπάλα. Και το κυνηγητό. Μου αρέσει και να τρέχω και να γελάω. Καμιά φορά δε μπορώ να σκεφτώ κανονικά. Βιάζομαι. Και όταν βιάζομαι φωνάζω. Και αν με αγγίξεις θα σε χτυπήσω. Μα δεν το θέλω. Με λένε Νίκο και ξέρω ότι δεν το θέλω να σου κάνω κακό. Ούτε και σε εμένα. Μου αρέσει να περνάω καλά. Να γελάω. Να ακούω τη μουσική που ακούω από μικρός και κάτι μέσα εκεί να φωνάζει πως όλα είναι οκ, ασφαλή και σταθερά. Με λένε Νίκο. Και όλα είναι οκ.

Νίκος 12 ετών
Με λένε Νίκο. Μου αρέσει η μπάλα. Και το κυνηγητό. Μου αρέσει και να τρέχω και να γελάω. Καμιά φορά δε μπορώ να σκεφτώ κανονικά. Βιάζομαι. Και όταν βιάζομαι φωνάζω. Και αν με αγγίξεις θα σε χτυπήσω. Μα έχω ένα φίλο που κάθε φορά που πάω να το κάνω μου πιάνει το χέρι και το φιλά. Του το έμαθε η δασκάλα μας όταν τη ρώτησε πώς να με βοηθήσει. Κάθε φορά που παίρνω ένα φιλί του, το χέρι μου σταματά. Το σώμα μου παγώνει. Κι ύστερα πάλι γελάω. Με λένε Νίκο και όλα μα όλα είναι οκ.

Χρυσάνθη 95 ετών
Με λένε Χρυσάνθη. Κάποτε ήμουν η Χρυσάνθη Αγγέλου. Τώρα είμαι η Χρυσάνθη χήρα Αγγέλου. Κάθε μέρα γυαλίζω τη βέρα μου και τη φιλάω. Δεν είμαι τρελή. Το ξέρω πως δε ζει πια μαζί μου. Μα είμαι 95 χρονών. Και το μόνο που του λέω σαν τη φιλάω είναι άλλο λίγο αγάπη μου και θα σου έρθω. Με λένε Χρυσάνθη. Χρυσάνθη Αγγέλου. Χρυσάνθη χήρα Αγγέλου. Μα η καρδιά μου δε χήρεψε ποτέ. Μόνο το όνομά μου

Χρυσάνθη 95 ετών
Με λένε Χρυσάνθη. Κάποτε ήμουν η Χρυσάνθη Αγγέλου. Τώρα είμαι η Χρυσάνθη χήρα Αγγέλου. Κάθε μέρα που γυαλίζω τη βέρα μου ξέρω ότι έχω έναν άγγελο που με προσέχει. Δεν είναι τυχαίο το επίθετό του. Καμιά φορά λέω ότι έφυγε νωρίτερα για να μπορέσει να με προσέχει χωρίς να πονά ή να νιώθει αδύναμος. Με λένε Χρυσάνθη. Δεν ξέρω πόσος χρόνος μου έμεινε. Μα όσο θα ζω θα λέω με καμάρι πως γνώρισα τον ομορφότερο άντρα του κόσμου.

Μάχη 37 ετών
Με λένε Μάχη. Και είμαι συγγραφέας. Γράφω για τους ανθρώπους. Γράφω για μένα. Καμιά φορά δεν ξέρω για ποιον γράφω περισσότερο. Έξω στο δρόμο, περπατάω με τα μάτια. Ναι με τα μάτια. Κοιτάζω εσένα που περνάς σκυφτός. Κι εσένα που περπατάς στητός. Το παιδί που θυμώνει.  Το παιδί που γελά. Το μωρό που κλαίει. Το μωρό που παίζει. Τη γιαγιά που δε μπορεί να περπατήσει. Τη γιαγιά που περπατά χορεύοντας. Το παγκάκι με τον παππού που κάθεται μοναχός. Το παγκάκι με τον παππού που μιλά με τους φίλους του.
Αυτός ο κόσμος ο αντίθετος είναι γεμάτος. Τον κοιτάς και γεμίζει και εσένα. Κάπως έτσι αλληλοσυμπληρώνεσαι. Εσύ και τα άλλα σου μισά. Εαυτοί που χωρίζουν και σπάνε και ενώνονται ξανά. Κι ύστερα να, τα δάχτυλα τρέχουν. Σα νερό.  Λέω με μια επιθυμία δυνατή πως θέλω να προλάβω να μιλήσω για όλους. Και για μένα μαζί. Να ολοκληρώσω ετούτη την εικόνα. Να ενώσω όλους αυτούς τους εαυτούς που τριγυρνάνε στον κόσμο ψάχνοντας το άλλο τους μισό. Ή και τα άλλα τους μισά. Μισά των μισών και πάει λέγοντας…

Μάχη 37 ετών
Με λένε Μάχη. Δεν είμαι συγγραφέας μα σε βλέπω συχνά να γράφεις για μένα… ψάχνοντας να μου βρεις εκείνα τα ταίρια… και σ’ αγαπάω…