Μεθυσμένα φεγγάρια στου Δερβίση τη φούστα

Δημοσίευση: 30.03.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

Μεθυσμένα φεγγάρια
στου Δερβίση τη φούστα
στροβιλίζεται η νύχτα
και σου κάνει τα γούστα.
 
Την αλήθεια μου, παίζει
Το γυφτάκι στο ντέφι
Ιησούς και Ιούδας
θα σου φτιάξω το κέφι.
 
Χέρι - χέρι μια βόλτα
δρόμο ανοίγω του ονείρου
στ' άστρα μέσα σε θέλω
στο φτερό ενός ψιθύρου.
 
Γυμνωμένο μαχαίρι
της ματιάς σου το ασήμι
μ' εκδικείται η μοίρα
δε ζητώ καλοσύνη.
 
Προδομένη η Πόλη
τα κλειδιά της παρμένα
η ζωή κύλησε όλη
με τα φρένα σπασμένα.
 
Με κανέλα ξορκίζω
του μυαλού τα ταξίδια
σ' άγιο πάθος χορεύω
δε γυρίζω στα ίδια.
 
Μεθυσμένα φεγγάρια
στης ψυχής το φεγγίτη
στου Έρωτα σου τ' αμπάρια
ας πεθάνω προφήτη.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Λένα Μαυρουδή Μούλιου

    Ζωή είσαι απίστευτη . Τι μυαλό και το δικό σου !!!Πηγή αστείρευτη τα θέματα των ποιημάτων σου βρε παιδί μου. ΌΤΑΝ δε είναι και έμμετρα σαν τούτο εδώ …Το καλύτερό μου…

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Πόσο φως έχει ο δρόμος της Αγάπης και πόσες εκπλήξεις μας επιφυλάσσει, άλλοτε με τις συμπτώσεις και άλλοτε με τις σκέψεις που πατούν πάνω στα ίδια σημάδια. Ευχαριστώ Λένα.

      Απάντηση
  2. Μάχη Τζουγανάκη

    στ’ άστρα μέσα σε θέλω
    στο φτερό ενός ψιθύρου….

    Ζωή μου ερωτική πολίτισσα..υποκλίνομαι στους στίχους σου που μιλάνε πάντα βαθιά στην καρδιά μου.
    καλημέρα, την αγάπη μου

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Μεγάλη τιμή Μάχη, να ταξιδεύουν οι στίχοι μου, στην καρδιά σου. Είναι τόσο όμορφα κι έχει φως η καρδιά σου. Σ’ ευχαριστώ. Ας έχει η Αγάπη ουρανό και η νύχτα μαξιλάρι.

      Απάντηση
  3. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Σροβιλίζομαι στο χορό και στο χώρο της προσεγμένης έμπνευσής σου!ΜΠΡΑΒΟ ζωή!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου