Μεθυσμένα φεγγάρια
στου Δερβίση τη φούστα
στροβιλίζεται η νύχτα
και σου κάνει τα γούστα.
Την αλήθεια μου, παίζει
Το γυφτάκι στο ντέφι
Ιησούς και Ιούδας
θα σου φτιάξω το κέφι.
Χέρι - χέρι μια βόλτα
δρόμο ανοίγω του ονείρου
στ' άστρα μέσα σε θέλω
στο φτερό ενός ψιθύρου.
Γυμνωμένο μαχαίρι
της ματιάς σου το ασήμι
μ' εκδικείται η μοίρα
δε ζητώ καλοσύνη.
Προδομένη η Πόλη
τα κλειδιά της παρμένα
η ζωή κύλησε όλη
με τα φρένα σπασμένα.
Με κανέλα ξορκίζω
του μυαλού τα ταξίδια
σ' άγιο πάθος χορεύω
δε γυρίζω στα ίδια.
Μεθυσμένα φεγγάρια
στης ψυχής το φεγγίτη
στου Έρωτα σου τ' αμπάρια
ας πεθάνω προφήτη.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ζωή είσαι απίστευτη . Τι μυαλό και το δικό σου !!!Πηγή αστείρευτη τα θέματα των ποιημάτων σου βρε παιδί μου. ΌΤΑΝ δε είναι και έμμετρα σαν τούτο εδώ …Το καλύτερό μου…
Πόσο φως έχει ο δρόμος της Αγάπης και πόσες εκπλήξεις μας επιφυλάσσει, άλλοτε με τις συμπτώσεις και άλλοτε με τις σκέψεις που πατούν πάνω στα ίδια σημάδια. Ευχαριστώ Λένα.
στ’ άστρα μέσα σε θέλω
στο φτερό ενός ψιθύρου….
Ζωή μου ερωτική πολίτισσα..υποκλίνομαι στους στίχους σου που μιλάνε πάντα βαθιά στην καρδιά μου.
καλημέρα, την αγάπη μου
Μεγάλη τιμή Μάχη, να ταξιδεύουν οι στίχοι μου, στην καρδιά σου. Είναι τόσο όμορφα κι έχει φως η καρδιά σου. Σ’ ευχαριστώ. Ας έχει η Αγάπη ουρανό και η νύχτα μαξιλάρι.
Σροβιλίζομαι στο χορό και στο χώρο της προσεγμένης έμπνευσής σου!ΜΠΡΑΒΟ ζωή!
!!!