30.03.2016
Ποίηση

Μεθυσμένα φεγγάρια στου Δερβίση τη φούστα

Ζωή Δικταίου

Μεθυσμένα φεγγάρια
στου Δερβίση τη φούστα
στροβιλίζεται η νύχτα
και σου κάνει τα γούστα.

Την αλήθεια μου, παίζει
Το γυφτάκι στο ντέφι
Ιησούς και Ιούδας
θα σου φτιάξω το κέφι.

Χέρι – χέρι μια βόλτα
δρόμο ανοίγω του ονείρου
στ’ άστρα μέσα σε θέλω
στο φτερό ενός ψιθύρου.

Γυμνωμένο μαχαίρι
της ματιάς σου το ασήμι
μ’ εκδικείται η μοίρα
δε ζητώ καλοσύνη.

Προδομένη η Πόλη
τα κλειδιά της παρμένα
η ζωή κύλησε όλη
με τα φρένα σπασμένα.

Με κανέλα ξορκίζω
του μυαλού τα ταξίδια
σ’ άγιο πάθος χορεύω
δε γυρίζω στα ίδια.

Μεθυσμένα φεγγάρια
στης ψυχής το φεγγίτη
στου Έρωτα σου τ’ αμπάρια
ας πεθάνω προφήτη.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Μέσα σε λίγα εκατοστά

Μέσα σε λίγα εκατοστά

  Πώς χωρούν όλες οι ομορφιές   όλη η ζωή μας πώς χωρά  μέσα σε λίγα εκατοστά;   Σε μια κάμαρη μικρή  σε ένα δωμάτιο φθηνό  σε ένα εύθραυστο κορμί  σε μια γωνιά    Πώς ο κόσμος μας όλος  η ευτυχία και η χαρά  μέσα από τα μάτια σου περνά;    Πόσοι βοριάδες και...

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Λένα Μαυρουδή Μούλιου
    Λένα Μαυρουδή Μούλιου στο 30/03/2016 σε 12:11 μμ

    Ζωή είσαι απίστευτη . Τι μυαλό και το δικό σου !!!Πηγή αστείρευτη τα θέματα των ποιημάτων σου βρε παιδί μου. ΌΤΑΝ δε είναι και έμμετρα σαν τούτο εδώ …Το καλύτερό μου…

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου
      Ζωή Δικταίου στο 31/03/2016 σε 9:47 μμ

      Πόσο φως έχει ο δρόμος της Αγάπης και πόσες εκπλήξεις μας επιφυλάσσει, άλλοτε με τις συμπτώσεις και άλλοτε με τις σκέψεις που πατούν πάνω στα ίδια σημάδια. Ευχαριστώ Λένα.

      Απάντηση
  2. Μάχη Τζουγανάκη
    Μάχη Τζουγανάκη στο 31/03/2016 σε 8:58 πμ

    στ’ άστρα μέσα σε θέλω
    στο φτερό ενός ψιθύρου….

    Ζωή μου ερωτική πολίτισσα..υποκλίνομαι στους στίχους σου που μιλάνε πάντα βαθιά στην καρδιά μου.
    καλημέρα, την αγάπη μου

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου
      Ζωή Δικταίου στο 31/03/2016 σε 9:52 μμ

      Μεγάλη τιμή Μάχη, να ταξιδεύουν οι στίχοι μου, στην καρδιά σου. Είναι τόσο όμορφα κι έχει φως η καρδιά σου. Σ’ ευχαριστώ. Ας έχει η Αγάπη ουρανό και η νύχτα μαξιλάρι.

      Απάντηση
  3. Πλοκαμάκη Χρυσούλα
    Πλοκαμάκη Χρυσούλα στο 07/04/2016 σε 9:13 πμ

    Σροβιλίζομαι στο χορό και στο χώρο της προσεγμένης έμπνευσής σου!ΜΠΡΑΒΟ ζωή!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου