Μοιάζει στο χρόνο
η ζωή μου αυθαιρεσία
χάνονται οι νύχτες
που να βρω μιαν ευκαιρία
να με κρατήσεις αγκαλιά
να μου μιλήσεις
τα χείλη αυτά με ποιο κρασί
να τα μεθύσεις.
Αύριο θα είναι
η ψευδαίσθηση ωραία
Αύριο… ο Έρωτας
σαν πράξη τελευταία
Αύριο… ο Θάνατος
στα χέρια μου παιχνίδι
Αύριο… πες μου
Σ’ αγαπώ, καλό ταξίδι.
Μοιάζει με όνειρο τρελό
η ευτυχία
περνά η Ζωή
άνεμος είναι μακρινός,
μια στο κενό και μια στο φως
ακροβασία.
Τί να σου πω, πώς να το πω,
δε βρίσκω λέξεις
Αύριο… φεύγω
σ’ αγαπώ, μην επιτρέψεις
να ξεχαστώ
σαν μια ασπρόμαυρη
παλιά φωτογραφία
σαν του σχολειού
τα σκονισμένα τα βιβλία.
Απόψε πέφτει
στην καρδιά μου η σιωπή
με δίχως λόγια,
πόσα, αχ πόσα σου έχω πει
γερνούν οι μνήμες
γέρνουν θύμησες στο χώμα
μα πάντα μένουν
μυστικά στο ίδιο σώμα.
Μπρος στον καθρέφτη
από συνήθεια μοναχή
ποιαν αφουγκράζομαι
αόρατη ενοχή.
Ν’ ακολουθώ
Μιας άλλης νύχτας τα σημάδια
Να υφαίνω φως
Απ’ της Ζωής τ’ άγρια σκοτάδια.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
γερνούν οι μνήμες
γέρνουν θύμησες στο χώμα
μα πάντα μένουν
μυστικά στο ίδιο σώμα.
…πράγματι όλα γράφουν πάνω μας και δεν γερνάνε τα σημάδια στο σώμα..μένουν μυστικά..τολμούν να έχουν αναμνήσεις..
την καλημέρα μου Ζωή
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ…ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΤΡΙΓΥΡΙΣΜΕΝΟΙ…
ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΠΟΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΟΤΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΓΟΝΙΜΟ ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥΣ!
ΜΠΡΑΒΟ ΖΩΗ!
[…]Ν’ ακολουθώ
Μιας άλλης νύχτας τα σημάδια
Να υφαίνω φως
Απ’ της Ζωής τ’ άγρια σκοτάδια[…]
Σημάδια που θα πλάσουν φως και αγάπη!!!Πόσο όμορφο!!Καλημέρα!!
Γερνούν οι μνήμες μα όσοι αγαπούν πολύ δεν ξεχνούν!!!Υπέροχο Ζωή μου!!!Αγγίζεις την καρδιά μου κάθε φορά και πιο πολύ!!!
Μ’ αρέσει που ανήκεις Μάχη, σ’ εκείνες τις ψυχές που ξανοίγονται στο πέλαγος επειδή πιστεύουν στα σημάδια του καιρού κι όχι γιατί έχουν πυξίδα. Αύριο, στον καιρό της Αγάπης…
Κρατάς το χάρτη στην καρδιά και πιστεύεις στη γεωγραφία της Αγάπης, Άννα, κόντρα στην κόντρα του ανοδήγητου κόσμου…
Ας είναι τα παλιά όνειρα, Χρυσούλα, εκείνα που θα ανοίξουν δρόμο για τα καινούρια, αυτά που θα έχουν τη μνήμη της αφής όσων αγγίξαμε και μας άγγιξαν, αυτά που μας έκαναν και χαμογελάσαμε ή δακρύσαμε χαμηλώνοντας τα μάτια, ταπεινά και με σεμνότητα, Σοφία. Την αγάπη μου.
Όταν αγαπάς και όποιος αγαπά, και όσο κι αν γέρνουν και γερνούν οι αναμνήσεις, αυτή η αγάπη ποτέ δε σβήνει, ακόμα κι όταν “χάνεσαι” σε άλλους κόσμους!
Απλά, υπέροχο!!!!!!!!!!
Έτσι συμβαίνει με τις αναμνήσεις, γέρνουν στο εκεί της ψυχής που το φως κατοικεί… Σας ευχαριστώ. Την αγάπη μου.