Πάντα τετράγωνα ζωγράφιζες τον κόσμο.
Τετράγωνους ανθρώπους. Τετράγωνα και σπίτια.
Μα δεν έχουν παράθυρα όλα τα σπίτια, όταν δεν θέλεις έξω να κοιτάς.
Κι αυτός ο ξέμπαρκος ήλιος εκεί πάνω στην γωνιά δεν φέγγει για όλους, κι ας χαμογελά.
Δεν είναι χαρτί ο κόσμος να τσαλακώνεις αν δεν σ ’αρέσει, και να πετάς.
Δεν ζωγραφίζονται τα αισθήματα τετράγωνα σε κόλλες.
Ούτε έχει χρώμα η ζωή αν δεν την βάψεις.
Μα εσύ προτίμησες χαμόγελα σε πρόσωπα να φτιάχνεις.
Να ενώνεις θάλασσες και ουρανούς με μια γραμμή.
Να ζωγραφίζεις μάσκες να σου μοιάζουν.
Να σπας τα δάχτυλά σου…
Με ξυλομπογιές.
_
γράφει ο Γιάννης Πανδρεμένος
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Υπεροχο..
Σαν μουρμούρισμα αερικού…….
Δυνατό πολύ!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ. Δύναμη για νέες προσπάθειες τα σχόλιά σας
“Δεν ζωγραφίζονται τα αισθήματα τετράγωνα σε κόλλες.
Ούτε έχει χρώμα η ζωή αν δεν την βάψεις.”
Ακριβώς έτσι!!!!!!!!!
Ευχαριστώ!!!!!!!!!!!