1.06.2017

Ο Άλλος μου εαυτός

Ο Άλλος μου εαυτός
γύρισε τον κόσμο με φτερά περιστεριού.
Τον παρέσυρε ο άνεμος σε χώρες μακρινές,
ανεμοδαρμένες και θαλασσοπνιγμένες,
βομβαρδισμένες και αιματοβαμμένες
να σβήσει τις πίκρες και τις αμαρτίες
εκείνων που αγαπούν κενές ιδέες
και να δώσει ελπίδα στους ονειροπόλους.

Ο Άλλος μου εαυτός
είχε καρδιά πέτρα σε φτερά αγγέλου.
Δεν αναπαύθηκε ποτέ
ποτέ δεν αγαπήθηκε
για να αγαπήσει τους ανθρώπους.
Διέσχισε ερήμους ανθρώπων
και λησμονήθηκε·
σβήστηκε από τις καρδιές
εκείνων που τον αγάπησαν.
Κανείς δεν είδε τα κενά του μάτια,
την φυλακισμένη του ψυχή.
Τα λόγια του κληρονόμησαν
εκείνοι που αδυνατούν να τα ξεκλειδώσουν.
Ήταν κραυγές
όχι επιφωνήματα.

Μα ποιος ποτέ κατάλαβε
αυτόν ή τον άλλον μου εαυτό
ποιος τον είδε;
Ποιος τον δέχθηκε
χωρίς να τον φέρει στα μέτρα του;
Τουλάχιστον εκείνος αναπαύεται
στον παράδεισο των ονείρων
κι εγώ θρηνώ
που δεν έγινα ποτέ “αυτός”
ο Άλλος μου Εαυτός
ο “λαμπρός” κι ο “σπουδαίος”!

_

γράφει η Κωνσταντίνα Παγώνη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Satana Sum et Nihil Humanum a me Alienum Puto

Satana Sum et Nihil Humanum a me Alienum Puto

Τον είδα πρώτη φορά ένα βράδυ,Δεν είχε κέρατα, ούτε ουρά. Εγώ δεν υπογράφω συμβόλαιατου είπα τελικά,Δεν κάνω συμφωνίες με διαβόλους. Δεν ήρθα για συμφωνία.Ήρθα να σου δείξωότι την έχεις ήδη κάνει. Κάθε φορά που είπες δεν έχει σημασία,κάθε φορά που είπες δεν...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    …Ποιος τον δέχθηκε χωρίς να τον φέρει στα μέτρα του;…
    Ένα σπουδαίο ποίημα!!Σας ευχαριστώ!!

    Απάντηση
    • connie1997

      Σας ευχαριστώ πολύ!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου