Περσεφόνη

Δημοσίευση: 20.12.2022

Ετικέτες

Κατηγορία

Κόρη με ξέπλεκους βοστρύχους 

Να κάθεται κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους 

Το χαμόγελο του ήλιου να μην της χαμογελάει

Το άγγιγμα του αέρα να μην την ακουμπάει 

Μονάχα το έρεβος να την αγκαλιάζει 

Και να χτυπιέται από το βαρύ αγιάζι 

Αλλοτινά έτρεχε στα πράσινα λιβάδια 

Τώρα στον θρόνο κάθεται βαθιά μεσ΄ τα λαγκάδια 

Από την ώρα εκείνη την στερνή 

Που την έχασε η μάνα της απ΄ αυτή την γη 

Την άρπαξε ο Άδης, βάρβαρος γαμπρός

Και την Δήμητρα βαραίνει τώρα θρήνος κι οδυρμός

Γαμήλιο ταξίδι στην λίμνη Αχερουσία 

Και παράνυμφο τώρα κάποια Ερινύα

Της δόλιας μάνας ο καημός

Γίνεται χείμαρρος, άγριος ποταμός 

Ώσπου η κόρη να ξαναγυρίσει

Άνοιξη δεν θα ξαναμυρίσει 

Βαρύς χειμώνας θα υπάρχει 

Μέχρι την μονάκριβη της να ξανάχει

 

_

γράφει ο Σίσυφος Μελισσινός

Ακολουθήστε μας

Μετρώντας την απώλεια

Μετρώντας την απώλεια

Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ένας άνθρωπος αληθινός

Ένας άνθρωπος αληθινός

Για εσένα μιλάω Για εσένα, που είσαι αληθινός σε έναν κόσμο αναληθή Για εσένα, που ανθίζουν οι κατιφές και οι γαρδένιες για να σε γνωρίσουν Για εσένα, που η ψυχή σου φωτίζει αβύσσους και γεμίζει δυσαναπλήρωτα κενά Για εσένα, που λες αλήθεια σε όλους εκτός απ’τον εαυτό...

Τα Βήματα

Τα Βήματα

Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Στριφογύριζα ανάλαφρος, χαμένος στη μουσική. Ένα έργο τέχνης κάθε βήμα μου και κάθε περιστροφή. Τον πόνο στα χέρια και τα πόδια μου δεν τον λογάριασα.   Έτσι πορεύτηκα έως τα σήμερα, χορεύοντας. Το σώμα μου σαν ποτάμι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου