Ποιώ ό,τι μου επιτρέπουν τα πεπερασμένα μου άυλα λεξιλόγια…
Να το ξέρεις λοιπόν: μας χρησιμοποιεί ο θεός
για να υπάρχει!
Ταξίδεψα μια μέρα ανάμεσα στα νησιά-
πρωί- έλαμπε ο ήλιος-
και σκεφτόμουνα πόσο παράδεισο χρειαζόμαστε
για να χτίσουμε μέσα μας μια λιανή ευτυχία.
Ακούμπησα τα δάχτυλα στην κουπαστή...
Ήταν ένας μακρύς διάδρομος απογείωσης
προς τον ουρανό το κατάστρωμα.
Εγώ με λέξεις έφτασα να πιστεύω την κάθε θρησκεία…
Έτσι, στο τέλος, δεν είχα ανάγκη κανέναν θεό
μόνο αγγέλους
με μια τεκμαρτή αθωότητα...
Και όπως ανεβαίνουνε την σκάλα τ' ουρανού να θλίβομαι
που δεν μπορώ ν' ακολουθήσω-
γιατί το θνητό μου φορτίο υπαγορεύει αλλιώς.
Ποιώ ό,τι μου επιτρέπουν τα πεπερασμένα μου άυλα λεξιλόγια..
Ορκίζομαι:
είμαι αθώος!
_
γράφει ο Στρατής Παρέλης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Yπέροχο!!
Ευχαριστώ!
Πανεμορφο!!!!!
Ευχαριστώ!
Ορκίζομαι:
Είμαι συγκλονισμένη!!!
Τι να πω Στρατή;
Το πεπερασμένο άυλο λεξιλόγιο σας, σας επιτρέπει να ποιείτε αριστοτεχνικά!!!
Ελένη ευχαριστώ πολύ-
Με συγκλόνισε ο ενθουσιασμός σου!
Πέρα από αθώος…είστε και εξαιρετικά ευφυής στον τρόπο που δένετε τις λέξεις… Γοητευτική όπως πάντα η ποίησή σας …
Ευχαριστώ Μάχη-
Αν θα μου μιλάς στον ενικό θα είναι καλύτερα..
Δεν νομίζω ότι υπολείπεσαι όμως, κι εσύ, στην τέχνη..
Καλό βράδυ!
πόσο παράδεισο χρειαζόμαστε
για να χτίσουμε μέσα μας μια λιανή ευτυχία….
Με παρέπεμψε στο “Θεέ μου πόσο μπλε ξοδεύεις…….”…. Πραγματικά πανέμορφη σκέψη, που με συνεπήρε… Ευχαριστώ για το ξεδίψασμα…
Αν καταφέρνω να ξεδιψώ τις διψασμένες ψυχές, είμαι ευτυχισμένος.
Ευχαριστώ!
Καληνύχτα..