Στα χέρια μου σε έχω
Στο σώμα σε φορώ
Η μέρα γράφει την ευχή
Κι ο ουρανός γελά
Ανάσα ανάσας
Στο στόμα ταιριάζει
Χτύπος που διπλοχτυπά
στην καρδιά
Μέρα ολοζώντανη
Ανατολή ψυχής
Η εκκλησιά αντίκρυ
Θυμιάζει με βασιλικό
Η μέρα γράφει
Οι καιροί τη διαβάζουν
Γράμματα και γράμματα
Στο βιβλίο της Αγάπης
Κι όλοι οι στεναγμοί
Κι όλες οι σκέψεις
Κι όλες οι λέξεις οι στενές
Ευλαβικά ξεδιπλώνουν
Σα σιωπή
Σαν παύση
Σαν ξημέρωμα…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Ένα κλωνάρι βασιλικό κρατεί το παιδί την πρώτη του μέρα στο σχολειό• για να πάρει κουράγιο τ' άμοιρο, του τ’ έδωσε η μάνα του• για μια καλή νέα αρχή. Το ίδιο και η Αρετούλα. Ένα κλωνάρι βασιλικό κρατά περιχαρής στ' αρραβωνιάσματά της. Ένα κλωνάρι βασιλικό...
Ανηφοριές, κατηφοριές έχει η ζωή μεγάλες κύκλους διαγράφουν οι στιγμές όμορφες, γκρίζες κι άλλες του πεπρωμένου σκάλες . Όταν η λύπη σου χτυπά απρόσκλητη την πόρτα δοκιμασία που ζητά υπομονής την νότα . Πολλών σου στόχων το βουνό απότομο κι οδυνηρό θα το ανεβείς...
ΒΕΡΟΥΚΗΣ Ο μάστορας Βερούκης, συνεργείο ονομαστό, μόνος ήρθε απ’ το χωριό, 17 στα 18, έφτυσε αίμα, να το ανοίξει, δούλευε σαν το σκυλί, μα η ζωή καλή μαζί του, έγινε κάποιος και αυτός, έχει πια 6 υπαλλήλους, χρειάζεται και έβδομο, του προτείνανε παιδί, πατριώτη, απ’...
Στην ακατάστατη μάντρα των αζήτητων αναμνήσεων θα βρεις τις πλάκες με τα συγγράμματα, τα ρητά που ανακατεμένα πια δε βγάζουν νόημα. Μόνο σε μπερδεύουν, το μηδέν και το άγαν, το τίποτα με το άπαν, η δόξα συναντά τη λόξα και οι προσευχές τις κατάρες. Τα ονόματα...
Η μέρα τελειώνει, το φως χαμηλώνει η δύση αρπάζει φωτιά και ματώνει ο ήλιος βαθιά στον ορίζοντα γέρνει στην μοναξιά της ελπίδας μια αχτίδα του στέλνει Η νύχτα που φέρνει μια μπόρα θυμώνει η αγάπη μονάχη στο κρύο παγώνει της βροχής οι ριπές αντηχούν στο περβάζι...
Διαβάστε κι αυτά
Η μέρα τελειώνει, το φως χαμηλώνει η δύση αρπάζει φωτιά και ματώνει ο ήλιος βαθιά στον ορίζοντα γέρνει στην μοναξιά της ελπίδας μια αχτίδα του στέλνει Η νύχτα που φέρνει μια μπόρα θυμώνει η αγάπη μονάχη στο κρύο παγώνει της βροχής οι ριπές αντηχούν στο περβάζι...
γράφει η Άντια Αδαμίδου - Οι μικροί γαλαξίες Του Νικηφόρου Βρεττάκου Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ. Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους. Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται. Ὅμως, ἐσύ, δὲ...
Απόψε είχαμε απογραφή. Με επισκέφθηκαν όλες μου απελπισίες μαζεμένες. Εγώ δεν είχα ιδέα – ποτέ δεν με ενημέρωσε καμία πριν έρθει. Με έπιασαν απροετοίμαστο. Πώς επισκέπτεσαι τον άλλο τέτοια ώρα κυρά μου; Είχα τροχιοδρομήσει να ζήσω μια ευτυχία – στον ύπνο μου....
Υπέροχο Μάχη μου!Καλή σου μέρα!!
“Μέρα ολοζώντανη
Ανατολή ψυχής
Η εκκλησιά αντίκρυ
Θυμιάζει με βασιλικό”
Στο σύνολό του υπέροχο!Καλή σου μέρα Μάχη μου!
”…Κι’όλες οι λέξεις οι στενές ευλαβικά ξεδιπλώνουν,σαν σιωπή, σαν παύση. σαν ξημέρωμα”.
Τιομορφιά που κρύβει μία πάυση μέσα σε ένα μουσικό έργοαλήθεια. Όπως συνήθιζε να λέει ο Μπετόβεν ‘Η παύση είναι εξαίσια μουσική”.
Πολύ όμορφο Μάχη!
Τι όμορφες λέξεις!!!Ξέρεις να πλάθεις τις λέξεις και να δημιουργείς σιωπές και παύσεις…!!! Την καλημέρα μου.
όταν το σχόλιο μου έμεινε μισοτελειωμένο ήθελα να πω πόσο μου άρεσε η σημερινή σου φωτογραφία με την κοπελιά να χαιρετάει την Ανατολή. Αν και θα προτιμούσα μία αυθεντική δικιά σου από αυτές που ξέρεις πόσο με γοητεύουν . Μα για στάσου . Μη μου πεις ότι και τούτη εδώ είναι ΔΙΚΗ σου;;;;;;
Καλήσπέρα στις όμορφες κυρίες. Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Οι στίχοι αυτοί ακουμπάνε πολύτιμα στην καρδιά μου και χαίρομαι που μίλησαν και σε εσάς. Ευχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο…
(Λένα όχι δεν είναι δική μου φωτογραφία. Σίγουρα θα είχα πολλές να διαλέξω απο τη συλλογή μου για τέτοιους στίχους..έχεις δίκιο! Καμιά φορά αφήνομαι σε “αλλοδαπά κλικς”…έτσι για αλλαγή…)
Με μια λιτότητα που μου άρεσε πολύ!
Την καλησπέρα μου, Μάχη!
ΑΠΛΑ ΑΕΡΙΝΟ!!!!!!!!!!!!!!!! Μπράβο , Μάχη μου!
Σας ευχαριστώ και τις 2…καλό ξημέρωμα!