Δρόμοι τ' ουρανού
στα έγκατα του νου
η σκέψη χρόνια καίει
η μορφή σου φταίει.
Όταν σου μιλώ
κι όταν σου γελώ
δάκρυ στη βροχή
μνήμη κι ενοχή.
Μάγια στον καθρέφτη
μαρτυρούν τον ψεύτη
στο τραγούδι η λήθη
λάθος παραμύθι.
Προσευχή του απείρου
νύχτα του ψιθύρου
άδειο το ποτήρι
στάχτη το χατίρι.
Στου Έρωτα το ρίσκο
πάντα εσένα βρίσκω
με της γης τ' αλάτι
σου 'χτισα παλάτι.
Άγραφη πορεία
στη δική σου ευθεία
ρότα πάντα η θλίψη
πόσο μου 'χεις λείψει.
Τη ζωή μου ορίζεις
μα δεν την κερδίζεις
μη ρωτάς το κύμα
όταν σκάει το κρίμα
της ακτής ο ήχος
της σιωπής ο στίχος
το φιλί δικάζεις
σαν αναστενάζεις.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
σαν κύμα που ακουμπά απαλά την ακτή είναι το τραγούδι σας αυτό…με τη γλύκα της θάλασσας..τον αλμυρό αέρα της αγάπης..λίγο αν ακούσει κανείς καλύτερα θα ακούσει τους θαλασσινούς ήχους μέσα από το κοχύλι της καθημερινότητας, συνοδευμένους με μια λύρα…απαλούς και μεταξένιους..
Καλή σας μέρα!
Ναι Μάχη, σαν αυτό το παράπονο που φέρνει η θάλασσα στην έρημη ακτή και γράφει με το αλάτι στο φως, για να δικαιώσει τα ανεκπλήρωτα… στην πανσέληνο. Ευχαριστώ από καρδιάς.
…….
με της γης τ’ αλάτι
σου ‘χτισα παλάτι……
Όμορφο πολύ αυτό… Το κρατάω στην μνήμη…
Μου αρέσει πιο πολύ όταν καταπιάνεσαι με τις ρίμες Ζωή…!
Τα ακριβότερα παλάτια, γιατί κρύβουν την πρώτη ουσία της ζωής, όσο κι αν αυτό έχει το κόστος του. Ευχαριστώ που θέλετε να το κρατήσετε στη μνήμη σας.
Πολύ όμορφο ποίημα, με ομοιοκατάληκτο στίχο που σπανίζει…
Ευχαριστώ πολύ. Να χαίρεστε με την Αγάπη στο φως και τα όνειρα στις χούφτες σας.
Πανέμορφο το ποίημα σου Ζωή… ξεχωριστός κάθε του στίχος!!! Καλό βράδυ.
Ευχαριστώ Σοφία. Ξεχωριστός και ο τρόπος που μου αποδίδετε τον καλό σας λόγο. Την αγάπη μου.
“… ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΡΙΖΕΙΣ – ΜΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ … ” ΤΙ ΘΛΙΨΗ … ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ … ΚΙ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΖΕΣΑΙ – Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΥΑΛΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ …