21.08.2015

Στο φως του κεριού να ξορκίσω την απουσία σου

Μουδιασμένες οι μέρες
κι ο φόβος, μαργαριτάρι
κρεμασμένο στο λαιμό
άγριος καιρός η σκέψη σου
με ξεγελούν οι σκιές
νιώθω μόνο την ομίχλη
και τα σύννεφα εκείνα,
που κουβαλούν τη βροχή.
Συλλαβίζω στην ψυχή
πετρωμένα φεγγάρια της νύχτας
στις όχθες του ονείρου
γλιστράς και χάνεσαι
λεηλατήσαμε τις μνήμες
και τις σιωπές.
Ξυπόλητη
και δίχως θόρυβο,
κατεβαίνω τη σκάλα
τα κιτρινισμένα γράμματα
περιμένουν στο υπόγειο
πλάι σε σκουριές και παράπονα
ν’ αγγίξω πάλι
τη ρωγμή της ψυχής στο φως του κεριού
να ξορκίσω την απουσία σου

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Γιάννης Πανδρεμένος

    Μα πόσο υπέροχο..!!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Πάντα θα καταθέτω ταπεινά την ευγνωμοσύνη μου στο φως και στα καλά σας λόγια.

      Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *