Έλληνες ποιητές στο διαδίκτυο

___Το ανθολόγιο «ΣυνΠοιείν» είναι ένα ανθολόγιο λόγου, κατάθεση ψυχής ανθρώπων άγνωστων μεταξύ τους που όμως μοιράζονται τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις ανησυχίες τους για το παρόν και για το μέλλον. Είναι ένα συναπάντημα όπου οι πολλοί γίνονται ένα σώμα, μία ψυχή που σας απαγγέλει μία πλειάδα όμορφων ποιημάτων. Στο βιβλίο αυτό συμμετέχουν 37 νέοι Έλληνες ποιητές που αγαπούν την ποίηση και έχουν την επιθυμία να γράφουν και να παρουσιάσουν το έργο τους στο ευρύ αναγνωστικό κοινό με την ελπίδα να διαβαστεί, να αγαπηθεί και να διαδοθεί. ___Πρωτεργάτης του εγχειρήματος υπήρξε ο Θανάσης Πάνου, έχοντας την αρχική ιδέα και την εκτίμηση των υπολοίπων καθώς και το έργο τους υλοποίησε αυτή τη συλλογική και δημιουργική δουλειά για την οποία απαιτήθηκε πολύτιμος χρόνος. ___Είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι αγαπούν την ποίηση. ___Στο σημερινό αφιέρωμα θα παρουσιαστούν επτά από τους τριάντα επτά αξιόλογους νέους Έλληνες ποιητές που συμμετείχαν στο ανθολόγιο “ΣυνΠοιείν”. Θα τους δείτε στις φωτογραφίες, θα μάθετε για τη ζωή τους από το μίνι βιογραφικό τους και θα εισέλθετε στον ψυχισμό τους μέσω της γραφής τους. Τα ποιήματα που θα παρουσιαστούν παρακάτω τα επέλεξαν οι δημιουργοί τους και είναι ένα μικρό δείγμα από το συγκεκριμένο ανθολόγιο. ___Τα ονόματα όλων των ποιητών που συνποίησαν με εμάς που σας παρουσιάζουμε ένα μέρος της δουλειάς μας εδώ στο διαδικτυακό «τοβιβλίο.net», θα αναφερθούν από την κυρία Σωτηρία Κυρμανίδου στην εκπομπή «Φυλλομετρώντας & Αναπολώντας» του ΡΑΔΙΟ-ΚΙΒΩΤΟΣ » (της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης) που θα παρουσιαστεί την Κυριακή 27-4-2014 ώρα 16:30. Στην συγκεκριμένη εκπομπή έχω τη τιμή να συνομιλώ μαζί της για την ποίηση και να αναφερθώ κι εγώ με τη σειρά μου στη δική μου συμμετοχή στο ανθολόγιο ΣυνΠοιείν. Όσοι το επιθυμείτε μπορείτε να μας ακούσετε στον εξής σύνδεσμο:  www.imsn.gr ημέρα Κυριακή 27-4-2014 ώρα 16:30

«Η ποίηση είναι ό,τι μας υπαγορεύει η συνείδηση…» ___Ελένη Ιωάννου _________________________________________________________________________________

 ~~

ΠΑΤΡΙΔΑ

Αυτή είναι η πατρίδα μου.

Χαρακώματα

από σπίθες αρχέγονου φωτός.

Γη, όπου πάλλεται

η λογική σε δυσπεψία.

 ~~

ΠΙΣΤΗ

Ενάντια,

αρμάδες ταχύπλοες πλέουν

και εγώ ντυμένος

του θεού Βισνού το χιτώνα,

ντέφι στα χέρια του Βούδα,

τις μέρες κουβαλούσα

στις ιερές της Τροίας πεδιάδες

του Γανυμήδη το γλυκό κρασί,

ώσπου

το βρόχινο νερό

Την άγονη πίστη μου

Έφερε στον Όλυμπο.

~~

Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ

Είχα κάποτε καταπιεί

σιωπηλά μια προσβολή.

Ωστόσο και σήμερα υπάρχει

σε  μια σειρά σπασμών,

χωρίς θόρυβο κανέναν.

Βαριά οβίδα

βιωμένη αναλίσκεται…

_________________________________________________________________________________

Η Χρύσα Βελησσαρίου, ποιήτρια και φυσικός από τη Λάρισα, η οποία επιμελήθηκε το φιλολογικό μέρος του βιβλίου.

Η Χρύσα Βελησσαρίου είναι καθηγήτρια Φυσικής. Ειδικεύτηκε στη Φυσική Διαστήματος και είναι υποψήφια Διδάκτωρ στις Νέες Τεχνολογίες στην Εκπαίδευση. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Αριστείας και Καινοτομίας στην Εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και στα Αγγλικά σε Ποιητικές Ανθολογίες, σε διεθνή και ελληνικά ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και e-books. Η διεθνής ομάδα World Poetry Canada and International της απένειμε πρόσφατα μετάλλιο και την ονόμασε επισήμως Πρεσβευτή της World Poetry στην Ελλάδα για την τριετία 2014-2016. «ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» εκδόσεις BOOKSTARS 2012 είναι η πρώτη της ποιητική σύνθεση στην Ελλάδα.

~~

ΜΥΩΠΙΑ

Βυθίστηκα σε θάλασσα

ιμπρεσιονιστικών

-δεν έβλεπα καλά-

νεφελωδών χρωματισμών.

Σε υγρό βαπτίστηκα αλμυρό

προς την Ανατολή

-τις διόπτρες δε φορώ-

μπλεγμένο ροζ και λουλακί.

Βαθιά μ’ αρέσει να εφορμώ σε σκοτεινό βυθό,

καθώς η νύχτα αργεί

και στη ζωή ή αν κολυμπώ.

Χρυσίζουσα εκστατική

η οδός προς την ακτή,

ελπίδα δυτική,

ενόραση μυωπική.

 ~~

ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ

Για κοίτα με! Δε θα σε βλάψω.

Τ’ αστέρια ψηλά κι αν εκραγούν,

απλά αστράφτουν. Αγάπα με!

Μην τυραννιέσαι, κοντά σου εγώ,

πολύ μακριά κι αν στέκομαι.

Αβρές ψυχές καιγόμαστε εμείς

σαν ευθυτενείς λαμπάδες σε μανουάλι.

Η αγάπη μας αδήριτη μεν,

αλλά μακάρια, σαν όνειρο ή θάνατος.

 ~~

ΚΛΙΚ!

Δειλοί! ΔΕΙΛΟΙ!

Βαρέθηκα να ανοίγω την αγκαλιά στην προδοσία.

Να κλείνω σφιχτά τα μάτια στα ψέματα.

Να αποδέχομαι την αδυναμία.

Να με καβαλάει η ανικανότητα.

Να αποδεικνύω τα αυτονόητα.

Να στερούμαι, στερούμαι, στερούμαι

και να δίνω, να δίνω, να δίνω…

για να μου δαγκώσουν τελικά το χέρι θανατηφόρα, τελεσίδικα

και χωρίς καμιά απολύτως, καμιά απολογία.

Όλα ωραία και καλά.

“Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!”

Πατάμε το κουμπί και τέλος. Ουφ!

Τι να κάνω, που δεν πιστεύω ότι

θα τους τιμωρήσει ο καλός Θεούλης;

Τι άλλο;

_________________________________________________________________________________

Η Σωτηρία Κυρμανίδου, ποιήτρια, κοινωνική λειτουργός και ραδιοφωνική παραγωγός, από τις Σέρρες.

Η Σωτηρία Κυρμανίδου κατοικεί στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Σπούδασε Κοινωνική εργασία στην Αθήνα και αργότερα απέκτησε και το πτυχίο της ΠΑΤΕΣ ΣΕΛΕΤΕ Θεσσαλονίκης. Οι δράσεις της πολλές και αξιόλογες. Είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στο ΡΑΔΙΟ-ΚΙΒΩΤΟΣ. Κείμενα και ποιήματά της καθώς και κριτικές για το έργο της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Συνεργάσθηκε με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης-τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης, κατεύθυνση Κοινωνικής Εργασίας, ως εκπαιδεύτρια φοιτητών Έχει διακριθεί στην ποίηση και στη λογοτεχνία. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, παραμύθια, εκπαιδευτικού περιεχομένου και άλλα.

~~

ΤΟ ΞΑΦΝΙΑΣΜΕΝΟ ΟΝΕΙΡΟ

Στης λαμπερής μέρας το χαμόγελο

άπλωσα το ξαφνιασμένο μου όνειρο.

Έλεγε ότι συντρόφευες

το βηματισμό της καρδιάς μου.

Νόμισα ότι απίθωσες στο στήθος μου

τον πιο μυρωδάτο νάρκισσο τούτης της άνοιξης.

Πριν καλά-καλά γείρει το δείλι,

μάζεψα το ξαφνιασμένο μου όνειρο

και του ψιθύρισα να λογικευτεί…

 ~~

ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Στη χλομάδα του φεγγαριού

και στο αγκομαχητό τ’ αγέρα

δυο δάκρυα έγειραν

στου αναφιλητού το προσκεφάλι.

Το χρώμα των μαλλιών αλλάζει.

Οι χυμοί σώθηκαν.

Στης νιότης το γαϊτανάκι

νιοι και νιές λικνίζονται πολύχρωμες κορδέλες.

Της εποχής τα πράγματα αλλάξανε λένε.

Κάποιοι με πίκρας νόημα μειδιούν.

Τι τους απόμεινε; Ν’ αγαπούν, να συγχωρούν, να εμπνέουν…

Στη χλομάδα του φεγγαριού,

στο αγκομαχητό τ’ αγέρα

και στο αχνοπερπάτημα της άνοιξης

το γαϊτανάκι της ζωής στροβιλίζοντας σε συνεπαίρνει…

 ~~

ΑΓΑΠΗ

Γεμάτος απορίες τούτος ο Μάης.

Σεργιάνιζε στα μονοπάτια της άνοιξης, όταν είδε τη χλόη να χαμογελά και τις παπαρούνες να κοκκινίζουν.

Στάθηκε στο αυτί της χλόης και τη ρώτησε. Τι είναι για σε η αγάπη;

Για με η αγάπη είναι όταν ακούω τη νιότη να κυλιέται στα μάγουλά μου και να νιώθω πάνω στα βλέφαρά μου την καυτή ανάσα τους.

Δεν κατάλαβε πολλά ο Μάης στη γη κι ανέβηκε ψηλότερα.

Βρήκε τ’ αστέρι και το ρώτησε

Τι είναι για σε η αγάπη;

Για με η αγάπη είναι να ζω με αυτήν, χωρίς αυτήν…

Χαμογέλασε ,έλαμψε και έκλεισε το μάτι στο Μάη με νόημα.

_________________________________________________________________________

Η Ελένη Σέττα, ποιήτρια από την Αθήνα.

Η Ελένη Σέττα γεννήθηκε στην Ικαρία, στα 18 της χρόνια ήρθε στην Αθήνα για σπουδές. Γνώρισε και παντρεύτηκα τον Γιάννη Σέττα, έχουν δυο αξιαγάπητα παιδιά τον Δημήτρη παντρεμένο πια με την Πεντάμορφη και την Μαριανίνα και μια κούκλα εγγονή την Ίριδα. Είμαι πλέον συνταξιούχος του Δημοσίου. Η ζωή της κυλά ήρεμα και εποικοδομητικά αγαπά την ποίηση, την μουσική ,την λαογραφία, μα πάνω από όλα αγαπά τους ανθρώπους.

~~

ΑΚΡΟΠΟΛΗ   

(πανσέληνος 16-8-2008)

Το αστέρι πάνω απ’ του ναού τις δωρικές κολώνες,

στέκει χλωμό , αλλήθωρο και γύρω οι αιώνες,

‘στήσαν βουβό, τρελό χορό.

Σκοτείνιασε η πανσέληνος δείγμα κακό; Ποιος ξέρει..

ίσως σημάδι μυστικό…. απ’ του ουρανού τα μέρη,

για το αιώνα τον μωρό.

Και εγώ στο βράχο καθιστή, κρατώ βελόνα και κλωστή,

να ράψω θειο πέπλο.

Κι η Αθηνά, απ’ το ιερό, μου λέει << θνητή τι θες εδώ;

Μια τέτοια νύχτα σαν κι αυτή, κλείσε και μάτι και αυτί,

να μη ακούσεις το κακό, μην δεις το τέλος το πικρό,

της φύσης και του ανθρώπου.

Γιατί να ξέρεις, τα αγαθά, κανένας δεν τα παρατά,

χωρίς να πράττει πονηρά και να ωφελείται ατομικά,

έρμαια των κυμάτων.

Βουνό, η θλίψη κι οργή, που μου πλακώνει την ψυχή,

καθώς η πόλη η εκλεκτή, έγινε πόρνη και πεινά,

στα χέρια των κομμάτων.

Δεν θέλω πέπλο μα τριχιά, να τους κρεμάσω απ τα ψηλά

φανταχτερά μπαλκόνια.

Να ανασάνει ο λαός , να ανθίσουν πάλι οι ελιές,

μαζί κι ο λόγος ο σωστός. Να ‘ρθούν τα χελιδόνια,

πάνω στον βράχο τον ιερό, να κτίσουν πάλι τις φωλιές.

Μες των ανθρώπων τις ψυχές , να ξαναζήσει το καλό

και τότε εγώ ν’ αναπαυθώ.

~~

ΑΝΑΠΟΔΑ

Σαν περπατάς κόντρα στο πλήθος και νοιώθεις το κενό στο στήθος,

η μέρα σου πάει χαμένη.

Πρέπει μαζί του να βαδίσεις, μαζί μ’ αυτό να επιζήσεις,

ν’  ανακαλύψεις που πηγαίνει.

Έτσι μπορεί να κάνεις κάτι… αφού πληρώσεις την δεκάτη,

και υποσκάψεις τα θεμέλια,

να πολεμήσεις τον εχθρό , με τα όπλα του τον πονηρό

και να τον πνίξεις, μες τα γέλια.

Τόλμησε φίλε να σηκώσεις ψηλά για λίγο το κεφάλι,

και το παράστημα να υψώσεις, όπως το έχουν κάνει κι’ άλλοι,

κι ας είναι όλοι μακαρίτες.

τους έχουν θάψει από χρόνια, πολιτική και καταφρόνια,

επιβιώνουν τα κλεφτρόνια, οι σάτυροι κι οι τραπεζίτες.

Όλα ειν’ ανάποδα φτιαγμένα, μέσα σε κούτες φυλαγμένα,

άνθρωποι, ιδανικά και ιδέες.

Ωσάν ποντίκια αλαφιασμένα, κοιτούν με μάτια ξαφνιασμένα,

τούτες τις εποχές τις νέες.

Και ροκανίζουν λίγο – λίγο, το χρόνο που τους απομένει

κι όλο πασχίζουν να ξεφύγουν από ότι ορίζει η ειμαρμένη.

Η ιστορία το έχει καταγράψει, φωτιά η οργή τρανή αν ανάψει…

Όλα στις φλόγες θα τα κάψει.

~~

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Με όλα αυτά που βλέπω, όρεξη πια δεν έχω,

στιχάκια για να γράψω. Μου έρχεται να κλάψω.

Τριγύρω μόνο πόνος κι είναι ο καθένας μόνος,

στης κρίσης την αντάρα. Στης κρίσης την αντάρα

λες και βαριά κατάρα, έκλεψε τ’ αγαθά και τα ιδανικά.

Φωνάζω τι θα γίνει; ποιος εχει την ευθύνη;

για ότι συμβαίνει εδώ; κοιτάζω για να δω …

μ’ απάντηση καμιά, φωνή στην ερημιά…

O φόβος και η πείνα, τα στέρεψαν κι εκείνα,

τα λίγα συναισθήματα  κι απόμειναν τα εγκλήματα.

Εγκλήματα ανείπωτα, που δεν τ’ αγγίζει τίποτα.

_________________________________________________________________________________

Η Σοφία Σκουλήκα – Βέλλου,ποιήτρια από την Αθήνα.

Η Σοφία Σκουλίκα –Βέλλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Η καταγωγή της είναι από την Ήπειρο. Είναι σύζυγος του Κ. Βέλλου αξιωματικού του εμπορικού ναυτικού και ευτυχισμένη μητέρα μιας κόρης .Έχει ταξιδεύσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Μεγάλη της αδυναμία η θάλασσα από την οποία αντλεί και την έμπνευσή της. Η ποίηση της είναι απόλυτα ειλικρινής. Συνηθίζει να λέει: «Για μένα η ποίηση δεν χρειάζεται να είναι τέλεια… Αρκεί μόνο, να είναι αληθινή, να με αγγίζει , ό,τι αγαπώ… από ό,τι πονώ ό,τι πονάς να μου θυμίζει.» Η ποίησή της μεστή, ουσιαστική, χωρίς περιττά στολίδια, σύνθετες λέξεις, και δύσκολες έννοιες έννοιες… Απλή γραφή, εκφραστική με έντονο συναίσθημα, που πάλλεται μέσα στους στίχους και δονεί αληθινά την ψυχή…

~~

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Ο ποιητής,

που με σχοινί από λέξεις

έχει κρεμαστεί,

όλα τα είχε δει,

όλες τις λέξεις είχε γράψει:

αλήθεια – ψευδαίσθηση,

τρόμος – γαλήνη,

ερώτηση – απάντηση,

αυγή – νύχτα,

μοναξιά – συνεύρεση,

υπόσχεση – αθέτηση,

ιστορία – ποίηση,

φορτίο – όρκος,

αγάπη – μίσος,

ημικύκλιο – κύκλος,

ειρήνη- πόλεμος

θάλασσα – στεριά,

γλάρος – αετός,

σελήνη – ήλιος

φτώχεια – πλούτος,

θάνατος – ζωή.

Και

πήρε τόσα λίγα από τη ζωή,

που έφυγε μέσα σε πίκρας ωκεανό,

για ό,τι δεν έζησε, για ό,τι έζησε…

~~

ΤΣΙΓΑΡΟΧΑΡΤΟ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ

Τσιγαρόχαρτο χωρίς άρωμα η ζωή

και πίσω της … απομένεις εσύ.

Πλάθεις μόνο όνειρα στη γη,

μα τίποτα αληθινό δεν έχει βγει.

Παίζεις σε τραγικό παιχνίδι

ταξιδεύεις ένα ταξίδι λύπης,

σε καράβι που η λαμαρίνα καίει

μέσα στην απεραντοσύνη…

χωρίς χαρά, χωρίς αναβολή.

Τσιγαρόχαρτο χωρίς άρωμα η ζωή.

Δεν έχει τέλος… δεν έχει αρχή…

 ~~

ΝΑΥΤΙΚΟΣ

Πάψε να μιλάς για θάλασσα ,

μιλά μόνο για τη γη.

Xρόνια κουβαλώ αίμα αλάτι ,

από την θάλασσα πηγή….

ξέρω για δράκοντες ,

για κύματα βουνά .

της σκάλισα , με νύχια όνειρα παλιά .

τολμώ να πλέω,

λόγια μαγικά της λέω.

Με την τέχνη μου τη μαγεύω

 δεν θέλω δόξες , στεφάνια.

έχω του ήλιου ακτίνες ,

έχω θαλασσινά νερά .

Έχω άνεμο γλυκομίλητο…

εγώ, μόνο για θάλασσα θα σου μιλώ.

Γιατί την πλανεύτρα την έχω μόνο εγώ.

_________________________________________________________________________________

Ο Νίκος Παπαθεοφάνους, ποιητής από το Κιάτο Κορινθίας.

Ο Νίκος Παπαθεοφάνους γεννήθηκε το 1982 στο Κιάτο Κορινθίας, έκανε σπουδές στο αντικείμενο των διεθνών σχέσεων και της πολιτικής επιστήμης και στη συνέχεια αντίστοιχες μεταπτυχιακές σπουδές. Εργάζεται σε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Έχει συμμετάσχει σε δύο ποιητικές βραδιές της Διεθνούς Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών ενώ ποιήματα του έχουν συμπεριληφθεί στα συλλογικά έργα «Κι εσύ το είδες» και «Ανθολόγιο Συνποιείν» που εκδόθηκαν το 2013.

~~

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΕΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ

Πανσέληνος επάνω από τον Κορινθιακό

Τα κομμάτια της ψυχής μου, διαπερνάνε τον Ισθμό

Ταξιδεύουν μες στης νύχτας τα σκοτεινά νερά

Και στου φεγγαριού τα χνάρια σε γυρεύουνε ξανά

Πανσέληνος δεσπόζει στον έναστρο ουρανό

Τη φεγγαρόστρατα κι απόψε μάταια ακολουθώ

Μια παραίσθηση τρελή μου λέει πως κάπου θα σε δω

Σαν γοργόνα να προβάλεις ξαφνικά απ’ το νερό

Πανσέληνος που έχει βλέμμα μελαγχολικό

Και όσο η νύχτα προχωράει φόβο νιώθω και κενό

Οι ερινύες ροκανίζουν την ψυχή και το μυαλό

Και η απόγνωση βουλιάζει στου εαυτού μου τον βυθό

Πανσέληνος επάνω από τον Κορινθιακό

Τη ρομαντική μου φύση μακριά σου τη θρηνώ

Κι αν ως το ξημέρωμα καρδιά μου δε σε βρω

Στης θάλασσας τα κύματα για πάντα θα χαθώ

~~

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Άραγε η κακία είναι μέσα στη φύση σου

 Ή η φύση, σου δημιούργησε την κακία;

 Η αλαζονεία, ο εγωισμός, η ζηλοφθονία, η απληστία

Τα άγρια ένστικτα που σε κατατρέχουν

 Σε τι σε κάνουν να διαφέρεις από τα θηρία;

 Μόνο η ηθική σε κρατά, με δυσκολία αλλά σε κρατά

Για να μη γίνεις ένα με τα αιμοβόρα όντα

 Και η ηθική είναι σπόρος του Θεού

 Δώρο της πίστης σου

Και μην αναρωτιέσαι

Αν ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα το Θεού

 Ή ο Θεός το τελειότερο δημιούργημα του ανθρώπου

Η αλήθεια βρίσκεται στην αγάπη

Αγάπα και μη ερεύνα…

 ~~

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ

Ταξίδεψες παντού ψάχνοντας τον Θεό

Ή έστω ένα ίχνος του, στη γη ή στον ουρανό

 Έφτασες στις Ινδίες, στην Άπω Ανατολή

Στα ίχνη των Νατούφιανς και στων Μάγια τη γη

Ταξίδεψες παντού, ψάχνοντας τον Θεό

Μέσα στο Ευαγγέλιο και στο Κοράνιο

 Έφτασες σε πρωτόγονες φυλές της Αφρικής

 Βαθιά στον Αμαζόνιο, σε κάθε άκρη της γης

Και λες ότι δε βρήκες σημάδι πουθενά

«Δεν υπάρχει Θεός», μου είπες, τελικά…

Όμως υπάρχει στη γειτονιά σου

Και κάθε μέρα είναι μπροστά σου…

Ο Θεός είναι κρυμμένος μες στο βλέμμα των παιδιών

Που τα τζάμια καθαρίζουν στις γωνιές των φαναριών

Ο Θεός είναι κρυμμένος στους συρμούς απ’ το μετρό

                                     Σε αυτούς που για να ζήσουν σου ζητούν μισό ευρώ

Και μην ψάχνεις να τον βρεις σε κάποια άκρη του ουρανού

_________________________________________________________________________________

Η Ελένη Ιωάννου, ποιήτρια και εικαστικός από την Καβάλα.

Η Ελένη Ιωάννου γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε Fashion design, Make Up Artist και Interior Design στην Αθήνα. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα Ζωγραφικής και Αρχιτεκτονικής και σεμινάρια Θεάτρου. Έχει στο ενεργητικό της ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και συμμετοχές σε Ελληνικές Ανθολογίες καθώς και σε Αγγλικές Εκδόσεις. Ποιήματά της έχουν βραβευθεί & αναρτηθεί σε λογοτεχνικά έντυπα και στο διαδίκτυο, σε Ελληνικούς & Διεθνείς λογοτεχνικούς ιστότοπους, σε literary ebooks και στο προσωπικό της ιστολόγιο Πάθος για ποίηση___Ελένη Ιωάννου. Ασχολείται με τη ζωγραφική και την ποίηση και παράλληλα σπουδάζει στο Δ.Ω.Καβάλας.

~~

ΕΣΥ ΕΓΩ

Εσύ που εντός μου κατοικείς

υπαρκτό κι ανύπαρκτο Εγώ

σχεδόν σαν μια σκέψη

μεταβάλλεσαι περιστασιακά

εκ των προτέρων

και εξίσου περιστασιακά

εξαφανίζεσαι

για να επανεμφανιστείς

μεταμορφωμένο σε ύλη

εκ των υστέρων.

Η διαδρομή του μηδενός

μεταμφιεσμένη σε αριθμούς,

παρεξηγημένη  ταυτότητα,

πορεία ταξιδευτή μέσα στο χρόνο…

Εσύ Εγώ,

αφουγκράσου το πιθανό

νοιώσε τον παλμό

αφυπνίσου

και ετοιμάσου  για ένα πόλεμο

δίχως προηγούμενο.

Η ισχύς σου φθίνει

στους αιώνες που έρχονται…

~~

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Μην ουρλιάζεις…

Θα σ’ ακούσουν οι νεκροί

και θα ξυπνήσουν

από τον μακάβριο ύπνο τους.

Και είναι άδικο

να έρθουν σ’ ένα κόσμο νικημένο

από τη ματαιοδοξία της αθανασίας.

~~

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Νυχτερινός περίπατος στ’ άδυτα της ψυχής μου.

Αφουγκράζομαι τους ψιθύρους των αναμνήσεων

διακρίνω το λυχνάρι της αναμονής στο βάθος

αφήνω το σκότος, γυρίζω πίσω,

πορεύομαι στο φως.

Είναι απύθμενα, ανεξερεύνητα τα όρια

και θα ματώσω τις μνήμες μου.

Ξαναγυρίζω στους ώριμους ορίζοντες της ζωής

να ρίξω τα πέταλα των ανθέων μου

στις φυλλωσιές του υπάρχοντος κόσμου.

___________________________________________________________________________________

~Είθε η Ποίηση ν’ αλλάξει τη ρότα του κόσμου~

___Ελένη Ιωάννου