Ήταν η δυσκολότερη ώρα
αποχωρούσε ο ήλιος και τέλευε η αγάπη
Απεγνωσμένα κοίταζα μακριά
Στο απέναντι βουνό ο κατακόκκινος ήλιος
μου έλεγε το αντίο
και ορκιζόταν ραντεβού στην επόμενη Ανατολή
Και εδώ αντικρυστά
με μάτια κλαμένα πονεμένοι οι ψίθυροι
θλιμμένες κι οι σιωπές
βάζανε την τελεία στης αγάπης το κείμενο
Δεν υπήρχε αύριο
σε τούτο το πανί το έργο προβλήθηκε αρκετά
Το κουρασμένο μας κοινό
χαζεύει τα προσεχώς …σαν κι εμένα…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Σε είδα σήμερα Μυστική μου ερωμένη. Μικρή μελαγχολική απροστάτευτη με έψαχνες χωρίς να ξέρεις το γιατί σε έψαχνα σε έβρισκα σε έχανα. Και ήσουν παντού δεν ήθελα να σου μιλώ να σε αρπάξω ήθελα να καταστρέψω τη εύθραυστη ηρεμία σου Να σου γυμνώσω τα στήθη Να τα δαγκώσω...
- γράφει η Θεοδοσία Αργυράκη - Ασαργιωτάκη - Με αλαζονεία λεηλατήθηκε, δε νικήθηκε ότι αναστήθηκε στο φως είναι εκεί στις παγωμένες αίθουσες κραυγάζει με τέχνης ρωμαλέα, αιώνια φωνή. __Δεν σου ανήκω, δεν είμαι εδώ θρηνούν τα ακρωτηριασμένα μέλη μου με το ρυθμό της...
Πού να ’ξερες γέρο Έρνεστ πως θα γινόμασταν συμμαθητές στην Αίθουσα του Ανοιχτού Ορίζοντα μαζί να έρπουμε με μάτια δακρυσμένα Και εγώ σαν ένας από σένα να βλέπω, να μιλώ και να απορώ Τι Λάθος Έκανα όταν ξεκίνησα να Ζω και να Aγαπώ τη Θάλασσα Ω!...
Έστρωσε το πιο όμορφο, χριστουγεννιάτικο τραπέζι το γέμισε με καλούδια, τίποτα να μην λείπει έβαλε και την μουσική, στη διαπασών να παίζει να μην ακούγονται τόσο πολύ, της μοναξιάς οι χτύποι. Γέμισε τα ποτήρια μέχρι πάνω, με κρασί κι ελπίζει πως κάποιος απόψε...
Περπατούσες κι εσύ στο στενό εκείνο δρόμο το Δεκέμβρη, με τα μάτια σου ανοικτά. Ονειροπολώντας ένα κατευθυνόμενο χρωματιστό Χριστουγεννιάτικο μέλλον. Διατάζοντας, την ευτυχία που περιμένεις, κάθε Δεκέμβρη. Όλα τα σχέδια σου συσκευασμένα, τυλιγμένα με το γυαλιστερό...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Περπατούσες κι εσύ στο στενό εκείνο δρόμο το Δεκέμβρη, με τα μάτια σου ανοικτά. Ονειροπολώντας ένα κατευθυνόμενο χρωματιστό Χριστουγεννιάτικο μέλλον. Διατάζοντας, την ευτυχία που περιμένεις, κάθε Δεκέμβρη. Όλα τα σχέδια σου συσκευασμένα, τυλιγμένα με το γυαλιστερό...
Τίνος λες να ‘ναι το κτήνος Που γρατσουνάει το μέσα σου κι ανοίγει κουφάλες στην καρδιά σου Που στο κοπιαστικό χαμόγελό σου κεντάει μια Ατέρμονη γραμμή Που τα χέρια σου διπλώνει σαν να ‘σαι μαριονέτα ανήμπορη. Τίνος λες να ‘ναι το κτήνος Που –σαν αλλοτινό τσογλάνι της...
Από την πλούσια γενιά του πατρός σου Στην μίζερη μεριά της μητρός σου... Πώς γίνεται να κάνεις τέτοιο σαματά Όταν μπαίνεις στην ψυχή βαθιά, Να χτυπάς βαριά την καρδιά και το μυαλό Το μόνο που μ΄ αφήνεις· τον αναστεναγμό. Να τρέμω σαν το ψάρι, να...
Κουρασμένο μας κοινό, κουρασμένα όνειρα, κουρασμένες ελπίδες…
Ακριβώς Ερίνα μου.. Την καλησπέρα μου
Από τα ποιήματα ελεύθερης ποίησης που τιμούν τον όρο ποίηση… Πανέμορφο Μάχη μου… Συναίσθημα, εικόνες, υπέροχες παραβολές… Στίχο στίχο το απόλαυσα όσο λίγα… Χώθηκα μέσα του και το γεύτηκα μέχρι όλο το βάθος και το πλάτος του…. Ούκ εν τω πολλώ το εύ…
Σπύρο σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου.Αφήνεις την ψυχή σου να γεύεται και αυτό είναι πολύ σημαντικό όταν οι περισσότεροι την κλειδώνουν. Καλή σου μέρα!
[…..Δεν υπήρχε αύριο
σε τούτο το πανί το έργο προβλήθηκε αρκετά
Το κουρασμένο μας κοινό
χαζεύει τα προσεχώς …σαν κι εμένα…]
Κι όταν έχεις γνωρίσει αυτό το συναίσθημα αυτήν την κούραση .. τι να πω δεν ξέρω … αφου τα είπες εσύ Μάχη μου… Συγκλονιστικό απλά!!!
Αυτό το κουρασμένο συναίσθημα…φθείρει τόσο πολύ Άννα μου…Καλύτερα να μπαίνουν οι τελείες. Δεν αντέχονται οι επαναλήψεις..ιδίως αν το έργο ήταν κακό…. Την καλησπέρα μου!
Πολύ όμορφο, Μάχη (όπως πάντα!)
Σε ευχαριστώ πολύ Έλενα. Καλή σου μέρα 🙂
Το κουρασμενο μας κοινό χαζεύει τα προσεχώς……αισθαντικο, μου αρεσε πολυ…well done Μάχη μου
Σε ευχαριστώ Δημήτρη!
Καλό σου απόγευμα 🙂
… Το κουρασμένο μας κοινό
χαζεύει τα προσεχώς …σαν κι εμένα…
Επικαιροποιημένοι κι όμορφοι στίχοι
όπως πάντα άλλωστε!
Καλησπέρα Μάχη!
Καλή συνέχεια …
Σε ευχαριστώ Παναγιώτη… Καλό σου βράδυ!
Μάχη μου εξαιρετικό το ποίημα σου!!!
Σαν να είχα απεναντί μου έναν πίνακα, όπου ο ήλιος διέγραφε την διαδρομή μιας ιστορίας. Από την ανατολή ως την δύση.
Καλό σου βράδυ!!!
Χαίρομαι που μπόρεσες και είδες την εικόνα! Σε ευχαριστώ.
Καλό σου βράδυ Ελένη μου.
“με μάτια κλαμένα πονεμένοι οι ψίθυροι
θλιμμένες κι οι σιωπές”
Σιωπές γεμάτες λόγια… και ψίθυροι εκκωφαντικοί…
Άκρως περιγραφικό και μεταφορικό, Μάχη μου!
Σας ευχαριστώ πολύ. Καλό μας βράδυ!