Έτρεχε μέσα στη νύχτα, άλλαζε δρόμους, έμπαινε σε παράδρομους και στενά χωρίς να ξέρει που πηγαίνει… δίχως προορισμό! Έτρεχε με το κορμί λουσμένο από τον ιδρώτα που έτρεχε κι αυτός χαράζοντας πορείες πάνω στο δέρμα του.
Τι είχε συμβεί…; Από ποιον έτρεχε να ξεφύγει…;
Το χάραμα θα έφτανε σε λίγο και το φως της μέρας θα φώτιζε τα γεγονότα που θα τον πρόδιδαν!
Έτρεμε από τρόμο, πόνο και αγωνία. Οι σφυγμοί του είχαν πιάσει κόκκινο, η ανάσα του λιγοστή, έμοιαζε με ανάσα μαραθωνοδρόμου που λίγο πριν το τέρμα, τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του.
Το ολόγιομο φεγγάρι που τόση ώρα ακολουθούσε τα αβέβαια χνάρια του, εγκατέλειπε τη νύχτα δίνοντας τη σκυτάλη στο χάραμα.
Μόνο η πόλη που έμοιαζε με φάντασμα θα έστεκε για πάντα εκεί…θα έμενε ίδια κι απαράλλακτη… να ακολουθεί κάθε βήμα του και να ξυπνάει!
Έφτασε στο κέντρο. Εδώ η πόλη δεν κοιμόταν ποτέ!
Ο κόσμος θα τον έβλεπε… θα αφουγκραζόταν τους χτύπους τις καρδιά του… θα ακουμπούσε τον τρόμο του… θα μύριζε το αίμα που είχε στα χέρια του!…
Σταμάτησε…! Το φως του φεγγαριού που έγερνε στέλνοντας το τελευταίο του αντίο έπεσε σαν προβολέας θεάτρου πάνω στα χέρια του.
Το αίμα της ήταν ακόμη εκεί!!!
_
γράφει η Σοφία Ντούπη
Ωραίες εκφράσεις, μεγάλη ένταση! Πολύ μου άρεσε!
Δραση , αγωνια , κορυφωση…,
ΜΠΡΑΒΟ…..
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, ΣΟΦΙΑ……
Αγωνιώδης η ιστορία σου Σοφία μου. Δε μας έχεις συνηθίσει σε τέτοια 🙂
Οι Μικρές Ιστορίες είναι από τις αγαπημένες μου στήλες. Νομίζω πως πέτυχες ακριβώς αυτό που χρειάζεται: να συγκεντρώσεις μια ιστορία σε λίγες λέξεις! Μπράβο σου!
Χαίρομαι που σου άρεσε Πόπη μου… σ’ ευχαριστώ πολύ!!!
Χρυσούλα μου αγαπημένη σ’ ευχαριστώ πολύ!!! Καλή βράβευση… να περάσεις όμορφα και να χαρείς τη στιγμή σου!!!
Έλενα κορίτσι μου γλυκό σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!! Είπα να πάψω να είμαι τόσο γλυκανάλατη… και να κλέψω λίγο από το ¨σασπένς¨ της φίλης μας της Λένας!!! Καλό βράδυ!!!
Μέσα σε λίγες γραμμές όλη η αγωνία και ο πόνος. Μπράβο Σοφία!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Χριστίνα μου!!!Καλή σου μέρα!!!
Εξαιρετικό Σοφία μου!Μου άρεσε πάρα πολύ … πολύ ωραία ξεδιπλώθηκε η αγωνία και η ένταση…. Πολλά μπράβο 🙂 Καλημέρα!
Ευχαριστώ πολύ Άννα μου την αγάπη μου και την καλημέρα μου!!!
Α για να σου πω φιλενάδα με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη σου που με αγρίεψες Καθόλου δεν τον λυπάμαι που έτρεχε σαν τρελός στους δρόμους ΈΝΑ ΕΊΔΟς ελευθερίας και αυτό το τρέξιμο γιατί από αύριο που θα είναι στης φυλακής τα σίδερα το πολύ πολύ που θα κάνει θα είναι καμιά δεκαριά βήματα στην αυλή των φυλακών αυτών….
Αχ βρε Λένα μου πόσο όμορφα τα λες πάντα!!Είπα και εγώ η έρμη να σε αντιγράψω και γέννησα τον απόγονο του Αντεροβγάλτη!!!!Φιλιά πολλά από Γερμανία ακόμη.
Λατρεύω να ξανοίγεται η πένα σου και να μας δείχνεις την ευελιξία του χεριού σου. Εύγε!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Μάχη μου…αλλά και για τον χρόνο που μου δίνεις!!! Την αγάπη μου σε όλους σας!!!