Είναι αυτή η συγκίνηση
που τόσο με προδίδει
και η ασυγκράτητη πεθυμιά
που ανταριάζει και βρυχάται
οι άνοιξες που σεργιανούν
πάνω στου πόθου μου το νήμα.
Είναι τ’ άστρα που φέγγουν και οδηγούν
αυτόν, τον προδότη Εφιάλτη
για να παραδώσει τις Θερμοπύλες!
Τα χείλη που πίνουν και μεθούν
από το νέκταρ των θεών
και την νοθευμένη αμβροσία!
Και το μαχαίρι απ’ το βλέμμα σου
που μέσα μου το ιχνηλατείς
και ελπίζεις να το δεις
σαν βγει τραυματισμένο…
_
γράφει η Βίκυ Δρακουλαράκου
Πάρα πολύ όμορφο!!!