Δεν πότισα τότε, στης ανάγκης τον καιρό, και  Ξεράθηκε η γη μου  Το χώμα στέγνωσε και άνοιξαν ρωγμές, Διάβρωσης συμπτώματα Λουλούδια καν δεν πρόλαβαν να ανθίσουν Τα κατάπιε η άβυσσος  Φταίει το ότι δεν έκλαψα… ποτέ  Φταίει που τον πιο άγιο σπόρο δε φύτεψα… ποτέ  ...

Το χρόνο τον μετρώ, τη μνήμη την τσεκάρω της ζωής μου ύστερη αναδρομή στα θαμπά σημεία, κομμάτια που πέφτουν και το μυαλό λιγοστεύουν κeνό τ΄αφήνουν σε σώμα θλιβερό.   Οι αποστάσεις συντομεύουν με την ανημποριά παλεύουν. Ζωή που αδυνατεί τον χρόνο να παλεύει με...

Μέρα τη μέρα Ώρα την ώρα Λεπτό το λεπτό Δεύτερο το δεύτερο Μην υποπέσεις στο δεύτερο   Πόσο δύσκολο να ανέβεις την κλίμακα του χρόνου αψηφώντας τα δεύτερα του βίου Πόσο εύκολο σαν παγώσει μες στα μάτια σου του χρόνου το ρολόι(;)!   _ γράφει ο Άρης...

Κάθε που βγαίνει το φεγγάρι της ιλαρής - θλίψης την ωδή ζητάς επίμονα ν’ ακούς. Στα χείλη μου τη νιόνυφη ακμάδα γέρνεις κι απολαμβάνεις έκθαμβη τις ηλιαχτίδες της νυκτός που ασελγούν στους ουρανούς. Χρυσό, ασήμι και πορφύρα θα σου στολίσω τα μαλλιά, τα μάτια σου φωτός...

Άφησες από τα χέρια σου τον έρωτα, σαν παιδικό μπαλόνι πέταξε, σε ουρανούς που δεν βλέπουνε τα μάτια, αμετάκλητα μοναχή σε άφησε, χωρίς καν δάκρυα στα μάτια. Άφησες από την καρδιά σου μια αγάπη, φως νεανικών καλοκαιριών και άρωμα πεύκου γεμάτη, θυσία ανάξια στου φόβου...