Τα ξυράφια τής μνήμης, χαρακώναν τους ελεύθερους ήλιους, που σημαδεύαν οι άνθρωποι με τα δόρατα τους.   Κι όταν ανοίξαν τα στήθια τους, να μιλήσουν, ζωστήκαν την αθανασία, που την λιτάνευες σε μια σάρκα φθαρτή.   Οι κόρφοι σηκώναν την υπερηφάνεια της ύλης,...

Ίσως είναι το μητρικό σου αλάτι γλώσσα μου,  που σήμερα με έφερε κοντά σου. Το αλάτι σου που άνοιξε την πόρτα του ουρανού μου κι έσκασε μέσα μου σαν ρόδι, σαν πυροτέχνημα, σαν κύμα… Το αλάτι σου που πασχίζει να επιβιώσει μες  τα ανεμόδαρτα τα ρήματα, τα ρόδινα τα...

                                                   ΒΑΓΙΟΣ (Προς τον αναγνώστη):  Τον ήλιο δένω στ’ άρμενα κι έναν Σταυρό στην πλώρη,                                                       άγκυρα λύνω και ζητώ απ’ τον παραγιό μου φόκο1....