Δίχως ανάσα
κινούμενα πουλιά
πάνω στα νερά.
Άτιμη ζωή
για σταγόνες αγάπη
τη στάχτη σκορπάς.
Κόμπος έγινα
το νήμα ακολουθώ
βελονιές τρω.
τιτιβίσματα
ανοίγω παράθυρο
καρπούς της διψάς.
τρίζει μια πόρτα
αετός πάνω μου ορμά
στάζει νοσταλγία.
Παιχνίδι ζωής
βρίσκετε στην τσέπη μου
κομματάκια.
Με ακολουθεί
κομμάτι εαυτού μου
καιρό μου λείπει.
Φυλά η μοίρα
στα δύσκολα παιδιά
μεταποιήσεις.
Το φθινόπωρο
βάφει τα παράθυρα
μολυβδένια.
_
γράφει η Teuta Sadiku
0 Σχόλια