Ήρθε μια μέρα, τάχα ίδια με όλες τα μάτια άνοιξα πάλι, μύρισα καμένο γύρω μου στάχτη πήρα στη χούφτα μου λίγη και με έκαψε ήταν ακόμη ζεστή σημάδι πως κάτι πολύ πρόσφατα κάηκε κι έγινε στάχτη μαζί με τη μυρωδιά τού καμένου φτάνει στα ρουθούνια μου και η μυρωδιά σου η...

Δεν ονειρεύομαι πια… Για σένα και για μένα τουλάχιστον. Από τα σπάργανα σαν πάει να γεννηθεί όνειρο τέτοιο, γίνομαι δολοφόνος του... Δεν ονειρεύομαι πια για εμάς, αφού δεν άφησες κανένα μας όνειρο να αναπνέει. Δεν ξέρω αν ποτέ θα ξανακάνω όνειρα… Μόλις νιώσω ζωντανή,...

Ήμουν ένα μικρό κορίτσι κάποτε. Στα μάτια μου έκαιγαν φωτιές. Κατάλαβα από νωρίς ότι σε λάθος εποχή με έφεραν οι γεννήτορές μου στον κόσμο. Κατάλαβα από νωρίς πως δε μου αρέσει αυτός ο κόσμος και θέλω κολασμένα να τον αλλάξω. Σε πείσμα του κιόλας δε θα αλλάξω ποτέ,...

Συνηθίζεται, δυστυχώς, οι άνθρωποι να κρίνουν, να κατακρίνουν, να σχολιάζουν κοινωνικά - για να μην το πούμε κουτσομπολιό - ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να έχουν άποψη απλά για το διπλανό τους. Και τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται, δίχως να κοιτάζουν ή να...

Κι αν τώρα πια δεν έχω πρόσωπο είναι γιατί ήταν όλα δικά σου... Πια δεν έχουν λόγο να υπάρχουν... Είχα δυο μάτια μόνο για να σε κοιτάζουν και να χάνονται μέσα σου... Να σου δείχνουν τι είσαι... Να κλαίνε για σένα... Να λάμπουν για σένα... Είχα μια μύτη μόνο για να...

Τι με κοιτάς; Με έσπασες κι απορείς τώρα που κόβω; Δεν ήξερες πως, αν σπάσεις κάτι σε κομμάτια, γίνεται επικίνδυνο; Τι με κοιτάς; Δε με γνωρίζεις, δε σε αδικώ. Ξεχνάς πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει την αγάπη από το αντίθετό της. Πόσες και πόσες φορές δεν έκανες...

Εγώ δεν είμαι ποιήτρια, περαστική είμαι. Δε γράφω ποιήματα. Εγώ δεν ξέρω να γράφω ποίηση. Εγώ μοναχά μια ψυχή έχω. Μια ψυχή που θέλει να μεταμορφώνεται σε λέξεις από μελάνι και να αποτυπώνεται γραπτώς σε μια κόλλα χαρτί… Εγώ δεν είμαι ποιήτρια, ούτε άνθρωπος, ίσως,...

Δεν ήξερες αγάπη τι σημαίνει, ούτε γέλιο καν σου έμαθα να γελάς, σου έδειξα τι είναι αγάπη Δε μπορούσες να δώσεις, ούτε να πάρεις, δεν ήξερες τι να νιώσεις ή να κάνεις με όσα σου προσφέρθηκαν Τρόμαξες μόνο, φοβήθηκες γιατί ορμέμφυτα κατάλαβες πως κάτι διαφορετικό...

  Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων, οι δειλοί και οι τολμηροί. Δεν έχει να κάνει αυτό το γνώρισμα ούτε με το φύλο, ούτε με την ηλικία, ούτε με τίποτα άλλο. Είναι στοιχείο που ενδεχομένως υπάρχει μέσα μας αλλά αναπτύσσεται αναλόγως, σηκώνει και εκπαίδευση βάση...

Θ.Μ. -Στα μάτια έχω τη φωτιά και στο ’χα πει θυμάσαι; Για αίμα μου την πυρκαγιά, γι’ αυτό και με φοβάσαι. Α.Ζ. -Το ήξερα πως ήτανε όλο αυτό αλήθεια, μα ζύγωσα τη σκέψη μου, σαν να ’ταν μια συνήθεια. Θ.Μ. -Με πίστεψες; Σε πίστεψα; Ποιος μπορεί να ξέρει… Ποιον πιότερο...