Στο δωμάτιο πετάνε λέξεις με γρήγορες ταχύτητες. Στροβιλίζονται σε ένα κενό που γνωρίζω πως δεν είναι κενό. Απλώνω μια απόχη να τις πιάσω. Σαν ψαράς καλός. Σαν άπειρη συγγραφέας και σαν άτολμη ποιήτρια. Σα γυναίκα και σαν άνθρωπος. Σαν όλα αυτά μαζί και σαν τίποτα από όλα αυτά. Σαν μια απλή στιγμή σε έναν χρόνο που με έχει εδώ, τις λέξεις πάνω και την απόχη στο χώρο. Σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν ίσως οι λέξεις να προσπαθούν να με πιάσουν με την απόχη τους και εγώ να είμαι αυτή που στροβιλίζεται…
Πότε πάνω πότε κάτω και εγώ στο ανάμεσο να προσπαθώ να αντιληφθώ την αιώνια κίνησή τους στο χώρο. Πόσο ζηλευτές. Πόσο αρεστές. Πόσο αεικίνητες. Κι εγώ γέρικα καρτερώ να πέσουν στην παγίδα. Καμία τάση για πέταγμα. Κανένα ρίσκο για μια παρόμοια κίνηση. Λικνίζω μόνο τα χέρια προσπαθώντας να αντιγράψω το χορό τους, όχι για να τον νιώσω ή να τον καταλάβω παρά μόνο για να κλέψω το ρυθμό τους με σκοπό και μόνο την αντιγραφή τους σε τούτη την άδεια κόλλα.
Ανοργάνωτες λέξεις όμως, σχεδόν ανυπότακτες. Αλίμονο. Τούτη η ιστορία να δεις με έχει στη μέση της ηρωίδα και όχι αφηγήτρια. Τι να ταιριάξω με τι. Δεν ταιριάζει το «Μια φορά κι έναν καιρό», ούτε το «ήταν κάποτε μία γυναίκα και ένας άντρας». Γαμώτο, λέω και αδειάζω ξανά την απόχη νικημένη. Εργαλείο και αυτό να σου πετύχει. Να σκοπεύω στην τυχαιότητα της καλής μου ψαριάς από ένα ταβάνι γεμάτο σύμφωνα και φωνήεντα μήπως και στήσω την ιστορία με τέτοιον τρόπο επιθυμητό και γαλήνιο ταυτόχρονα. Τέτοια ιστορία που να μην παλεύω εγώ με εμένα σε έναν διαρκή εμφύλιο.
Ποιος να μάχεται; Ποιος με μάχεται; Είμαι εγώ που πολεμώ ή είμαι εγώ αυτή που με πολεμά; Ή και τα δύο;
Οι λέξεις μου φεύγουν. Οι λέξεις μου κυλούν. Οι λέξεις μου πετούν. Πεταλούδες που χτυπάνε τα φτερά τους τόσο δυνατά που προκαλούν κοσμοϊστορικά γεγονότα που εγώ και εσύ δε θα αντιληφθούμε. Θα νομίζουμε πως δεν έγινε τίποτα, μα κάπου μακριά μια ηλικιωμένη κυρία που πιάνει το φλυτζάνι της να πιει καφέ θα κουνηθεί ολόκληρη. Ο ζεστός καφές θα ζεματίσει το καλό της φουστάνι, θα τη σκουπίσει ένας νεαρός σερβιτόρος και εκείνη θα του δώσει ένα εφηβικό φιλί σαν σκύβει πάνω της να τη βοηθήσει ψιθυρίζοντάς του πως τον αγαπούσε για πάντα πριν να τον γνωρίσει, πριν ακόμα γεννηθεί. Εκείνος, μαγεμένος από τέτοια λόγια που δεν είχαν γράψει ποτέ ξανά με τέτοιο σαφή τρόπο στην καρδιά του, θα τη σηκώσει δυο κόκκαλα όπως είναι στον αέρα και θα την κάνει μια στροφή. Το λουλουδάτο της καπέλο θα ανεμίσει στον αέρα και θα πέσει στο δρόμο δίπλα από έναν όμορφο και λεβέντη παππού που τραγουδά παλιές καντάδες κι ο κόσμος που περνά θα πετάξει χρήματα και χρήματα σε τούτο το καπέλο που κανείς και ποτέ δε θα μάθει ότι έγιναν σοκολάτες και παιχνίδια στα γλυκά του εγγόνια σκορπίζοντας ήχους από γέλια στον αέρα που επιστρέφει σε τούτο το ταβάνι σα μπούμερανγκ μιας ανείπωτης ευτυχίας και δυστυχίας μαζί.
Λέξεις και λέξεις που ποτέ δε θα καταφέρω να μαζέψω και αν ποτέ το κατορθώσω ποτέ δε θα μπούνε στη σωστή σειρά. Θα μένουμε σε μια άγνοια εσωτερική για τούτα τα ιστορικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κάπου εκεί μακριά… πέρα από τις λέξεις και τις προτάσεις και τα λόγια τα μεγάλα…
τρομερό!
Σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα σας!
Μπράβο , Μαχη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ ΠΑΝΤΡΕΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ…
((((Έχω ένα παράπονο και θα το πω μήπως και το καταλάβει κάποιος…
Έκατσα και σου έγραψα ένα σχόλιο … σκέτο ποίημα…κι όταν πάτησα ”Αποστολή σχολίου” μου έγραψε
The operation is timed out”… Kι ένα κακομούτσουνο ζιζάνιο μου χαμογελούσε…
Δεν υπάρχει πιο σπαστικό πράγμα!!!!!!!!!!Τι λάθος κάνω? Ας μου πει κάποιος!!! )))))
Κυρία Χρυσούλα σας ευχαριστώ πολύ. Κρίμα που το χάσαμε το σχόλιο ποιήμα..μα η τεχνολογία …γίνεται καμιά φορά τρομερά ενοχλητική!
Καλή σας μέρα..
Πολλά τα ερωτήματα… Καλή η συγκομηδή… Καλά που αναρωτιέσαι, αλλά η απόχη γεμίζει κίνηση και χρώματα και νότες,,, Η ανάδειξη των ευρημάτων φως, πρόσκληση σε νέες πεταλούδες…
Κίνηση…χρώματα…νότες..φως και πρόσκληση σε νέες πεταλούδες…περιγράφετε ξεκάθαρα το Φαινόμενο της Ζωής..Κ. Παλιεράκη. Ευχαριστώ για το πέρασμα και τις καθυστερημένες ευχές μου για τη γιορτή σας…Γερός και δημιουργικος πάντα.
Πόσες και πόσες τέτοιες λέξεις στροβιλίζονται στο χώρο και αρνούνται ή αρνούμαι, να μπουν σε μια τάξη, μήπως και…, να, βρε αδελφέ, σκαρώσω τούτη την ιστορία που θέλω… Άδικος κόπος. Με παίρνουν στο στροβίλισμά τους και με αποδιοργανώνουν…Χαίρομαι που εσύ κατάφερες να τις δαμάσεις και να δώσεις τούτο το φιλί!!!
Να είσαι καλά και να γράφεις,για να μπορούμε κι εμείς να παίρνουμε κουράγιο!!!
Αθηνά μου, σε ευχαριστώ…αν και ανήκω και εγώ σε αυτό το ίδιο στρατόπεδο… των αδάμαστων λέξεων και των ανείπωτων…
Την καλημέρα μου
[…]Ποιος να μάχεται; Ποιος με μάχεται; Είμαι εγώ που πολεμώ ή είμαι εγώ αυτή που με πολεμά; Ή και τα δύο;[…]
Έλα μου ντε …… ποια λέξη…ποιες λέξεις θα φτιάξουν την απάντηση;;;; Εξαιρετικός μονόλογος Μάχη μου. Την καλημέρα μου!
ήξερα οτι θα κολλήσεις σε αυτά τα ερωτήματα!! Καλημέρα Αννα μου.. Πολλές λέξεις δίνουν απαντήσεις…απλά πρέπει να φτιάξουμε το παζλ…και τα παζλ ως γνωστόν απαιτουν υπομονή… Φιλιά
Μπορεί οι λέξεις να είναι ανοργάνωτες και ανυπότακτες, εσύ όμως με τον ιδιαίτερο δικό σου τρόπο τις τιθασεύεις τόσο καλά που το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Βάσω για τα καλά σου λόγια. Καλησπέρα!
Οι λεξεις ειναι πεταλουδες κι εσυ κρατας μια αποχη , οχι για να τις αιχμαλωτισεις αλλα για να τις αφησεις να πετουν ,παιρνοντας το δρομο των δικων σου σκεψεων και συναισθηματων . Μου αρεσε πολυ ο μονολογος και το πεταγμα των λεξεων.
Ετσι ειναι…πετάνε..σαν πεταλούδες..και προκαλούν τα διάφορα φαινόμενα…Μια απόχη κρατάμε μόνο…μια τόση δα απόχη και κάθε φορά ψαρεύουμε από κάτι είτε για να το πούμε είτε και για να το ακούσουμε… Καλησπέρα Χριστίνα μου. Σε ευχαριστώ
Δυνατά λόγια κι ακόμη πιο δυνατά τα συναισθήματα που βγάζει ο μονόλογος σου Μάχη μου!!!!!Γραμμένα πάντα με το δικό σου μοναδικό και συγκλονιστικό τρόπο!!!! Μπράβο σου!!! Να έχεις-έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!!!
Σοφία μου γλυκιά σε ευχαριστώ για τα πάντα τόσο ζεστά λόγια σου. Την αγάπη μου!
Πολύ ιδιαίτερο κείμενο αγαπημένη Μάχη!!
Σε ευχαριστώ Ελενά μου. Φιλια
Αγαπητή Μάχη, πρέπει να πάψω πια να εκπλήσσομαι από το υπέροχο γράψιμό σου. Όλη η αγωνία του δημιουργού ντυμένη με τις πιο ταιριαστές λέξεις και εικόνες!!! Μπράβο!!!
Μάρθα σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα όμορφά σου λόγια… Καλό σου βράδυ