Γέμισα την ψυχή μου άμμο, πέτρες και λάσπη…
ΑΜΜΟ… από τα θρουλισμένα μου όνειρα που σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα γιατί τα φύσηξε ο αγέρας της αδικίας…
ΠΕΤΡΕΣ… από κείνες που πέταγαν πολλοί παρερμηνεύοντας την αρχαία ρήση «ο αναμάρτητος τον λίθο βαλέτω»…
ΛΑΣΠΗ… από κείνη που κυλίστηκαν τα όνειρά μου πριν ανδρωθούν κι ας είχαν το γόνατο μονίμως γρατζουνισμένο…
Κι όμως μ’ αυτά τα υλικά -την ΑΜΜΟ, τις ΠΕΤΡΕΣ και τη ΛΑΣΠΗ- έχτισα το μονοπάτι μέχρι τα 61 χρόνια της πορείας μου σ’ αυτόν τον κόσμο «πριν εις χουν απελεύσει» το φθαρτόν μου σώμα…
Με τα ίδια υλικά χτίζω -ακόμα- το φάρο της ελπίδας…κι ας μην σαλπάρει ποτέ το πλοίο για τη δική μου Ιθάκη…
ΕΣΕΙΣ που τα μάτια σας ταλαιπωρώ με τα γραφόμενά μου κρατήστε το φάρο αναμμένο…για να μην χτυπήσουν στην ξέρα της αδιαφορίας τα όνειρα των ΠΑΙΔΙΩΝ μας!!!
_
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
Καλά και άγια τα γραφόμενά σου Χρυσούλα μου ταιριασμένα με την χαμένη άμμο των δικών μου ονείρων!!! ”Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί!!!” λέει ένα τραγούδι. Φάρος γινήκαμε θα χρησιμοποιήσω τα δικά σου λόγια… φάρος, για να φωτίζουμε το μονοπάτι των ονείρων των παιδιών μας!!! Την αγάπη μου σε όλους σας να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!!
ΣΟΦΟΥΛΑ ΜΟΥ!
Κάθε φορά που ανοίγω την ετούτη τη σελίδα…
το σχόλιά σου μοιάζουνε με κύτταρου ελπίδα…
Με όλα όσα έρχονται στα μάτια μου από σένα…
λάμπουνε μέσα στην καρδιά σαν μια χρυσή καδένα…
Ίσως γιατί μοιράζομαι μαζί σου μιά φιλία …
από αυτές που σπάνια τη γράφουν τα βιβλία!
Παρα πολυ ομορφη ευχη..και προτροπη χρυσουλα ..και ειθε απο ολους μας..
Καλη βδομαδα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Ασημίνα μου!
Να είσαι καλά!
Είθε να πραγματοποιηθεί για όλους μας μα προ πάντων για τα παιδιά!