Ο κύκλος, της Μάχης Τζουγανάκη

Δημοσίευση: 5.05.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

Έτσι το θέλησε ο Θεός

Να ξεκορμίζουμε απαλά

Από της μήτρας το Σκοτάδι

Να απλώνουμε δειλά

Τα χέρια μας τα άπειρα

Γυρεύοντας μια Αγκαλιά

Και το μελένιο Χάδι

 

Έτσι το θέλησε ο Θεός

Μοιράζοντάς μας σε σταθμούς

Συνταξιδιώτες σε βάρδιες

Σφιχτά κρατώντας τις βαλίτσες

Με Βία να τις γεμίζουμε

Στον κύκλο της Ζωής

Στο τέλος πάλι άδειες

 

Έτσι το θέλησε ο Θεός

Να πίνουμε μες στη Ζωή

Σταγόνες Ευτυχίας

Να υψώνουμε το χέρι μας

Και τις ευχές να κάνουμε

Να διώχνουμε από πάνω μας

Κομμάτια Δυστυχίας

 

Έτσι το θέλησε ο Θεός

να ερχόμαστε γυμνοί

εδώ και Ταπεινοί

στον γύρο που χαράζει η Γη

να αφήνουμε μια αστραπή

απ’ της καρδιάς το Φως

φεύγοντας πίσω Αληθινοί…

 

_

γράφει η Μάχη Τζουγανάκη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

8 σχόλια

8 Σχόλια

  1. Ελένη Ιωαννάτου

    Μάχη μου, Εξαιρετικός οι εικόνες σου
    για την πορεία της ζωής!

    Ως αστραπές λοιπόν,
    ας γεμίσουμε τις βαλίτσες μας,
    με Αγάπη, πολύχρωμα Όνειρα κι Αλήθεια!!

    Αφού έτσι το θέλησε ο θεός…
    Άλλωστε στο τέλος
    πετάμε αληθινοί!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Μια αστραπή η ζωή μας…μα προλαβαίνουμε φίλη Ελένη…

      Απάντηση
  2. Άννα Ρουμελιώτη

    Αγάπη και Αλήθεια η πορεία της ζωής!!!!!!Τίποτε άλλο!!!!!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      μόνο που “δε ζούμε αληθινά, παρά μόνο τη νύχτα μέσα στο όνειρο”… μα…”ας είναι δα” που λέμε και στο νησί μου…

      Απάντηση
  3. Ζωή Δικταίου

    Ας είναι να ανθούν οι σκέψεις και οι ευαισθησίες σου πάντα με αυτό τον υπέροχο τρόπο, να ανθούν από καλοσύνη και περίσσευμα αρχοντιάς και να θυμάσαι, μια καλή διαδρομή στη ζωή είναι αυτή που εμπνέεται από την αγάπη και καθοδηγείται από τη γνώση.

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      οι σκέψεις, οι ευαισθησίες…ανθούν από το όμορφο πότισμα που κάνουν οι κηπουροί φίλοι μου στο χωμάτινο μέρος της καρδιάς μου. Στο χώρο που έχει καλοδεχτεί και εσάς..

      Σας ευχαριστώ..
      την αγάπη μου

      Απάντηση
  4. Παναγιώτης Σκοπετέας

    Έτσι το θέλησε ο θεός …

    να αφήνουμε μια αστραπή
    απ’ της καρδιάς το Φως
    φεύγοντας πίσω Αληθινοί…

    Πόσο με εκφράζουν οι στίχοι σας Μάχη κάθε φορά!
    Πόσο όμορφο το Φώς … σαν ένα χελιδόνι … σαν άνοιξη ακριβή …
    που θέλει δουλειά πολύ …

    Έτσι μας θέλει ο Θεός.
    Ποιητές … αληθινούς, δηλαδή, φωτεινούς …

    Δούλευε Μάχη, δούλευε τα ποιήματα
    να᾽ μαστε όλοι στο Φως.

    Για να σε χαίρεται ο Θεός
    κι εμείς μαζί Του …

    Καλό βράδυ!

    Απάντηση
    • Μάχη Τζουγανάκη

      Χρυσαφένια ανατολή
      τιτιβίζει στο κλαδί
      το πουλί το πρωινό
      ένα τραγούδι στο Θεό

      σμίγει σε τούτη τη στιγμή
      φεγγάρι ήλιος και ηχεί
      η πρώτη καλημέρα
      ταιριάζει στον αέρα

      να δεις που οι λέξεις δόθηκαν
      σε κείνους που λυτρώθηκαν
      σαν κοίταξαν τον ουρανό
      και πήραν δώρο τυχερό

      ίσως να κλέψαν απ’ το Φως
      για να φωτίζεται ο καιρός
      ο δύσκολος ο πονηρός
      ο άκαρδος ο σκοτεινός…

      ένα μικρό ευχαριστώ
      στάζει σα μέλι σα γλυκό
      το τιτιβίζει το πουλί
      κι η φύση φέρνει ανατολή

      Καλημέρα
      Ευχαριστώ

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου