Ορίστε συμμορφώνομαι
Γράφω σωστά το ποίημα
Στο τώρα προσγειώνομαι
Ρυθμό βάζω και ρίμα
Ορίστε συμμαζεύομαι
Και συλλαβές απλώνω
Νομίζω πως γιατρεύομαι
Το χέρι το μαλώνω
Ορίστε πήγα κι έμοιασα
Σε τούτους που ορίζουν
Δίπλα τους να ‘μαι έφτασα
Με κείνους με ταυτίζουν
Ορίστε ας μιλήσουμε
για όλα τα μοιραία
Ορίστε ας αγαπήσουμε
Τα ψέματα τα ωραία
Ορίστε ας στοιβάξουμε
Τα θέλω σε συρτάρι
Εκεί να δεις τα βάζουμε
κανείς να μην τα πάρει
Ορίστε παραφέρθηκα
Μα τώρα θα με φτιάξω
Συγγνώμη που αφέθηκα
Στον κόσμο θα ταιριάξω…
_
γράφει η Μάχη Τζουγανάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ταυτίζομαι απόλυτα αγαπημένη Μάχη, αλλά δεν έχω σκοπό να συμμορφωθώ!!! (ούτε κι εσύ νομίζω 😉 ) Πολύ δυνατό ποίημα, εξαιρετικό. Την καλημέρα μου!!
Την καλημέρα μου και από εδώ Άννα…
Σε ευχαριστώ που τριγυρίζεις στις λέξεις μου..
Mε την ευχή να μη μοιάσετε
ποτέ του κόσμου Μάχη …
Ο κόσμος αξημέρωτος ακόμα
και οι άγγελοί του βορά εκτόνωσης
και κατασπαραγμού …
Άλλωστε δεν μοιάζετε του κόσμου …
Απλώς το ποίημά σας
ήταν μἰα συμμόρφωση με
την ποιητική σας διάθεση και
στιγμή!
Πολύ όμορφο ποίημα
όπως πάντα!
Καλημέρα!
Μια στιγμή προσωπικής αμφισβήτησης…ίσως..
Βυθιζόμαστε μέσα στον κόσμο αυτόν ..Πότε επιπλέουμε πότε όχι…και παλεύουμε με τα εσωτερικά μας όπλα..όποια κι αν είναι αυτά..
Και όπως θα έλεγε και μια αγαπημένη μου ποιητική ηρωίδα:
“Κι έχω για μόνο μου όπλο, μόνη μου άμυνα
τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα…”
την καλησπέρα μου…
“Ορίστε ας στοιβάξουμε
Τα θέλω σε συρτάρι
Εκεί να δεις τα βάζουμε
κανείς να μην τα πάρει
Ορίστε παραφέρθηκα
Μα τώρα θα με φτιάξω
Συγγνώμη που αφέθηκα
Στον κόσμο θα ταιριάξω…”
Μάχη είσαι υπέροχη!!!
Εξαιρετικό το ποίημα σου!!
Πολύ έξυπνο και σαρκαστικότατο!!
Μια διαμαρτυρία που με έκανε και γέλασα.
Πολλές φορές παγιδευόμαστε μεσ’ την κανονικότητα
της σκέψης, της συμπεριφοράς, της καθημερινότητάς,
με στόχο την ομοιομορφία ζωής και του εαυτού μας.
Έτσι είναι το ορθό και το πρέπον.
Ποιος όμως το ορίζει αυτό;;;
Το ξέρεις ότι θαυμάζω το τρόπο
που ερμηνεύεις το κόσμο γύρω σου
και μέσα σου!!!
Όχι Μάχη, μην το αλλάξεις καθόλου αυτό!!!
Σαρκαστικά πλην όμως αληθινά σου απαντάω με κρητική ματινάδα
“Αδύνατόν(ε) να γεννεί χοίρου τριχιά μετάξι
κι ενός κακόσυρου παιδιού να΄χει ανθρωπιά και τάξη”…
Σε ευχαριστώ Ελένη…
Ένα βροντερό “ΟΧΙ” ήταν αυτό το ποίημα στη συμμόρφωση κι αλίμονο αν πιστεύαμε το αντίθετο. Οι σκέψεις που έχουν φτερά , δεν μπαίνουν στα καλούπια των κανόνων. Αφήνονται και παρασύρουν και όποιον άλλον παλεύει για να μην ταιριάξει στον κόσμο τούτο. Το χάρηκα το ποίημά σου Μάχη . Εύγλωττο, σαρκαστικό, αιχμηρό.
🙂 Την καλησπέρα μου Χριστίνα!
πανέμορφο κοπελίτσα…
Σε ευχαριστώ!!! 🙂