Αθηνά Μαραβέγια
Τρεις Μέρες… Μια Ζωή
εκδόσεις “το βιβλίο”
ISBN: 978-618-81129-3-3
Οι εκδόσεις “το βιβλίο” παρουσιάζουν το νέο μυθιστόρημα της Αθηνάς Μαραβέγια “Τρεις Μέρες… Μια Ζωή”
ebook
pdf
–
(από το οπισθόφυλλο)
Τρεις μέρες στο Λονδίνο ενώνουν δύο άγνωστους ανθρώπους για μια… Ζωή. Ένας τεχνικός αεροπλάνων και μία κακοποιημένη γυναίκα βρίσκονται στο Λονδίνο. Προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους από τις συνεχείς απογοητεύσεις της ζωής. Δραπετεύουν στο Λονδίνο μακριά από παρελθόν τους και ενώνονται με τα αόρατα δεσμά της Ζωής.
Τρεις μέρες στο Λονδίνο… Μια ζωή χωρισμένοι… Μια Ζωή στην Ήπειρο… Κοινωνικοί προβληματισμοί, αβεβαιότητες και αμφιβολίες, σχέσεις, επαγγελματικά αδιέξοδα αποτυπώνονται στο φόντο μιας ερωτικής ιστορίας. Οι απρόβλεπτες μεταβολές της ζωής μέσα από τη μυθιστορηματική σχέση δύο ξένων, που νιώθουν ακαριαία οικείοι.
Από απλά συστατικά αναδύεται ένα κείμενο γεμάτο συναισθήματα. Μια ιστορία αγάπης γίνεται το εύπλαστο υλικό στα χέρια της συγγραφέως που διαβάζεται απνευστί.
Διαβάστε την κριτική του Δήμου Χλωπτσιούδη
Συγγραφέας: Αθηνά Μαραβέγια | Εκδόσεις: το βιβλίο | Είδος: μυθιστόρημα | Σελίδες: 258
Επιμέλεια κειμένων: Δήμος Χλωπτσιούδης | Επιμέλεια εξωφύλλου: Κώστας Θερμογιάννης
ISBN:978-618-81129-3-3 | Αθήνα, 2014
Όμορφη δουλειά, συγχαρητήρια στους συντελεστές.
η αισθητική τοσο, όσο κι ο τιτλος σε έλκουν σε αναγνωση
στα υποψιν λοιπον κι ευχες και απο εμενα. καλοταξιδο και καλοδιάβαστο!
Ευχαριστούμε πολύ κι εγώ προσωπικά εύχομαι, σε όποιον μπαίνει στον κόπο να το διαβάσει, να κάνει ένα όμορφο ταξίδι!
Πριν λίγες μέρες τελείωσα τον «Φωκίωνα» της Αθηνάς Μαραβέγια – ένα βιβλίο που με ταξίδεψε σε μέρη άγνωστα και γοητευτικά, που με συγκίνησε, που με καρδιοχτύπησε με τις τόσες περιπέτειες των ηρώων του, που με «έβαλε» μέσα στην οικογένειά της και με έκανε να την γνωρίσω λιγάκι καλύτερα!
Είμαι σίγουρη ότι οι «Τρεις μέρες» θα με συναρπάσουν το ίδιο! Συγχαρητήρια Αθηνά μου και πάντα καλοτάξιδο!
Βάσω μου, μου επιτρέπεις τον ενικό, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια για τον “Φωκίωνά” μου κι ελπίζω και τούτο να έχει να σου προσφέρει κάτι!!!
Πολύτιμες οι ευχές, αλλά προπάντων οι κριτικές σας, γιατί έτσι γινόμαστε καλύτεροι!
Μας έβαλες στο χέρι Αθηνά, μια κάρτα επιβίβασης και μας καλωσόρισες στην πτήση, τάδε της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Μας ταξίδεψες όμορφα και χωρίς αναταράξεις, μας άφησες να νιώσουμε εκείνη την γλυκιά ζάλη του ταξιδιού, μας πρόσφερες εικόνες και μας άφησες να παρδοθούμε στα χέρια ενός καλού κυβερνήτη.
Προσθεθήκαμε και δεν καπνίσαμε καθ’ όλη την διάρκεια της πτήσης, που καιρός για τσιγάρο, εδώ ο Φοίβος και Κρινιώ έχουν θέματα που μας ενδιαφέρουν, για τσιγάρα είμαστε τώρα;
Μας προσγείωσες ομαλά, μαστόρικα και μας αποχαιρέτησες με την ελπίδα να μας ξαναδείς σε μιά από τις επόμενες πτήσεις.
Κλείσε μου μιά θέση από τώρα στην επόμενη λίστα “αναγνωστών” με ημερομηνία “open” .
Καλοτάξιδο το βιβλίο και καλή του επιτυχία. Όσο για σένα καλές επόμενες γραφές.
Με το “tovivlio.net” και τους υπέροχους συντελεστές του ελπίζω.
Συγγνώμη, αλλά τώρα είδα το σχόλιό σου, Βαγγέλη, που με έκανε να νοιώσω πολύ-πολύ όμορφα!!!!!!
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα τόσο όμορφα και ταξιδιάρικα λόγια σου και υπόσχομαι πως αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους του “τοβιβλίο.net” δε θα τους αποχωριστώ εύκολα!!! Και να με διώχνουν, εγώ εκεί, δε θα φεύγω!!!!
Να είσαι καλά!!!
καλοτάξιδο …)
Ευχαριστώ, Γιάννη μου, επίσης!!!!!!!!!!
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ από καρδιάς!!!!!!!
Ένα βιβλίο που στις τέσσερις λέξεις του τίτλου του αποκαλύπτει την ιστορία του, την αλληγορία του, την αλήθεια του εν τέλει.
Η ιστορία στο μεγαλύτερο μέρος της απλή, καθημερινή. Είναι η ιστορία ενός άνδρα της …..διπλανής πόρτας. Η καταγραφή των συναισθημάτων του, έτσι όπως βιώνονται στην τρυφερή παιδική ηλικία και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και τις μετέπειτα επιλογές του. Και εδώ εντοπίζεται το πρώτο από μια σειρά στοιχεία που καθιστούν το βιβλίο ξεχωριστά ενδιαφέρον για τον αναγνώστη του. Η συγγραφέας αφηγείται κατά το μεγαλύτερο μέρος την ιστορία από την οπτική γωνία ενός άνδρα. Με δεδομένο ότι το μυθιστόρημα της κυρίας Μαραβέγια παρουσιάζει μια ερωτική ιστορία, η επιλογή της να την καταγράψει περνώντας τη μέσα από το συναισθηματικό φίλτρο της ανδρικής ιδιοσυγκρασίας, κάτι που λίγες φορές συναντάμε σε ερωτικά μυθιστορήματα, όπου το σύνηθες είναι η προβολή της ερωτικής ιστορίας μέσα από το πρίσμα και το συναίσθημα της ηρωίδας της, αυτομάτως την καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για το αναγνωστικό κοινό.
Μιλώντας για τα τεχνικά μέρη της γραφής θα πρέπει να επισημανθεί η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από το πρώτο ακόμα κεφάλαιο του βιβλίου, πως η συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται να καταγράψει απλά μια ακόμα ερωτική ιστορία. Διάχυτη και από την αρχή είναι στον αναγνώστη η αίσθηση ότι οι λέξεις που αποδίδουν τα νοήματα απαιτούν να καταγραφούν. Απαιτούν να εξωτερικεύσουν τα βαθύτερα συναισθήματα της δημιουργού και να καταδείξουν με τη δυναμική τους τις δικές της φιλοσοφικές αναζητήσεις, τις προσωπικές της πεποιθήσεις περί «ηθικής», σε όλη την γκάμα των ανθρώπινων σχέσεων, την κοσμοθεωρία της τελικά, που μέσα από την μυθοπλασία και τις επιλογές των ηρώων της, την μοιράζεται, την «κοινωνεί» προς τους αναγνώστες της, τοποθετώντας τους μπροστά στο δίλημμα της δικής τους κοσμοθεωρίας, της δικής τους επιλογής.
Η συγγραφέας γράφει όπως μιλάει. Αυτό είναι ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο διαφορετικότητας της γραφής, που γίνεται αντιληπτό από εκείνους τους αναγνώστες που έχουν την αγαθή τύχη να αγγίζουν την καθημερινότητά της. Δεν ψάχνει λέξεις, δεν αναζητά συγγραφικές τεχνικές, δεν «βασανίζει» τα νοήματά της, ψάχνοντας τρόπους να τα καταστήσει κάτι που στην ουσία τους δεν είναι. Χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της καθημερινότητάς της, μια γλώσσα απλή, αλλά καθόλου απλοϊκή, ρέουσα αλλά καθόλου τρέχουσα, τρυφερή αλλά καθόλου υπερβολική και ραφιναρισμένη, αφηγείται σαν σε κοινό. Ίσως η θεατρική της παιδεία βοηθά σε αυτό το σημείο να τηρούνται οι θαυμαστές ισορροπίες κατά την αφήγηση, διευκολύνοντας τον αναγνώστη της να πιστέψει πως αφηγείται μόνο γι’ αυτόν, στιγμές – στιγμές αγγίζοντάς τον με το βλέμμα, με την τρυφεράδα της φωνής, με το αόρατο άγγιγμα του χεριού της.
Το ύφος της γραφής λιτό, μαρτυρά αμέσως την προσωπικότητα της δημιουργού, κραυγάζοντας συγχρόνως το επόμενο ενδιαφέρον στοιχείο τούτου του βιβλίου. Την ακρίβεια στις λέξεις, στα νοήματα, στην απόδοση της μυθοπλασίας και των συναισθημάτων που εγείρονται κατά την εξέλιξη της πλοκής και ως το λυτρωτικό τέλος. Η κυρία Μαραβέγια έχει μια μεγάλη αφαιρετική ικανότητα στη γραφή της. Τίποτα περιττό! Τίποτα πέραν του μέτρου, που σε καμιά περίπτωση όμως δεν επιτρέπει το μέτριο. Σε όλη την έκταση του μυθιστορήματος ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως η αφαιρετική αυτή ικανότητα της συγγραφέως συντελεί στη διατήρηση των λεπτών ισορροπιών ανάμεσα στην εκδήλωση των συναισθημάτων και την αποσαφήνιση των επιλογών των ηρώων της. Και είναι αυτή η αφαιρετική ικανότητα της συγγραφέως που επιτρέπει στον αναγνώστη της να πάρει ακόμα και αντίθετη θέση στην εξέλιξη της μυθοπλασίας, απ’ αυτήν που επιλέγει η δημιουργός για τους ήρωές της.
Η θεατρική παιδεία της κυρίας Μαραβέγια, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι και η εγγύηση για την άριστη σκηνοθετικά τοποθέτηση των ηρώων της σε σχέση με τον τόπο που διαδραματίζονται κάθε φορά τα γεγονότα, καθώς και η λεπτομερής σκιαγράφηση των τοπίων που παρουσιάζονται. Εδώ, ίσως, θα μπορούσε κανείς να «χρεώσει», ας μου επιτραπεί η έκφραση, περισσότερο λυρισμό στο λιτό ύφος της όλης γραφής.
Μιλώντας για την ουσία του βιβλίου θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι καθημερινοί άνθρωποι αποδεικνύονται άλλοτε μικροί, αφοσιωμένοι ήρωες, όπως η γιαγιά – Χαρένια και άλλοτε συνηθισμένοι αντιήρωες, όπως ο Φοίβος και η Κρινιώ, μέσα από τους συμβιβασμούς και τις υπερβάσεις τους.
Σ’ αυτό το βιβλίο “… Η αγάπη είναι σαν ένα δένδρο γεμάτο καρπούς. Αλίμονο σ’ εκείνον που δεν ξέρει ν’ αγαπά. Βλέπει το δένδρο και δεν φτάνει ποτέ, έστω κι έναν καρπό να δοκιμάσει…” Κι ο θάνατος φωτεινός και φιλόξενος μοιάζει…. Στις σελίδες του αποκαλύπτεται και τεκμηριώνεται η ύπαρξη της ανθρωπιάς. Η φιλία, το μέγιστο της ανθρώπινης αξίας. Ο έρωτας, η γενεσιουργός αιτία του «καλού καγαθού» στη ζωή των ανθρώπων. Και εδώ η συγγραφέας τοποθετεί το δίλημμα.
Τι γίνεται όταν ο έρωτας έρχεται λίγο αργά; Όταν οι άνθρωποι έχουν ήδη δρομολογήσει τη ζωή τους δημιουργώντας υποχρεώσεις ; Τι γίνεται όταν στο δίπολο της συντροφικής ζωής παρεμβάλλεται μοιραία το τρίτο πρόσωπο; Ένα πρόσωπο όμως που δεν ορίζεται απλά ως σεξουαλικό αντικείμενο πόθου, αλλά ως βαθύς και αναντίρρητα ανατρεπτικός συναισθηματικός ωκεανός; Τι αποφασίζει κανείς όταν η Ειμαρμένη του επιφυλάσσει την ευλογία του απόλυτου, που όμως περνάει μέσα από τις συμπληγάδες του κοινωνικά αποδεκτού και τον φαρισαϊσμό μιας υποκριτικά κοντόφθαλμης κοινωνικής ψευδοηθικολογίας;
Η συγγραφέας υποστηρίζει πως όταν κανείς αξιώνεται κάτι που πραγματικά αξίζει δεν το χάνει ποτέ, ανεξάρτητα από τις επί μέρους επιλογές του και πάνω σ’ αυτό τοποθετεί τρυφερά το τέλος της ιστορίας της. Το δίλημμα για τον αναγνώστη της όμως παραμένει και μετά το τέλος της ανάγνωσης, μιας και η λυτρωτική κατακλείδα δεν τον απαλλάσσει από τα αναπάντητα ερωτηματικά. Εξάλλου έχει τεράστια σημασία αν χάνεις κάτι χωρίς να το ζήσεις έστω και τρεις μέρες, υποταγμένος στο φόβο, την ανασφάλεια και τη «δήθεν» συμπεριφορά…. Αν το χάνεις, χωρίς να το ζήσεις έστω τρεις μέρες από επιλογή, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα των άλλων στη ζωή σου, ως ισχυρότερο από το δικαίωμα της ίδιας της ζωής σου και της προσωπικής σου αλήθειας…. Ή αν το χάνεις αυτό το ευλογημένο κάτι, από επιλογή, κουβαλώντας όμως μέσα σου για όλη την υπόλοιπη ζωή σου τις ακριβές αναμνήσεις έστω και τριών ημερών, που αξιώθηκες να μεταλάβεις από κοινού, των Αχράντων Μυστηρίων Αγάπης και Αλήθειας εσωτερικής . Πως πορεύεσαι;
«ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΙΑ ΖΩΗ»! Φτάνοντας προς το τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως η συγγραφέας παρουσιάζει με αλληγορία τη λέξη «ΖΩΗ» και με τις τρεις έννοιες. Την εξής ΜΙΑ! Αυτήν που μαρτυράει την ουσία της. ΖΩΗ! Με το «Ζ» κεφαλαίο, όπως ένα γυναικείο όνομα….. Με το «ζ» μικρό, όπως τρεις μέρες μπορούν να σημαδέψουν μια ολόκληρη ζωή…. Ή με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία που υποδηλώνουν μια ολόκληρη, ατόφια, όμορφα μοιρασμένη που αληθινά την έχει κάποιος ζήσει ΖΩΗ! Δικαιώνοντας τους στίχους του Ποιητή: «….Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα. Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή…» ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ “ΑΥΤΟ Τ’ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ”
Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ είναι τόσο λόγο, μπρος σ’ αυτά όλα που γράφεις, Σταυρουλίνα μου. Θαρρώ, και ζητώ συγγνώμη, πως είναι πάρα πολλά όλα αυτά.
Η αλήθεια είναι, πως σε κάποια σημεία “επί προσωπικού”, έχεις δίκιο.
Όπως και νάχει, όμως, και πάλι ευχαριστώ! Τελικά είμαι τυχερός κι ευλογημένος άνθρωπος, όταν έχω όλους εσάς να με κανακεύετε!!!
Να είστε ΟΛΟΙ καλά – και ξέρει κάποιος Κώστας και κάποιος Δήμος τι μου έχουν προσφέρει – κι εύχομαι να μπορέσει και το επόμενο “παιδί” μου, να έχει την ίδια αποδοχή!!!
(Είναι ακόμα στο στάδιο του σπαρματοζωαρίου!!!)
Η Σταυρούλα είπε τα πάντα!
Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο, μόνο το συναίσθημα που ξεπήδησε και με έκανε να το αγαπήσω!
Ενας λόγος που με “σημάδεψε” και πάντα θα το θυμάμαι, είναι η ευκαιρία που μου δόθηκε,να γνωρίσω την Αθηνά! Η ενέργεια και το “δώσε” της, μου υπενθύμισαν πως ακόμα δεν χάθηκε η ανθρωπιά, όσο και αν αυτή αφορίζεται, στους καιρούς που ζούμε!
Αθηνά μου, ευχαριστώ τον Κώστα που μας γνώρισε και το Δήμο για τη προσφορά του!
(Εύχομαι το σπερματοζωάριο σου να βρει πάλι στόχο!)
Εγώ τώρα τι μπορώ να απαντήσω σε τόσο όμορφα και τρυφερά λόγια!!!!!!!!!
Κι εγώ ευχαριστώ τον Κώστα και τον Δήμο από τα τρίσβαθα της ψυχής μου γι αυτό που μου χάρισαν και που δεν μπορούν ν’ αναλογιστούν το μέγεθος και την ποσότητα!!!!!!
Και σένα σ’ ευχαριστώ, για τη συμπαράσταση και την όμορφη φιλία που μου χαρίζεις!!!!
Αθηνά, είσαι ένα δώρο από τον Θεό σε μας τους αναγνώστες…. Το βιβλίο σου το τελείωσα μόλις τώρα (23,05,του αγίου Χαραλάμπους). Έκλαιγα και δεν μπορούσα να σταματήσω…. Τι να πω για τις ιστορικές αναφορές, τις εικόνες που με ταξίδεψαν σε διάφορα μέρη και πρόσωπα…. Τι να πω για την ιστορία… Ήταν τόσο ζωντανή που νιώθω ότι είναι και πολύ προσωπική ….. Είναι υπέροχη ιστορία, ιστορία καρδιάς…. Και το πλαισιώνεις τόσο ωραία μέσα από την πίστη μας…. χωρίς να γίνεσαι διδακτική ή ηθικοπλαστική…. Είναι δυνατόν ένα τέτοιο βιβλίο να μην έχει την ευλογία Του ; Νομίζω ότι σε έβαλε να το γράψεις αυτό το βιβλίο…. Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που Τον άκουσες…. Φιλιά πολλά, Ιωάννα Καπράλου ([email protected])
Πόσο ντρέπομαι που άργησα τόσο να απαντήσω στα υπέροχα αυτά σχόλια!!!
Δεν είχα μπει, γιατί νόμιζα πως κανείς άλλος πια δεν το διάβασε…
Το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο, μπροστά σε αυτό που εισέπραξα από τούτα τα λόγια, Ιωάννα Καπράλου!!!!!!!!!!
Υπεροχο βιβλιο! Συγχαρητηρια! Το διαβαζεις και ζεις μαζι με τους ηρωες απο τις πρωτες σελιδες, χαρα λυπη αγαπη ερωτα πονο προδοσια θυμο λυτρωση ελπιδα! Απιστευτα συγκινητικο! Πολλα μπραβο!
Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σχόλια, που μου δίνουν τη δύναμη να συνεχίσω να “μουντζουρώνω”, όπως έλεγε κι η δεύτερή μου μάνα!!!!!!
Είχα να διαβάσω βιβλίο πανω από 20 χρόνια Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα τι να κανω σε μια 8ωρη βραδυνή βάρδια και αποφάσισα να σκοτώσω την ωρα μου διαβάζοντας “κάτι” Την αμαρτία μου θα τη πώ Μοναδικό κριτηριο που διάλεξα το βιβλίο σας ηταν το όνομα Μαραβεγια που ειναι ιδιο με της γιατρου που έχω (παρεπιπτοντος μια αξια επιστημονας και πολυ καλός ανθρωπος) Και ξεκινησα να το διαβάζω
Και ηρθε η μαγεία που ειχα χρόνια να τη ζήσω Δεν χορταινα τη καθε σελίδα Και οταν τελειωσε το 8ωρο περιμενα πως και πως την επομενη να το συνεχίσω Για να μην σας κουραζω ηταν ενα υπέροχο βιβλίο που οταν το τελειωσα αισθανθηκα οτι δεν διάβασα “κατι” να περάσω την ωρα μου άλλα ενα πραγματικά όμορφο διήγημα που μου αφησε κάτι μέσα μου Και θεωρω οτι αυτη ειναι η επιτυχία ενος βιβλίου Οταν το τελειώσεις να μπορείς να πεις οτι κάτι πηρες από αυτό