Γη… που μας σηκώνεις στις δικές σου πλάτες
πάνω σου αισθανόμαστε σαν τους επιβάτες
Ταξιδεύουμ’ όλοι μας όπου μας πηγαίνεις
άλλοτε μας αγαπάς κι άλλοτε σωπαίνεις
Κάνουμε για σένανε έγκλημα μεγάλο
που το λένε ΜΟΛΥΝΣΗ και δεν είναι άλλο
Γίναν τα ποτάμια μας “τάφρος των λυμάτων”
κι οι γαλάζιες θάλασσες χώροι ακαθάρτων
Κάψανε τα δάση σου άχρηστοι… βαρβάροι…
για να χαίρονται καλά οικοπεδοφάγοι
Χίλιους δυο τους παίρνουμε γη μου τους καρπούς σου
πόσο σε εμπαίζουμε δεν το βάνει ο νους σου
Δάνειο σε πήραμε από τα παιδιά μας
δεν τα σεβαστήκαμε ούτε αυτά… αλιά μας…
_
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
Πέρα απ’ όλα τα σωστά που κάθε φορά λες , να πω κι’ εγώ για άλλη μια φορά, ότι στο είδος αυτής της ποίησης είσαι και η πρώτη. Καλό Σ/Κ/ ψαροντουφεκού μου εσύ….
Ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου , Λένα …
Πάντα με τιμάς με το σχόλιό σου! Αυτό το είδος ποίησης υπηρετώ εδώ και πολλά πολλά χρόνια!!!!
Να είσαι καλά και να περνάς υπέροχα…!
Όσο για το χόμπυ μου , ελπίζω να το απολαύσω για λίγο στην Κρήτη!…
Είδομεν…………….
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ζηλευτό ποίημα Κα Χρυσούλα !!!
Ακόμα κι από το πνεύμα τού Γκάτσου,
ο οποίος είχε γράψει κάποτε τους
αριστουργηματικούς στίχους τού
Εφιάλτη τής Περσεφόνης.
Αν κατάλαβα καλά από το σχόλιό σας
θα πρέπει να είστε στην υπέροχη Κρήτη
που τόσο πολύ νοσταλγώ …
Καλές διακοπές, λοιπόν, και καλή
εμπνευστική δύναμη !
Σε ευχαριστώ πολύ Κε Σκοπετέα…
Τα σχόλιά σας πάντα κάνουν την ψυχή μου να πετά από ενθουσιασμό
και τις πλάτες μου να βαραίνουν στην αναζήτηση της εμπνευσμένης γραφής…
Πόσο πολύ περιμένω την ώρα και τη στιγμή που θα βρεθώ στη μοναδική Κρήτη μας!
Ακόμα βρίσκομαι στην πολυδαίδαλη Αθήνα….
Καλές διακοπές να περάσετε με υγεία, έμπνευση και ξεκούραση!
Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ!
Τα απλά και αυτονόητα με τη δική σας μοναδική ερμηνεία τα κάνετε σύνθετα και ξεχωριστά. Συγχαρητήρια.
Αγαπημένη μου Βάσω….
Με τιμάτε πάντα με τα σχόλιό σας και σας ευχαριστώ από την καρδιά μου!
Καλά να περνάτε με υγεία και αγάπη!
Χρυσούλα μου αγαπημένη σοφές όλες οι παρατηρήσεις στο ομορφογραμένο ποίημά σου!!!!!!!! Δυστυχώς όμως (και δεν εξαιρώ ούτε και τον εαυτό μου…) συνεχίζουμε ακάθεκτοι για την ολοκλήρωση αυτής της καταστροφής!!! Να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ. που αν είσαι Κρήτη είναι βέβαιο!!!! Την αγάπη μου!!!!!!
Αγαπημένη μου Σοφία,
Σε ευχαριστώ πολύ που πάντα βάζεις το λιθαράκι σου στο οικοδόμημα που λέμε *μεστή κριτική*…
Όλοι μας δυστυχώς δίνουμε κάθε μέρα μιά μιά σταγόνα το δηλητήριο στη γερασμένη γη μας…
Εμείς που θα πρεπε να την ποτίζουμε μέλι για το χατήρι των παιδιών που μας τη δάνεισαν με την καρδιά τους!
Δεν κατεβήκαμε ακόμα στην Κρήτη…
Αλλά το μυαλό μας είναι ήδη εκεί….
Αγαπώ σε κι εκτιμώ σε!
Τόσο ωραίο και καλογραμμένο! Η γη είναι μάνα και έτσι πρέπει να της συμπεριφερόμαστε.Συγχαρητήρια για το ωραίο ποίημα!
άλλο ένα όμορφο ποίημα απο τη χρυσή συλλογή της πένας σας! Να περάσετε χορταστικά στο νησί μας…
Η ειρωνεία είναι πως ότι κάνουμε το κάνουμε σε εμάς, στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Η γη έχει τον τρόπο της να αναρρώνει, να αποβάλλει τις τοξίνες και τα δηλητήρια που την ποτίζουμε. Στη συνέχεια το δηλητήριο μπερδεύεται με το οξυγόνο που αναπνέουμε. Αρρωσταίνουμε! Γεννιέται η λέξη οικολογία και οικολογική συνείδηση. Τότε αυτές οι λέξεις θα συγκρουστούν με τα οικονομικά συμφέροντα. Αρχικά τα οικονομικά συμφέροντα νικούν, η πιο σωστά, τα οικονομικά συμφέροντα πάντα νικούν. Απλά μετά από αρκετές μάχες, τα οικονομικά συμφέροντα αλλάζουν στρατόπεδο! Ναι ναι! Βρίσκουν περισσότερο συμφέρον στην οικολογία! Και τότε ο οικολογικός τρόπος ζωής γίνεται νόμος και επιβάλλεται! Είναι στη φύση του ανθρώπου… Να δημιουργεί, να καταστρέφει τη δημιουργία του και μετά να την αναδημιουργεί! Σαν το χορό του θανάτου ένα πράγμα. «Κύκλος η ζωή! Όλα ξανά γυρίζουν!»
Είναι απαραίτητη η κραυγή της γραφής σου στο συγκεκριμένο θέμα Χρυσούλα, προκειμένου να γεννηθούν οι συνειδήσεις που θα φέρουν τις απαραίτητες αλλαγές. Χρησιμοποιώ τη λέξη κραυγή, γιατί όταν διαβάζω την ποίηση σου, η λέξεις σου δονούνται τόσο έντονα που καταφέρνω να τις ακούσω!
Σπουδαίο μήνυμα μέσα από τη μοναδική γραφή σου!