Κατηγορία: Ποίηση

Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας   1. Η όμορφη Πόλη μας περικλείει την αρχή και το τέλος της...

-Θυμάσαι; Τότε, που για λίγο Έρωτα διψούσα; Που σε ικέτευα ένα ποτήρι ηδονής να μου προσφέρεις;...

Ολόγιομο φεγγάρι στολίζει την πλάση. Σαγήνη θα μοιράσει,  ονείρων φυλαχτάρι.     Σ’ αγρύπνιας...

Και μετά σιωπές σε τζάμια κρύσταλλα σιωπές ζωγραφισμένες στην οθόνη βουλιάζοντας  στο μέγεθος της...

Μια ουράνια αντανάκλαση, πανέμορφων ηλιαχτίδων που καταδύονται ανέμελα, στον ορίζοντα, ενός...

Αυτό που ψάχνουν τα λουλούδια στις γλάστρες τα δειλινά αυτά δεν τα βρήκα αυτό που ο ήλιος...

Τόσες αποφάσεις κάθε μέρα, χιλιάδες. Μικρές και μεγάλες μα είναι αποφάσεις. Άλλες σε θολώνουν,...

Εἶμαι το κατ’ εὐφημισμόν εἴδωλο, τῆς ματαιοπραξίας πρῶτος τυχοδιώκτης, τῆς ματαιοδοξίας ὑπερήφανος...

– γράφει ο Ανδρέας Αντωνίου – Ένα από τα μεγάλα αρνητικά που έχω ως αναγνώστης – και...

Της κοινωνίας τα στραβά που μας πονούν της απληστίας τα δεινά που αδικούν της πείνας των πολέμων...

Πόνος. Πόνος παντού. Πόνος αβάσταχτος.   Άνθρωποι.  Άνθρωποι και ανθρωπάκια. Άνθρωποι και...

Κοίτα η σιωπή πώς βαραίνει κοίτα η μοναξιά πώς γυρνά σαν σώμα που πέφτει και τρέμει σαν ζώο άγριο...

Πρέπει να ξέρεις να πετάς όταν η νύχτα απλώνεται βαριά πάνω στου κόσμου τα γκρεμίσματα κι άγρια...

Μην πιστεύεις στα «όμορφα λόγια» μάτια μου. Γιατί τα «όμορφα λόγια», είναι ριπές του ανέμου...

– γράφει η Χρύσα Νικολάκη Κριτικός Λογοτεχνίας / Συγγραφέας   Όπως εύστοχα ξεκινά το...

Με τα μάτια κλειστά είναι καλύτερα με βλέπω να μιλώ να γελώ να κλαίω να θυμώνω   μισός εδώ...

Ο έρωτας κι ο θάνατος, ίδια σπαθιά βαστούνε.   – Ποιος ήρθε τώρα να με δει, την ώρα που...

     Οκτώβρης τώρα (*)     Και να που οι νύχτες έγιναν πιο νύχτες, πιο βαθύ το σκοτάδι από...

Και κάπως έτσι τ’ όνομά τους χαράχτηκε στην άμμο το όνομα που είχαν στην πατρίδα τους γιατί...

  Βουβά κορμιά, μαλλιά πλεγμένα… στου καιρού τα μπερδέματα. Ρημαγμένα κάλλη… Χαμένη...