Κατηγορία: Ποίηση

Νούφαρο η αγάπη μας σε λίμνη μισερή, μια καταιγίδα καταστρέφει τ΄ όνειρά σου, γαλάζια μάτια...

Εύρηκα! Ποιός; Ο γιος! Της σκέψης ο γονιός. Ακούγεται τρελό μυστήριο σαν αίνιγμα παραφροσύνης...

Μου στέκεις θωριά ακριβοθώρητη και φέγγος  μεγαλοσύνης. Και σε γρικώ Απρίλη. Στο λιόγερμα τα...

  Τις ξάστερες νύχτες που ο ουράνιος θόλος γέμιζε με ατίθασες φωτεινές πυγολαμπίδες έβγαινα...

Φεγγάρι ολόγιομο ήρθε κι ακούμπησε στο παραθύρι  φέρνοντας τα όνειρα εκείνων των ανθρώπων που...

    Αφήστε τα να ζήσουν! Αφήστε επιτέλους τα «Ελγίνεια» Αφήστε τα να ζήσουν λίγο...

Μεγάλωνες και εγώ μεγάλωνα μαζί σου Σε νευρίαζα, τσακωνόμασταν και μετά γελούσαμε....

Όσο βαραίνει ο σταυρός τόση ανηφόρα ο Γολγοθάς ασήκωτη και μολύβι πάνωθέ του ο ουρανός βογκάει για...

Τέχνασμα ολίγων ή και μη εστί η νόησις. Τα πυρωμένα πούπουλα μιας λειψής κανονικότητας και της...

H Δημιουργία δεν έχει ανταμοιβή  ανταμοιβή είναι η ίδια η Δημιουργία Εύηχο νερό τη ρίζα ξεδιψά...

Ρώτησα κείνο το παιδί: «Ποιοι είναι οι γονείς;» Απάντηση δεν πήρα ‘γω. «Τι έχει η φωνή;»...

Ήταν στολή  συνεκτική Πάγος  κι ασύντακτες κραυγές Ανάερη  στολή Πυράντοχη, ντελαλούσε με καμάρι...

[Aπογραφή] Πού τριγυρνάς μόνος σου πρωί πρωί; Γιατί δεν είσαι στο σχολείο σου στο ωδείο σου στο...

  Σπασμένα κρύσταλλα οι μέρες. Θρύψαλα πεταμένα στα απορρίμματα του χρόνου. Τούνελ που δεν...

  Κάποτε ήσουν και εσύ ένας ωραίος νέος, άκαμπτος ορειβάτης. Για της ζωής τις ανηφοριές...

Γιαλλούρα και Κλεοπάτρα Πολυώροφα κτίσματα υποχωρούν κι ανασυντάσσονται σε στοιβάδες μπετόν. Μέσα...

Μέρες είχα να πιάσω το κουπί της σκέψης μου να γοργοταξιδέψω στο γαλάζιο της πιο βαθιάς θάλασσας,...

Ho indossato le vesti di silenzio per cantare a te, glorificare il tuo miracolo i tuoi occhi pieni...

Κάποιο βράδυ ξέμεινα γυμνή στο άδειο σου δωμάτιο Με κλεφτές ματιές ν’ αγναντεύω Από δω προς το...