Κατηγορία: Ποίηση

Ἀγαπητοὶ φίλοι, περίμενα πρῶτα νὰ τελειώσουν οἱ ἐπίσημες γιορτὲς ποὺ προβλέπει ἡ «Ἑβδομάδα Νόμπελ»...

Σπαργανωμένη η ψυχή μου στα χέρια σου αφήνεται. Λίγη νύχτα φτιαγμένη από φιλιά στεφανώνει την...

Πάνω στις πέτρες σκαλίζω τη ζωή μου Ένα ένα τα αποτυπώματά μου Στα βράχια τα σμιλεύω Για να βρεις...

Το δειλινό, στου ήλιου το πλευρό θα δέσω μιαν ευχή να ταξιδέψει Στης δύσης τον απέραντο λυγμό μαζί...

Χτενίστηκε ο θάνατος με λόγια μασημένα συσπείρωσε τα όνειρα στου χάους τον πυθμένα χαράκωσε τον...

Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ Ξέβρασε στ’ ακρογιάλι τη μορφή σου ο άνεμος κόρη του χαλασμού, με τα άμορφα...

Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω μεγάλωσα δίχως επιλογή και φορτώθηκα με ό,τι άντεχα δοκιμάζοντας πάντα...

Πόσο μ΄εκνευρίζει αυτή η Ησυχία…  Μόνο φασαρία κάνει κι όλο μόνη της μονολογεί. Την μια...

Στην κουνιστή την πολυθρόνα Οταν εκει σε βρουν τα χρόνια Θα’ναι η λάμπα η αφημένη να σου φωτίζει...

Αλληλοκοιτάχτηκαν με μια ενοχική ομολογία για την αλληγορία των λόγιων μηνυμάτων που με σπουδή και...

Περνούν τα χρόνια σαν πουλιά κυνηγημένα κι έρχονται νύχτες και φεγγάρια με βροχές, καράβια φεύγουν...

Ξεκλειδώνω την πόρτα μας ανιχνεύοντας τα ίχνη της εγκατάλειψης του έρωτά μας Ιερή φλόγα κάποτε...

Το φως του καλοκαιριού ντύνει τη μοναξιά κι ο χρόνος κυλάει στις άκρες του δρόμου, δίχως...

Τα βιβλία ανήκουν σε όλους οι λέξεις ανήκουν σε όλους απ’ όλους έχουν δημιουργηθεί.  Στα χείλη...

Α. Δίχως αύριο Ποιητική καρδιά. Ανάβει γαλαξίες. Χάνει το παιχνίδι από έλλειψη ημερήσιας τόλμης....

Μες στο σκοτάδι βήμα-βήμα χέρι-χέρι εγώ φεγγάρι κι εσύ αστέρι Μες στο φως πάλι μαζί εγώ κι εσύ εσύ...

Χώρα του θανάτου Μας φίμωσες Ακίνητους στη δίνη σου Φυγόκεντρους Αμετανόητους. Εγκλωβιστήκαμε...

Στα στενάκια σου Θεσσαλονίκη, ο έρωτας ξυπνά! Όποια γειτονιά σου και αν περπατήσω, χίλιες εικόνες...

  Τα χείλη σου ‘γίναν πιο μακρινά Κι απ’ τον Εγγύτατο του Κενταύρου. Δεν πλανάσαι στο...

Υψώθηκαν οι αυταπάτες σαν γενναίοι ορειβάτες ως τη στεφάνη τ’ ουρανού του ερμαφρόδιτου...