Κατηγορία: Ποίηση

Είσαι ο δικός μου κόσμος, σαν όνειρο γλυκό στις σκοτεινές τις μέρες μου, αστέρι φωτεινό στις...

Κίνησαν οι θηρευτές, οι αγγελοκαμωμένοι, φορώντας τα μεταξωτά, τα χιλιοπλουμισμένα. Μ΄αθύρματα...

Ξαναδιαβάζοντας το ποίημα του Καβάφη, αναρωτιέμαι τι είναιτέλος πάντων αυτή η περίτρανη Ιθάκη: ένα...

Τα μάτια  σου με περίμεναν στον ορίζοντα(δειλινά τα χρώματά του). Και η χαρά η γραμμή που μας...

γράφει η Χρύσα Νικολάκη Κριτικός Λογοτεχνίας (Μaster of Arts), E.A.P Συγγραφέας/Θεολόγος...

Της σιωπής το σάβανο φοράω καιστα σκοτάδια της ψυχής αντιμιλάωμε λέξεις που δεν έχουν ήχο ούτε...

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ…Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή...

 Το νου μου πλημμύρησαν ευχές μα και πόθοικι η πένα μου βάλθηκε τα ξόμπλια* να κλώθει!Να βγάζ’ η...

Λείπουν τα μάτια σουαπό  τον ουρανό. Κι η απουσία σου χαλάει την ομορφιά.Το φως στέκεται...

Την κατοικία της ζωής χτίζω χωρίς πόρτεςΧωρίς κεραμίδι την κατοικία της ζωής Άλλες φορές ...

Την επομένη της πανσελήνουείδα την αύρα του φεγγαριούκαι αντιλήφθηκα την θέση του ήλιουμε μια...

Με σκυθρωπό το βλέμμα σουπήρες δειλά το δρόμο σουάφησες πίσω μια καρδιάπου συνεχίζει να πονάΚράτα...

Κυκλικές φόρμουλες ανερμάτιστων παθών.Πού είσαι; Σε ψάχνω. Στο τώρα, στο χθες, στο πάντα.Σκέψου...

Σ’ ένα δωμάτιο γυμνοί με μουσική τη σιωπή τα όνειρα ξεθάψαμε τη μοναξιά τρομάξαμε στον έρωτα...

Τώρα πια το φθινόπωρο αφήνει στον πάλλευκο χειμώνα τη σειρά του. Νιφάδες στροβιλίζονται στη δίνη...

Κάποτε γιορτάζονταν οι θεοί, σήμερα γιορτάζονται οι άνθρωποι. Κάποτε οι κληρούχοι γεννούσαν έναν...

     Εσύ με πέταξες στην ποίησηεσύ μου φόρεσες το παρελθόννα νικάω τις λέξεις να σκεβρώνω τις...

Γαλαζοπράσινη κυρά,του νου γητεύτρια,αδάμαστη θεά της νοσταλγίας.Στο απάνεμο λιμάνι σου κοιμούνται...

Κάποτε σ’ αυτή την τρύπαένα μικρό κτίσμα ακουμπούσεπερίπτερο το λέγανεεκεί τρέχαμε να...

Όρθια στέκομαι απέναντί σας. Με βλέπετε;Μιλώ γρήγορα για να προφτάσω μια κραυγή…Με...