Στου κόσμου τα τελευταία απομεινάρια  στου Ήλιου την ατελεύτητη σιωπή  τα άστρα αφήνουν χρώματα και σημάδια  να βρίσκεις το δρόμο σ’ άγνωστη εποχή.  Η μέρα που φεύγει όμορφη και σκληρή  το ίδιο θα ‘ναι κι η άλλη που ξεκινάει  ας ήταν μετά τη δύση της ν’ ακουστεί ...

Στου κόσμου τα τελευταία απομεινάρια  στου Ήλιου την ατελεύτητη σιωπή  τα άστρα αφήνουν χρώματα και σημάδια  να βρίσκεις το δρόμο σ’ άγνωστη εποχή.  Η μέρα που φεύγει όμορφη και σκληρή  το ίδιο θα ‘ναι κι η άλλη που ξεκινάει  ας ήταν μετά τη δύση της ν’ ακουστεί ...

Απρίλης, Μάης καθοδόν.  Κορίτσια στου έρωτα το ρουν.  Έχουν το ένστικτο των λουλουδιών:  να μην ανθίσουν δε μπορούν.   _ γράφει ο Σπύρος...

Στην ωραία Ελένη μας -Στη μνήμη της συμμαθήτριας Ελένης Μ.-    Γλυκούλα και ονειρική,  οι δυο σε ένα θρανίο.  Δεν ήσουν καν ομηρική,  μα άγγιζες το Θείο.    Δεν ήσουνα του Μενελά*, βασίλισσα της Σπάρτης.  χωριατοπούλα, που γελά  και τη γελάει ο Μάρτης....

Είμαστε όλοι σε μια αρένα, όπου τέρατα κάθε λογής ορμάνε. Το κοινό ζητωκραυγάζει με την πρώτη σταγόνα αίματος, με το πρώτο σημάδι ήττας. Κρατώντας ένα μικρό σπαθί τι να καταφέρεις; Εχθροί τέτοιας ρώμης πάντα κερδίζουν. Ποιος ο λόγος να αγωνίζεσαι; Ποιος ο λόγος να...

Ξέρεις, μου μοιάζει όλο αυτό σαν βαρκάδα. Στη μέση του σύμπαντος. Κουκίδα ασήμαντη. Να θες να βγεις να ξεσκάσεις. Να πας μια βόλτα στα μαγαζιά. Να μυρίζεις τον αέρα στην Αιόλου, Τα ασβεστωμένα παρτέρια της παλιάς πόλης, Τα πεύκα του Σειχ - Σου, Το μοναστήρι της...

Σε μιαν άλλη εποχή, σε ένα παλιό ξεχασμένο βιβλίο, βρέθηκε μια ιστορία. Πεταμένες λέξεις σε σελίδες που ξεθώριασαν βρέθηκε σε ένα κουτί σκονισμένο. Το βρήκες και το σκούπισες, το άνοιξες και το ξεφύλλισες, την σκέφτηκες στο λεπτό.   Όσο Ιστορία μύριζε και το...

Αγαπημένη μου Μούσα Ξύπνησα νωρίς το πρωί στο δωμάτιό μου Δεν πρόκειται να πλύνω τα μαλλιά μου ή να ξυριστώ Πρέπει να πακετάρω γρήγορα και να φύγουμε   Εγώ και εσύ σε ένα μακρινό μέρος Όμορφη μου Μνήμη καταγράφεις τη λαμπερή θάλασσα και τον καταρράκτη που πέφτει...

Φειδίας και ζωφόρος του Παρθενώνα   Δύο αιώνες βίαιης αποκοπής το μέλλον μια αρχαίας άγνωστης χώρας Άγνωστος ο πλαστουργός Φειδίας ανύπαρκτος ο Παρθενώνας   Ο Δυτικός πολιτισμός λησμόνησε την μήτρα του τη χρήση των Μουσείων ως χώρων αφιερωμένων στις Μούσες   Ελληνίδες...

 Το αίσθημα στις συναυλίες, οι κρυφές μας συνομιλίες.  Δυνατά χειροκροτήματα, απαλά μικρά αγγίγματα.  Εικόνες από κτήρια, χειμώνα δίπλα από τα κοιμητήρια.  Φωνή αγγέλου, ξένη γλώσσα, μεταφράζω στο αυτί σου και κοιτάς αλλού.  Το σκοτάδι κρύβει τα γλυκά εκφραστικά σου...

Το θέρος ήρθε και τα μελτέμια ανέτειλαν στο μπλε του χάρτη με έναν ήλιο πιο χρυσό και ένα γαλάζιο πιο απόκοσμο.   Τα κοχύλια και οι πέτρες λικνίστηκαν, η ψάμαθος χόρεψε συρτάκι και μπάλο, ο άνθρωπος απόλαυσε δώρα ζωής -δανεικά και δανεισμένα.   Την ίδια...