Κατηγορία: Ποίηση

Φέτος η άνοιξη δεν εξεγείρεται Δε φοράει τα καλά της για να μας καλοπιάσει Δε στολίζεται, δεν...

Το ομολογώ Αγνόησα παντελώς το μήνυμα των πτώσεων που ανεπίστρεπτα δεν είχαν τις κατωφέρειες...

Η πορεία της ζωής μας καθώς ο χρόνος περνάει, τόσο γρήγορα.

Και η αυλαία της τρίτης πράξης έπεσε… σ’ ένα έργο αρχέγονο… Κάτω από έναν δακρυσμένο ουρανό που οι...

Τρύπωσες με περίσσιο θράσος, εκεί που κανείς δεν τόλμησε ποτέ του να σιμώσει.  Μονάχα εσύ στα...

Ένα παραλήρημα της αγαστής συνεργασίας νόησης, αίσθησης, το οποίο φανερώνει την εκμυστήρευση της φαντασίας.

Ο πίνακας μιας μέρας σου. Πλάσε χαρά, πλάσε ζωή, αξίες και ομορφιά η αύρα σου θ’ αγγίξει ανθρώπους πιο βαθιά ωραία συναισθήματα στη σύνθεση μιας μέρας πομπός ελπίδας, άνοιξης, στο φάσμα μιας εσπέρας. Το κάδρο των αισθήσεων γέμιζε με αγάπη μια θάλασσα χαμόγελα στου ουρανού τον χάρτη.

Στο γκρίζο ξοδεύτηκε η Άνοιξη μονάχα παπαρούνες λιγοστές ξέφυγαν απ’ τον κανόνα και της...

Η λογοτεχνία είναι μια πατρίδα από μόνη της και μέσα της ζούνε όλες οι γλώσσες και όλες οι παραδόσεις. Οι νεκροί της είναι οι νεκροί όλης της ανθρωπότητας και οι εραστές της είναι όσοι μπορούν να αγαπήσουν κάτω από το φως του φεγγαριού.

Θυμάσαι; Σου είχα πει πως σ’ αγαπώ  Κι όλη η πλάση ήταν χαρούμενη και φωτεινή Σου έλεγα κοίτα τα...

Βρεθήκαμε σε μια φάλτσα νότα Κάπου ανάμεσα σε ένα άσπρο κι ένα μαύρο πλήκτρο Φτιάξαμε μια μελωδία...

Χαμένα μέσα στο καιρό, στο δάκρυ και στον πόνο, συναισθήματα και ελπίδες ποιος τα ‘ρίξε στις...

Άσπρα δελφίνια στο σοβά, ξεκολλημένη πόρτα και στη μαρκίζα τρέμανε1 δυό γράμματα. Στο ταβερνάκι...

Ξέρω έναν τρόπο. Βέβαια, πρώτα είδα τι με ανησυχεί περισσότερο… Πολύ γρήγορα δε ξεχνούν όλοι; Σε...

Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.

Το ποίημα αναφέρεται στη βιομηχανική επανάσταση. Στον κατακλυσμό των νέων από την κακή χρήση του διαδικτύου.

Η πορεία της ζωής μας καθώς ο χρόνος περνάει, τόσο γρήγορα.

Κάποτε, έσπασαν σε κομμάτια οι άνθρωποι κι εσύ τους κόλλησες. Πρώτα τα χέρια, για να αγκαλιάζουν,...

Κουράστηκα μητέρα! Θαρρώ αδίκως  πως για χρόνια κυνηγούσα ανεμόμυλους.  Ψάχνοντας τον δράκο του...