Μπορείς να με λες Αδάμ ή ό, τι σου αρέσει Λέω στον φίλο μου Ρούμπιν στο όνειρό μου   Ξέρεις τι εννοώ Ρούμπιν Δώσε μου την εντολή σου Δώσε μου τις παραγγελίες σου   Είμαστε και τα δύο παιχνιδιάρικα παιδιά που συμπεριφέρονται σαν ενήλικες που θέλουν να γίνουν διάσημοι...

Και σιγανά είπε: «Είμαι λυπημένη Έχω κατάθλιψη Χρειάζομαι βοήθεια  την χρειάζομαι τώρα Γιατί είμαι εδώ πνιγμένη  Σε μία θάλασσα από ατυχή συμβάντα  και λάθος υποθέσεις Τη θεραπεύεις; Αυτή την έλλειψη γνώσεων που κυλά στα δικά μου  τα γονίδια Τη μαγεύεις; Την μάζωξη...

Σκηνοθετούσε τη ζωή αρνιόταν την ανατομία του χρόνου ερωτοτροπούσε με τα προσωποποιημένα όνειρα βάδιζε πάνω σε θραύσματα νεκρών τρεφόταν με άγριο ρεαλισμό αγαπούσε τις πληγές των εβένινων πλασμάτων μετρούσε τις γραμμές του πεπρωμένου πάντα κατέληγαν σε θηλιές άγγιζε...

Δεκαπέντε πουλιά σε χρώμα χακί τα φτερά μας ξύρισαν σήμερα. Αναπνεύσαμε κάπως βαριά Αργά το απόγευμα Ιούνη του ‘20 σαν πέρασαν τα θεριά στον αέρα τρώγοντας τις σκεπές απ' τις παλιές οικοδομές. Τις σκέψεις κάρφωσαν σαν πόνο στο στομάχι κι ας είπαν άσκηση πως ήταν....

  γράφει η Άντια Αδαμίδου - Ερωτικό oι πόλεις συντρίβονται λίγο πριν εκτοξευθούμε στο φως μη με κοιτάζεις έτσι μόνο δώσε μου ένα μενεξέ του απρίλη -μα είναι χειμώνας- μια σταγόνα της αυγής -μα εδώ είναι έρημος- κοίταξε από το παράθυρό σου βλέπεις ό,τι βλέπεις δεν...

Ξεδιπλώνεις τον χάρτη και ψάχνεις για λαβύρινθο σε μια εικόνα ενός καθρέφτη μίας ασαφούς μάζας   Μπορείς να μυρίσεις τον δίχως βάρος καπνό του μελανιού του συγγραφέα προσπαθώντας να δημιουργήσει νέους κόσμους   Ένας σκοτεινός πίνακας σε χαρτί Μπορείτε να δεις...

Ξεριζωμένος απ’ τον τόπο μου, απογοητευμένος απ’ τη ζωή, φεύγω για τόπους μακρινούς, για μια καινούργια αρχή. Μες στη βάρκα με τη τρικυμία ψάχνω μια ηλιαχτίδα σωτηρίας. Μάταια όμως. Του ανέμου τα φυσήματα και της θάλασσας τα ξεβράσματα  βγάζουν στην επιφάνεια σώματα....

Ο έρωτάς σου ένα φθηνό μαγαζάκι κόσμος μπαίνει βγαίνει κι εγώ σε μιαν άκρη να παρατηρώ: “πόσες καρδιές ακόμα θα προσπεράσεις  και θα σπάσεις στο διάβα σου;” Σε μιαν άκρη του μυαλού σου ευελπιστώ να βρίσκομαι κι εγώ ένα μονοπάτι τρέχω να βρω να χωθώ στην αγκαλιά σου να...

Προς όλες τις γενναίες ψυχές, που ο κόσμος βλήθηκε να γκρεμίσει, προς όλες τις σπουδαίες προσωπικότητες,  που λύγισαν από τον ουράνιο θόλο της ύπαρξης τους. Προς όλα τα αθώα παιδιά, που αβοήθητα έριξαν δάκρυ πάνω στις πληγές τους. Kαι προς όλους τους ανθρώπους, που με...

Λάβαρα τσάμπα υφαίνεις, φαντάζουμε ξεβράσματα λίμνης τσιμεντωμένης που τριγυρνούν φαντάσματα  των νέων της Σιδώνος. Πορδές και φληναφήματα σωθήκανε τα ποιήματα  και η αύρα του αγώνος.   Γαμώ τα προαιώνια, προσπάθειες ακάρπισαν κι όσα σπείραν τα χρόνια θερίστηκαν...

Τον ποιητή εγύρεψες στου άσπονδου την ξανθή κόμη, μα ο ποιητής αλάργευε στο ξάγναντο ακόμη. Την μορφή σου σκαριφούσε κι απ’ της θύμησής της την αχλή, ονείρατα κεντούσε. Με πλουμισμένα κάνιστρα χοή να χύσει, στα χείλη σου έταξε σπονδή! Δεν θα την αθετήσει....

Κάθε βράδυ ο αέρας μού σιγοχτυπά το παράθυρο. Ανοίγω και με φιλά στο στόμα. Μια πνοή φωτός στην καρδιά της πνιγηρής νύχτας.   _ γράφει ο Νικόλαος...