Ο Τάκης είναι λίγο πιο κάτω από τον Μπάμπη. Ο Μπάμπης λίγο πιο κάτω από τη Μαίρη. Η Μαίρη λίγο πιο κάτω από την Χρυσάνθη. Η σκάλα του σχολείου το καμάρι των καθηγητών. Οι επιτυχίες γραμμένες στους πίνακες ανακοινώσεων. Οι αποτυχίες στα τελευταία σκαλιά σα παράσιτα....

Η Μία Σχολά αργά μετά τις μία Για έξω δεν έχει όρεξη καμία Ο Ζακ Δουλεύει κλόουν σε λούνα παρκ Γυμνασμένος με σιξ πακ Η Μία φτάνει Στο σπίτι δίπλα απ’ το λιμάνι Μια εκκλησιά η μοναξιά μ’ ένα λιβάνι Ο Ζακ γυρίζει Ξεβάφεται κι αναγνωρίζει Πρόσωπο μούχλα που μυρίζει Η...

Λαμπάκι πράσινο. Είσαι εδώ. Σε βλέπω. Με βλέπεις. Πίσω από τις πράσινες κουρτίνες. Κάτω από την ψηφιακή μας κουβέρτα. Σε σκεπάζω. Με σκεπάζεις. Με λέξεις. Όμορφες ωραίες δυσεύρετες. Ποιητικές χιουμοριστικές αθώες και ένοχες. Είσαι γυαλιστερός. Φωτεινός. Η...

Μου είπες να κάτσω. Κάθισα Μου είπες γδύσου. Γδύθηκα Μου είπες χόρεψε. Χόρεψα Μου είπες μείνε. Έμεινα Κυριακή. Δευτέρα. Τρίτη. Τετάρτη. Πέμπτη. Παρασκευή. Σάββατο. Επανάληψη Με έφερες εδώ. Ήρθα Με έπνιξες εδώ. Πνίγηκα Με σκότωσες εδώ. Σκοτώθηκα Με ανέστησες εδώ....

Απόγευμα και εγώ το τραβάω σα μεσάνυχτα από το λουρί. Τι με νοιάζει εξάλλου ποια ώρα γράφει ο διάολος. Ας γράφει ό,τι μαλακίες θέλει. Εγώ γράφω μόνο τις δικές μου. Όπως τώρα. Κάθομαι με τις ώρες σε ένα παράθυρο. Από εκείνα με τη θέα την αδιέξοδη. Η πινακίδα απέξω...

Στον ύπνο μου ήρθες και με φίλησες. Τίποτε άλλο. Όλα όσα φανταζόμουν καιρό τώρα ξύπνια με εσένα μαζί, δεν είχανε καμία σχέση με την αθωότητα του ονείρου μου. Ήρθες, την ώρα που κοιμόμουν. Το χέρι σου βούτηξε στα μαλλιά μου. Μου ψιθύρισες στο αυτί μία ξεχασμένη από...

Σε πήρα μες στο βράδυ τηλέφωνο. Λάθος. Το δάχτυλό μου το έκανε. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα όσα μου έγραψες. Κανονική υπνοπαιδεία. Μέχρι που κοιμήθηκα. Με το σώμα μου δεμένο με ένα κινητό. Σε πήρα αγκαλιά και σε νανούρισα. Το πήρα αγκαλιά και με νανούρισα. Σαν μωρό που...

Από το σώμα μου βγαίνουν πεταλούδες. Όλη μου η ζωή γεμάτη από κάμπιες. Δεν ήξερα. Δεν το ήξερα. Δεν έμαθα να ξέρω. Πως δεν ήταν άσχημα όσα περίμενα. Δεν ήταν λάθη όσα ένιωθα. Δεν ήξερα ότι αρκούσε ο χρόνος. Αυτός ο χρόνος που θα έβγαζα πεταλούδες από παντού. Πάντα...

Όχι, δε του χρωστάω τίποτα. Κάθεται και μου μιλάει με το χέρι σηκωμένο και φωνάζει. Έχω κλείσει τα αυτιά μου μα δεν το βλέπει. Τόσα κιλά μαλάκα άνθρωπο δεν έχω ξαναδεί. Γυαλίζει το μάτι του. Τόση ώρα που φωνάζει, νομίζει πως τον έχω φοβηθεί. Πως τρέμω. Κι εγώ...

Από το παράθυρο χαζεύω μία πόλη που καίγεται. Είναι η πόλη σου και εγώ μοναδικός κάτοικος. Έχει τα δέντρα σου. Έχει τα σπίτια σου. Έχει τις ιδέες σου. Το άρωμά σου. Τη μορφή σου. Σα σκιά σε ακολουθώ. Ένα γατί που τρέχει από πίσω για ένα χάδι στα αυτιά. Να σου...

Έλα κούνα το χέρι σου. Κάνε μου ένα Like. Τι κάθεσαι; Ο χρόνος είναι τώρα. Έλα να κάνουμε Like ο ένας στον άλλον. Να αντιδράσω με μια καρδιά. Να αντιδράσεις με έναν ενθουσιασμό. Να ενθουσιαστούμε. Τέτοιον έρωτα θέλω ρε συ. Του ενθουσιασμού. Να με θες και να πατάς...

Κράτησα το μαχαίρι σφιχτά. Προχώρησα με βήματα σιγανά. Έφτασα πίσω της έχοντας κόψει την ανάσα μου. Στο ράδιο έπαιζε ένα μονότονο τραγούδι. Δεν το ήξερα μα το μισούσα. Μπορεί και κάποτε να το ήξερα. Μα τώρα δε το θυμόμουν. Αηδία. Σήκωσα το χέρι ψηλά. Ήμουν σχεδόν...

Αυτοκίνητο αεροπλάνο κι έτσι. Ναι. Οδηγώ. Πετάω. Έχει φτερά ατσάλινα και ξανοίγεται σε έναν θαλάσσιο ουρανό από άλλα φωτεινά κινούμενα-πετούμενα. Ταξίδια γήινα και αστρικά. Ανάμεσα σε ατσάλινες προσδοκίες. Τριγυρνάμε μερικοί. Κι εγώ αιωρούμαι ανάμεσά τους. Το...

Ο πατέρας μας δε μας έδειρε ποτέ. Μόνο με μια βίτσα μας απειλούσε ότι θα μας δείρει. Μόνο έξω από τις πόρτες μας φώναζε ότι θα μας σκοτώσει. Λίγο που τρέμαμε. Λίγο που μέναμε αμίλητες. Κι ύστερα έφευγε. Ο πατέρας μας δε μας έδειρε ποτέ. Στη ντουλάπα έχω ένα...